สถานที่ : สเตจ Valkyrie
นาซึนะ : (ไลฟ์วันนี้.... มันแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้)
(สำหรับพวกเรา Valkyrie ในตอนนี้พวกเราควรจะได้ปะทะกับยูนิตอื่นๆ ในชื่อของดรีมเฟสแล้ว... และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่พวกเราได้ร่วมดรีมเฟส ก็เลย...)
(พวกเราเลยไม่ชินกับอะไรเลยซักอย่าง มันมีอะไรที่ผิดพลาดไป)
(ตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นเพราะบรรยากาศที่ไม่เหมือนกับปกติ แต่ว่า...)
(…..)
(มันมีอะไรที่เหนือกว่าที่ฉันคาดไว้เสียอีก! ตั้งแต่ที่ผู้ชมไม่ได้มาเพื่อดูพวกเรา Valkyrie แล้ว!)
(มันมีคนที่ไม่สนใจพวกเราเลยแม้แต่น้อยด้วย!)
(มันไม่น่าเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ในตอนที่พวกเขายืนอยู่ในที่ๆ ยูนิตควรจะอยู่... แม้ว่าไอดอล... จะแสดงอย่างสุดความสามารถอยู่ก็ตาม)
(เพื่อที่จะทำให้สายตาเย็นชาเหล่านี้มองมาที่พวกเรา....)
(ถ้าเกิดเป็นเหมือนกับเมื่อก่อนล่ะก็ ทุกคนคงจะมาเพื่อดูไอดอลของยูเมะโนะซากิ อคาเดมี่ แล้วก็จ่ายเงินเพื่อเข้ามาดูพวกเรา)
(พวกเราเองก็เช่นกัน พวกเราคือไอดอลของยูเมะโนะซากิ เพราะงั้นคนหลายๆ คนก็จะสนใจตัวพวกเรา แต่ว่าในตอนนี้ผู้ชมไม่มีทีท่าว่าจะเป็นแบบนั้นเลย)
(มันมีพวกที่มาดู... ซึ่งมาเพื่อดูคู่แข่งของพวกเราอย่างเดียว ในขณะที่พวกเรากำลังแสดงอยู่ในดรีมเฟส)
(นอกจากจะมีเจ้าพวกที่ไม่สนใจพวกเราแล้ว ยังมีคนที่คิดว่าพวกเราเป็นศัตรูอีกต่างหาก... เป็นคนที่เกะกะขวางทาง)
(นี่มันไม่ใช่ที่สำหรับ Valkyrie)
(พวกเราที่ไม่คุ้นชินกับดรีมเฟส พวกเราไม่สามารถคาดเดาได้ว่าจะมีผู้ชมแบบไหนคอยอยู่ในฮอลล์)
(เพราะงั้นพวกเราก็เลยทำเหมือนกับที่เคยเป็น... ทำเหมือนกับการแสดงของ Valkyrie ในทุกที)
(เจ้าผู้กำกับหัวดื้อ... ก็ยังคงพยายามดึงจุดสนใจจากผู้ชมมาที่เขาให้ได้...)
(แต่สำหรับคนที่มันไม่สนใจ นี่มันเจ็บปวดเอามากๆ ฉันเองก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศชุ่นเคือง เหมือนกับว่าอยากจะให้รีบๆ จบไปซะ)
(เหมือนกับว่าหากพวกเขามาเพื่อดูเรื่องสยองขวัญ พวกเขาก็ยังคงมานั่งคุยปรัชญากันได้)
(พวกเรา... ไม่เข้าใจเรื่องระบบพวกนี้เท่าไหร่ จนถึงตอนนี้มันเหนือความคาดหมายเหลือเกิน ก็เลย...)
(ถ้าเกิดพวกเราทำให้พวกเขาสนใจไม่ได้ ไม่ว่าพวกเราจะแสดงออกมาได้วิเศษแค่ไหน มันก็ไม่มีประโยชน์หรอก)
(มันก็แค่การเอาเวลาไปทิ้งโดยเปล่าประโยชน์ เหมือนกับการให้พวกเราไปเดินในพิพิธภัณฑ์เด็กนั่นแหละ มันน่าเบื่อจะตาย)
(แต่ว่าถึงอย่างนั้น โอชิซังน่ะ เป็นอัจฉริยะ เขาน่ะ... สร้างผลงานศิลปะที่ยอดเยี่ยมออกมาเสมอ)
(เวทีนี้มันน่ากลัวกว่าแต่ก่อนมาก แต่ก็ยังคงดื้อดึง ที่จะสร้างผลงานที่วิเศษออกมา)
(แต่ว่านี่มันไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชมคาดหวัง เหมือนกับการที่อาจารย์เขียนคำว่า “อะไรเนี่ย” ลงบนข้อสอบพร้อมกับให้เกรดแย่ๆ)
(แผนของพวกเราคือการแสดงออกมาให้ยอดเยี่ยม และน่าพึงพอใจที่สุด นี่มันความผิดพลาดของแผนการชัดๆ)
(ในตอนนี้ทุกๆ อย่าง... มันแย่ยิ่งกว่าที่คิดซะอีก)
ชู : ♪~♪~♪
นาซึนะ : (โอชิซังเองก็... ควรจะระวังตัวมากกว่านี้ แต่ว่าการแสดงของ Valkyrie นั้นเข้มงวดมาก วินาทีต่อวินาทีเลย)
(พวกเราไม่สามารถแก้ไขมันทันทีเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศได้หรอก)
(พวกเราทำอะไรแบบ... ปุบปับไม่ได้ แน่นอนว่ามันเป็นเพราะการแสดงของพวกเรามันเป็นการแสดงที่เพอร์เฟค และเพราะว่ามันเพอร์เฟค มันถึงได้กลายเป็นอุปสรรคของพวกเรา)
(พวกเราทำอะไรไม่ได้นอกจากทำตามที่ซ้อมเอาไว้... จนกว่าจะจบลง)
(เราจะทำยังไงกันดร? ไม่สิ ฉันว่าพวกเราคงทำอะไรไม่ได้หรอก?)
(อย่างน้อยไม่ให้พวกเราแพ้ พวกเราทำอะไรไม่ได้นอกจากพยายามประคับประคองไปให้ถึงตอนจบ!)
(คู่ต่อสู้ของพวกเราในตอนนี้... ฉันมั่นใจว่าคือ fine แน่ๆ...)
(ในตอนนี้พวกนั้นไม่ได้โดดเด่นอะไรมากนี่นา? ได้ยินข่าวลือมาว่าลีดเดอร์ของยูนิตอป็นคนที่รวยเอามากๆ แต่ว่า...)
(ฉันมั่นใจว่าในฐานะไอดอล เขาอยู่ในระดับที่สาม เป็นแค่เกมของเจ้าหนุ่มคนรวย ถ้าเกิดมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็คงจะดี แต่ว่า...)
(บางที บางโอกาส fine อาจจะซ่อนความสามารถบางอย่างเอาไว้ แสดงออกมาว่าอ่อนแอ โดยไม่ได้แสดงสีสันที่แท้จริงออกมา...)
(ถ้าเกิดเจ้าพวกนั้นกำลังมองหาช่องโหว่ในการกำจัดพวกเรา... ทำให้พวกเราไปถึงจุดจบล่ะ?)
(ถ้าเกิด... มันเป็นแผนของเจ้าพวกนั้นล่ะ..? นี่มันแย่มากเลยนะ! ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นล่ะก็ วันนี้ Valkyrie มาถึงจุดจบแน่ๆ!)
(ถ้าเกิดน่ะนะ พวกเราอาจจะแพ้ตั้งแต่ตรงนี้!)
(พวกเราได้เรียน... ในคาบประวัติศาสตร์ ที่โลกได้รู้ความน่ากลัวของ สิงโตที่หลับใหล...)
(เพียงแค่ความพ่ายแพ้ในครั้งเดียว ก็อาจจะทำให้โลกรับรู้ได้ถึงความอ่อนแอ)
(ความโหดร้ายจะคืบคลานเข้ามาทีละก้าว ฉักกระชาก และทรมาณจนกว่าจะตาย... ทุกอย่างจะถูกพรากไป สูญเสียซึ่งทุกอย่าง)
(ถ้าเกิดเป็นแบบนั้น... พวกเราก็จะเป็นสิงโตที่หลับไหล ที่ถูกขุนให้อ้วนเพื่อรอเอาเนื้อไปขายรึเปล่านะ?)
ชู : ~...♪
นาซึนะ : (โอชิซัง)
(จนถึงตอนนี้ พวกเราควรจะปรับตัวให้เข้ากับบรรยากาศ ถึงแม้ว่าฉันจะรู้ก็เถอะ... ว่านายไม่ชอบทำอะไรแบบนี้)
(ถ้าเกิดพวกเราไม่ตัดสินใจในตอนนี้ ทุกอย่างอาจจะจบลง นายก็รู้ใช่มั้ย...?)
ชู : ♪~♪~♪
นาซึนะ : (โอชิซังไม่เคยมองมาเลยใช่มั้ย? แม้ว่าพวกเราจะเป็นพวกพ้องกัน เขาก็ไม่เคยทำอะไรร่วมกับฉันเลย)
(อาจจะเป็นเพราะว่า... เขาไม่สามารถทำด้วยตัวเองได้ แต่ว่า... มันน่าเศร้าออก เหมือนกับว่าเขาไม่เคยคาดหวังอะไรจากฉันเลบ)
(ฉันไม่สามารถส่งสายตาเป็นสัญญาณให้เขาได้ ฉันน่ะ... ถูกห้ามไม่ให้พูดอะไรบนเวที ก็เลย...)
(ถ้าเกิดฉันเริ่มพูดขึ้นมาล่ะก็ เขาจะต้องโมโหแน่ๆ)
(ไม่ใช่ว่าเพราะว่าฉันมีไอเดียที่อยากจะพูหรืออะไรหรอก สิ่งที่โอชิซังคิดเอาไว้ให้กับพวกเราน่ะ...)
(พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากซ้อม เพื่อที่พวกเราจะสามารถแสดงออกมาได้อย่างเต็มคุณภาพ โดยไม่ต้องแต่งเติมอะไร)
(พวกเราเลยไม่สามารถเข้าถึงสถานการณ์ในตอนนี้ได้ ตุ๊กตาน่ะ... ไม่สามารถขยับเองได้แม้แต่ปลายนิ้วหรอก)
(มันทำไมได้... สิ่งที่ไม่ได้ถูกวางโปรแกรมไว้ก่อนน่ะ แต่ว่า..)
(พวกเรา... เพื่อที่จะได้พ่ายแพ้ในเวลาที่ใกล้เข้ามานี้... เพื่อที่จะถูกคนอื่นกลืนกิน... พวกเราไม่ได้ถูกหล่อเลี้ยงมาเพื่อเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?)
==========================
บทนี้มีนี่จังพูดอยู่คนเดียวเลย แต่ทำไมแปลไวกันนะ 5555 ชดเชยที่แปลช้าแล้วกันค่ะ
แพลนตอนแรกกะจะให้เสร็จก่อนสเตจวัลคีรี่ด้วยซ้ำ นี่อันเดดจะแสดงซะแล้ว โฮ 5555
