ผู้แปล : Graciozo
สถานที่ : ข้างนอกห้องเลคเชอร์
นาซึนะ : (.......)
(รู้สึกผิดหวังยังไงก็ไม่รู้.....)
(ตั้งแต่ที่พวกเราตัดสินใจที่จะร่วมดรีมเฟส.... โอชิซังก็เริ่มจะน่ากลัวขึ้นมา เคร่งกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย)
(เขาไม่ใจดีเลยซักนิดเดียว ทั้งกับตัวเอง แล้วก็กับคนอื่นด้วย)
(เป็นการไลฟ์แบบจัดอันดับกัน เพราะงั้นยูนิตอื่นก็ต้องเข้าร่วมด้วยแน่ๆ)
(ถ้าเกิดมีแค่พวกเรา Valkyrie มันก็จะอยู่ในการควบคุมของโอชิซัง)
(พวกเราสามารถทำให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่โอชิซังต้องการได้)
(แต่ว่าถ้าเกิดมียูนิตอื่นเข้ามาร่วมเกี่ยวด้วย มันจะมีองค์ประกอบเข้ามาร่วมด้วย ทำให้เราไม่สามารถทำนายได้ พวกเราไม่สามารถปกป้องทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้ได้)
(แต่ว่าโอชิซัง.... ตั้งเป้าไว้ว่าต้องชนะอย่างแน่นอนอยู่แล้ว เพราะความเย่อหยิ่งของเขา เพื่อที่จะได้มีอำนาจสูงสุดในยูเมะโนะซากิ)
(เพื่อพิสูจน์ว่าพวกเราคือผลงานศิลปะชิ้นเอก)
(เขากระวนกระวายจนผิดปกติ จัดการทุกอย่าง ทั้งสเตจ เสื้อผ้า หรือแม้แต่ตัวพวกเรา ไม่มีสติเลยจริงๆ)
(มันไม่ใช่ภาระที่คนคนเดียวจะรับผิดชอบไหว มันเริ่มจะมากเกินไปแล้ว)
(แต่ว่าพวกเราไม่สามารถพูดออกไปได้หรอกว่า "ขอพวกเราช่วยได้มั้ย" พวกเราไม่สามารถเบาแรงอะไรเขาได้เลย)
(ถ้าเกิดพวกเราทำอะไรที่ไม่เข้าท่าล่ะก็ มันจะยิ่งเพิ่มงานของโอชิซังเข้าไปอีก)
(โอชิซังจะโมโห และมีอาการของฮิสทีเรีย แล้วก็พูดอะไรแบบ "หุ่นเชิดต้องขยับตามที่ผมสั่ง")
(พวกเราที่ยิ้มและหัวเราะพร้อมกันตอนแจกตั๋ว....)
(ความทรงจำที่ดีแบบนั้น มันเหมือนกับฝันหรือไม่ก็ภาพลวงตาเลย ตอนนี้มันมีแต่ความหม่นหมองและกดดันไปหมด)
(พวกเราจะต้องเอาชนะความรู้สึกแบบนี้ไปจริงๆ เหรอ?)
(แย่จริงๆ ที่พวกเราทิ้งความเป็นมนุษย์ไปหมดแล้ว และกลายเป็นแค่ฟันเฟืองในเครื่องจักรอันนึง... แย่จริงๆ ที่พวกเราเป็นได้แค่ส่วนประกอบในงานของโอชิซัง)
(เพื่อพิสูจน์ว่าพวกเราเป็นที่หนึ่งของยูเมะโนะซากิ... มันมีความหมายอะไรนอกเหนือจากการทำให้โอชิซังพอใจบ้างมั้ย?)
(มันจะเกิดอะไรขึ้นกับการมีชีวิตอยู่ของฉันกับมิกะจิน?)
(....แม้ว่าฉันจะคิดไปเรื่อยๆ แบบนี้มันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรเสร็จขึ้นมาได้หรอก อย่างเดียวที่ฉันทำได้คือขยับไปตามที่โอชิซังคอยเชิด)
(มันเป็นทางเลือกที่ถูกต้องมาตั้งแรกแล้ว แต่ว่าสำหรับตอนนี้ มันจะดีจริงๆ เหรอ?)
(มันเป็นไปได้มั้ยที่พวกเรา... จะมาถึงจุดที่ไม่สามารถซ่อมแซมได้อีกต่อไปแล้ว....)
โทโมยะ : ~.........♪
นี่มันสุดยอดไปเลยไม่ใช่เหรอ ฮาจิเมะ! ฉันบอกแล้วใช่มั้ย? ว่ามันสุดยอดแน่ๆ! เห็นมั้ย ฉัยอยากให้นายได้มาดูด้วยกันมากเลย~ ♪
ฮาจิเมะ? โอเครึเปล่า? ถอยออกไปทำไมน่ะ?
ฮาจิเมะ : อ๊ะ! อื้อ ไม่เป็นไรหรอก~...♪
นาซึนะ : (หืม... การแสดงก่อนพวกเราจบแล้วเหรอ...)
(คนดูก็... เริ่มออกมาจากฮอลล์แล้ว เยอะจนแปลกใจเลยนะเนี่ย~ ดูเหมือนว่าจะเต็มแน่ๆ เลย)
(อืมมม ถ้าให้พูดตรงๆ ล่ะก็ ต้องเป็นการแสดงจากใครซักคนของ "โกะคิจิน" แน่ๆ....)
(กลุ่มคนประหลาดที่ไม่เคยเข้าเรียนเลยแม้แต่น้อย แล้วก็จัดการแสดงที่เธียร์เตอร์โดยไม่สนใจดรีมเฟสเลยแม้แต่น้อย)
(คนเดียวที่ทำให้มืออาชีพยังรู้สึกอายได้ คนที่ไม่สามารถนำไปเปรียบเทียบกับเธียร์เตอร์ที่จัดอยู่ทุกวันได้...)
(ดูเหมือนว่าเจ้าคนคนนั้นจะเป็นคนที่ยิ่งกว่า "เจ้าคนอเมซิ่ง" ที่ข่าวลือบอกเอาไว้อีกเหรอ?)
(คนที่มาดูทุกคนยิ้มกันหมดเลย แล้วดูเหมือนว่าจะพอใจกันซะด้วย แต่ว่าในยูเมะโนะซากิตอนนี้... ถ้าเกิดไม่ชนะดรีมเฟสล่ะก็ มันไม่มีผลอะไรกับสถิติต่างๆ หรอก)
(สมาชิกของโกะคิจิน... ไม่สำคัญว่าจะแสดงได้ดีแค่ไหน... มันไม่มีวันได้รับการยอมรับหรอก เขาจะถูกจำเอาไว้แค่ว่าเป็นเจ้าคนประหลาดเท่านั้น)
(สมาชิกของโกะคิจินคนนั้นแม้ว่าจะมีอำนาจกับผู้ชมมากแค่ไหน... แม้ว่าจะเชียร์ จะส่งเสียงให้กำลังใจยังไง... มันก็เท่านั้นล่ะ)
("เท่านั้นล่ะ" โอชิซังไม่พอใจกับเรื่องแบบนี้หรอก)
(เขาอยากจะเป็นไอดอลที่มีค่า ถูกยอมรับ เป็นที่หนึ่งของยูเมะโนะซากิ)
(เขาเคยสัมผัสมันมาแล้วครั้งหนึ่ง... ความรู้สึกที่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น เขารับไม่ได้หรอกที่จะร่วงลงมาน่ะ)
(พวกเรา... ทำอะไรไม่ได้นอกจากไปด้วยกันเพื่อความพอใจของโอชิซัง)
(มันคงจะดีถ้าเกิดได้ทำอะไรที่ต้องการโดยที่ไม่ต้องคิดอะไรเกี่ยวกับมัน...)
(แต่ว่าพวกเราทำอะไรไม่ได้หรอก ถ้าเกิดพวกเราเคลื่อนไหวนอกจากที่โอชิซังควบคุมเราจะต้องโดนโกรธมากแน่ๆ พวกเรา... หยุดเขาไม่ได้อีกต่อไปแล้ว)
(พวกเราไม่ได้จำเป็นต้องเป็น "ชนชั้นสูง" และพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องเป็น "ที่หนึ่ง" ด้วย)
(พวกเราไม่ได้เป็นไอดอลเพื่อรอยยิ้มของใครบางคนหรอกเหรอ?)
(พวกเราควรจะพอใจกับรางวัลที่พอตัวแบบนั้นไม่ใช่เหรอ?)
=========================================
ผ่านมาครึ่งทางแล้วค่า T u T เหนื่อยละเกิน
