สถานที่ : ห้อง 1-A
มิกะ : ~........♪
อาราชิ : มิ~กะจัง ♪
มิกะ : งืออ!? หวาาา!....... ต-ต้องการอะไรอ่ะ~? นารุจัง อย่าเข้ามากอดฉันจากข้างหลังสิ! หัวใจฉันหยุดเต้นได้เลยนะ
อาราชิ : เฮะเฮะ ขอโทษทีจ้ะ มิกะจังรู้ตัวบ้างมั้ย... ว่าตอนนี้เธอดูอารมณ์ดีจนผิดปกติมากกกกมากกกเลยล่ะ ชั้นก็เลยสงสัยว่ามีเรื่องดีๆ อะไรเกิดขึ้นรึเปล่าน้า ♪
มิกะ : ถ้าเกิดเป็นนารุจังก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่าช่วยเลิกทำให้ฉันตกใจซักที~
อาราชิ : ขอโทษทีจ้ะ~ พอดีท่าทีเธอมันตลกดีน่ะ มิกะจัง เธอขี้กลัวจังเลยน้า.... ☆
มิกะ : ปกติใครๆ ก็ตกใจอยู่แล้วถ้าจู่ๆ เข้ามากอดจากข้างหลังน่ะ
มันคือเรื่องปกติในหนังสยองขวัญเลย ถ้าเกิดฉันถือปืนอยู่แล้วโดนทำให้ตกใจล่ะก็ ฉันต้องเผลอยิงนายเหมือนในหนังเรื่องซอมบี้แoนด์แน่ๆ
อาราชิ : ซอoบี้แลนด์ ? งั้นเหรอ ตายแล้ว ตายจริง! ชั้นขอโทษนะมิกะจัง เธอเย็บผ้าอยู่เหรอ!?
มือของเธอ! นิ้วน่ะ! โดนเข็มแทงแล้วนะ! เลือดออกแล้ว รู้ตัวบ้างมั้ย?
มิกะ : หวาา...? จริงด้วย~?
อาราชิ : ไม่ใช่ "จริงด้วย" สิ! ชั้นขอโทษนะ!
อืมม เดี๋ยวนะ ชั้นมีพลาสเตอร์! เดี๋ยวจะทำแผลให้นะ! เอาผ้าเช็ดหน้ากดเลือดไว้ก่อนสิ!
มิกะ : ไม่เป็นไรหรอก ทำตัวเป็นราชินีจอมดราม่าไปได้ นารุจัง..... ฉันน่ะ... ไม่ค่อยรู้สึกเจ็บเท่าไหร่หรอก? สงสัยจะหัวทื่อไปหน่อยน่ะ~ เพราะงั้นฉันไม่รู้สึกหรอกว่าตัวเองโดนเข็มแทงน่ะ?♪
อะไรแบบนี้น่ะ แค่เลียก็หายแล้วน่า~♪
อาราชิ : อ๊าา! แบบนั้นได้ที่ไหนกันล่ะ! มาให้ทำแผลดีๆ เลยนะ มิกะจัง เดี๋ยวชั้นจะพาไปห้องพยาบาลนะ!
มิกะ : หวา หวา หวา!? อย่าลากฉันสิ~ นารุจัง! อย่าโวยวายด้วย~ ฉันไม่ชอบให้ใครมามองฉันนะ อ๊าาา!?
[เปลี่ยนสถานที่ : ที่นั่งริมสวน]
มิกะ : ฉันบอกแล้วไง....? ฉันไม่รู้จะทำยังไงกับนายดี นารุจัง?
จริงๆ แล้วนายก็แค่อยากจะลากฉันออกมาจากห้องเรียน ไม่ใช่ว่สอยากะาฉันไปห้องพยาบาลใช่มั้ยล่ะ?
นารุจังถึงจะดูจริงจังบ้าง แต่ความจริงแล้วก็เป็นคนขาดความรับผิดชอบใช่มั้ยล่ะ?
อาราชิ : เฮะเฮะ มันเป็นคติของชั้นน่ะ ว่าทุกอย่างต้องพอประมาณ มันคือความหมายที่แท้จริงของคำว่าพอดียังไงล่ะ ♪
ชั้นพาเธอไปห้องพยาบาล ก็ถูกแล้วนี่? จำเอาไว้ด้วยนะ ถ้าเกิดแผลของเธอติดเชื้อล่ะก็เป็นเรื่องแน่ๆ เพราะงั้นหัดดูแลตัวเองบ้างนะ ♪
มิกะ : หืม~ เป็นอาจารย์ซางามิไม่ใช่เหรอ ที่ดูแลฉันน่ะ? นารุจัง ตลอดเวลาที่นายอยู่ในห้องพยาบาลด้วยกันนายเอาแต่พูดกับคนนั้น... อาจารย์ที่ใส่แว่นน่ะ?
อาราชิ : ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่? ยังไงเป้าหมายของชั้นก็คืออาจารย์ซางามิอยู่แล้ว เขาเป็นคนขี้เกียจ เพราะงั้น...
ข่าวลือที่ว่าอาจารย์คุนุกิชอบมาทำงานแทนเขาน่ะ~ เป็นเรื่องจริงนี่นา? ♪
อ๊าาา ชั้นได้เข้าไปคุยกับอาจารย์คุนุกิหลังจากที่ไม่ได้ไปมาตั้งนานแล้ว! ดีใจจังเลย! ตอนนี้ผิวของชั้นเปล่งประกายสุดๆ! เขาว่ากันว่าคนเราจะงดงามที่สุดตอนที่ตกหลุมรัก เนอะ~ ♪
อ๊า~ มีความสุขจัง.... ดูเหมือนว่าอาจารย์คุนุกิจะหนีชั้นน่ะนะ~ ทำไมกันนะ? ถึงมันจะเป็นรักต้องห้าม แต่ว่าชั้นก็ชอบเค้า!
มิกะ : คนคนนั้นคืออาจารย์คุนุกิสินะ? ไม่รู้ทำไม แต่ฉันรู้สึกว่าเขาดูคล้ายๆ นายเลย นารุจัง?
อาราชิ : หืม! ตายแล้ว! ชั้นดีใจสุดๆเลย~ เธอเห็นใช่ม๊า? สีผมชั้นกับอะไรหลายๆ อย่าง~ แว่นก็ด้วย ชั้นทำตามเค้าล่ะ!
ชั้นชอบเผลอทำอะไรตามใครหลายๆ คนโดยไม่รู้ตัว~ มันคือจิตใจของสาวน้อยในตัวชั้นล่ะ! ♪
มิกะ : อ๊ะ~ งั้นเองสินะ? นารุจัง ครั้งแรกที่พวกเราเจอกันนายดูแมนกว่านี้นี่นา... ตอนนั้น.. ฉันรู้สึกกลัวนายนิดหน่อยนะรู้มั้ย?
อาราชิ : อี๊ยย ลืมไปซะ! นั่นคือสิ่งที่ชั้นอยากลืมมากที่สุดในชีวิตเลยนะ! มันคือผลลัพธ์ของความผิดพลาดในการเริ่มทต้นชีวิตวัยรุ่น....!
มิกะ : อะฮะฮะ.... นายชอบอาจารย์คุนุกิ? นารุจังรู้ตัวมั้ย ว่านานมากๆ กว่านายจะพูดว่าชอบใครซักคน ถ้าเกิดไม่ใช่คนที่นายสนใจจริงๆ น่ะ?
อาราชิ : ตายแล้ว! นี่เหมือนเธอจะเข้าใจอะไรได้เลยนะ! ถึงเธอจะเป็นได้แค่มิกะจังก็เถอะ!
ก็นะ ชั้นเองก็ไม่ปฏิเสธหรอก~
เฮะเฮะ ความรักและความเกลียดชัง ล้วนเป็นความรู้สึกที่แรงกล้ากันทั้งคู่ เพราะงั้นชั้นก็เลยไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่น่ะนะ
เอาล่ะ เปลี่ยนเรื่องกันเถอะ มิกะจัง... ในฐานะที่เธอขโมยช่วงเวลาอันมีค่าของชั้น นารุคามิ อาราชิ จงเลี้ยงของหวานชั้นเดี๋ยวนี้ ตกลงมั้ย ♪
มิกะ : หืม~? นารุจัง ถ้าเกิดนายไม่ทำให้ฉันตกใจตอนแรกฉันก็คงไม่บาดเจ็บหรอกนะรู้มั้ย?
แล้วก็ ฉันไม่มีเงินด้วย~ ที่นี่ของมันแพงนะ เพราะงั้นจะให้เลี้ยงน่ะ ทำไม่ได้หรอก~.....
อาราชิ : เอาอีกแล้ว พูดโกหกเหรอ ♪
เธออยู่ยูนิต Valkyrie นี่นา กำลังไปได้ดีเลยด้วย?
ชั้นมั่นใจว่าอยู่ระดับท็อปๆ แน่นอน? เพราะงั้นเธอต้องได้เงินตอบแทนเยอะแน่ๆ อย่ามาทำให้ชั้นหัวเราะไปหน่อยเลย? ♪
เงินจากการไลฟ์น่ะ เป็นเงินของโรงเรียน เพราะงั้นมันต้องเป็นเงินที่ใช้ได้แค่ในโรงเรียน แต่ว่า... สวนในโรงเรียนตรงนี้น่ะ มันใช้เงินในส่วนนั้นได้นะ
เธอน่ะเป็นสมาชิกที่ไม่มีวันเอาชนะได้ของ Valkyrie เลยนะ แค่เลี้ยงขนมชั้นทีเดียวนี่ทำไม่ได้เลยเหรอ?
เอาล่ะ ชั้นเถียงชนะแล้ว~ เฮะเฮะ จะสั่งอะไรดีน้า~♪
มิกะ : ไม่หรอก ฉันไม่ได้โกหกซะหน่อย...
โอชิซังน่ะชอบบอกฉันว่า "นายนี่ซื่อจนโง่เลย ไม่สิ นายมันโง่" ♪
อาราชิ : นั่นเค้าดูถูกเธอไม่ใช่เหรอ? นี่เธอไม่มีเงินจริงๆ ใช่มั้ย? แต่ว่าชั้น... อยากกินจริงๆ นี่นา!
นี่เธอใช้เงินไปกับอะไรหมดเนี่ย เสื้อผ้า? หรือเมคอัพ? แต่ว่ามิกะจังแต่งตัวไม่เป็นนี่นา?
นี่มันเสียของสุดๆ ไปเลย! ทั้งๆ ที่เธอหน้าตาน่ารักขนาดนี้แท้ๆ.....?
มิกะ : อะฮะฮะ นารุจัง ฉันเขินนะเวลาที่นายชมฉันน่ะ?
อ๊าาา นายเก่งเรื่องแบบนี้ชะมัดเลย แต่ว่าต่อให้นานชมฉัน ฉันก็ไม่เลี้ยงหรอกนะ.... แต่ถ้าเกิดมันถูกหน่อยก็จะไม่ว่าอะไรหรอก ♪
อาราชิ : เย้ ถ้าอย่างนั้นชั้นจะสั่งเค้กแค่ครึ่งเดียวนะ! นี่ ขอสั่งของหวานหน่อยน้า ♪
=====================================
อาราชิมิกะนี่น่ารักจังเลยค่ะ <3 <3
ก่อนหน้านี้จำได้ว่าเคยมีคนบ่นว่าเหม็นความรักริทสึกับมาคุง
ตอนนี้ต้องเจอคุนุกิเซ็นเซย์กับนารุจังกันแล้วค่ะ ฮาาา
ไปไหนก็เหม็นจริงๆ ด้อมนี้!
ถ้าสีตัวหนังสือหรืออะไรไม่เรียบร้อยต้องขอโทษจริงๆ นะคะ ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมบล็อกเกอร์มันเอ๋อขนาดนี้ แงง
