Reminiscence ＊ End of the Marionette's Strings - Swan Song 1

สถานที่ : สเตจ Valkyrie

นาซึนะ : (ไลฟ์วันนี้.... มันแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้)

(สำหรับพวกเรา Valkyrie ในตอนนี้พวกเราควรจะได้ปะทะกับยูนิตอื่นๆ ในชื่อของดรีมเฟสแล้ว... และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่พวกเราได้ร่วมดรีมเฟส ก็เลย...)

(พวกเราเลยไม่ชินกับอะไรเลยซักอย่าง มันมีอะไรที่ผิดพลาดไป)

(ตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นเพราะบรรยากาศที่ไม่เหมือนกับปกติ แต่ว่า...)

(…..)

(มันมีอะไรที่เหนือกว่าที่ฉันคาดไว้เสียอีก! ตั้งแต่ที่ผู้ชมไม่ได้มาเพื่อดูพวกเรา Valkyrie แล้ว!)

(มันมีคนที่ไม่สนใจพวกเราเลยแม้แต่น้อยด้วย!)

(มันไม่น่าเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ในตอนที่พวกเขายืนอยู่ในที่ๆ ยูนิตควรจะอยู่... แม้ว่าไอดอล... จะแสดงอย่างสุดความสามารถอยู่ก็ตาม)

(เพื่อที่จะทำให้สายตาเย็นชาเหล่านี้มองมาที่พวกเรา....)

(ถ้าเกิดเป็นเหมือนกับเมื่อก่อนล่ะก็ ทุกคนคงจะมาเพื่อดูไอดอลของยูเมะโนะซากิ อคาเดมี่ แล้วก็จ่ายเงินเพื่อเข้ามาดูพวกเรา)

(พวกเราเองก็เช่นกัน พวกเราคือไอดอลของยูเมะโนะซากิ เพราะงั้นคนหลายๆ คนก็จะสนใจตัวพวกเรา แต่ว่าในตอนนี้ผู้ชมไม่มีทีท่าว่าจะเป็นแบบนั้นเลย)

(มันมีพวกที่มาดู... ซึ่งมาเพื่อดูคู่แข่งของพวกเราอย่างเดียว ในขณะที่พวกเรากำลังแสดงอยู่ในดรีมเฟส)

(นอกจากจะมีเจ้าพวกที่ไม่สนใจพวกเราแล้ว ยังมีคนที่คิดว่าพวกเราเป็นศัตรูอีกต่างหาก... เป็นคนที่เกะกะขวางทาง)

(นี่มันไม่ใช่ที่สำหรับ Valkyrie)

(พวกเราที่ไม่คุ้นชินกับดรีมเฟส พวกเราไม่สามารถคาดเดาได้ว่าจะมีผู้ชมแบบไหนคอยอยู่ในฮอลล์)

(เพราะงั้นพวกเราก็เลยทำเหมือนกับที่เคยเป็น... ทำเหมือนกับการแสดงของ Valkyrie ในทุกที)

(เจ้าผู้กำกับหัวดื้อ... ก็ยังคงพยายามดึงจุดสนใจจากผู้ชมมาที่เขาให้ได้...)

(แต่สำหรับคนที่มันไม่สนใจ นี่มันเจ็บปวดเอามากๆ ฉันเองก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศชุ่นเคือง เหมือนกับว่าอยากจะให้รีบๆ จบไปซะ)

(เหมือนกับว่าหากพวกเขามาเพื่อดูเรื่องสยองขวัญ พวกเขาก็ยังคงมานั่งคุยปรัชญากันได้)

(พวกเรา... ไม่เข้าใจเรื่องระบบพวกนี้เท่าไหร่ จนถึงตอนนี้มันเหนือความคาดหมายเหลือเกิน ก็เลย...)

(ถ้าเกิดพวกเราทำให้พวกเขาสนใจไม่ได้ ไม่ว่าพวกเราจะแสดงออกมาได้วิเศษแค่ไหน มันก็ไม่มีประโยชน์หรอก)

(มันก็แค่การเอาเวลาไปทิ้งโดยเปล่าประโยชน์ เหมือนกับการให้พวกเราไปเดินในพิพิธภัณฑ์เด็กนั่นแหละ มันน่าเบื่อจะตาย)

(แต่ว่าถึงอย่างนั้น โอชิซังน่ะ เป็นอัจฉริยะ เขาน่ะ... สร้างผลงานศิลปะที่ยอดเยี่ยมออกมาเสมอ)

(เวทีนี้มันน่ากลัวกว่าแต่ก่อนมาก แต่ก็ยังคงดื้อดึง ที่จะสร้างผลงานที่วิเศษออกมา)

(แต่ว่านี่มันไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชมคาดหวัง เหมือนกับการที่อาจารย์เขียนคำว่า “อะไรเนี่ย” ลงบนข้อสอบพร้อมกับให้เกรดแย่ๆ)

(แผนของพวกเราคือการแสดงออกมาให้ยอดเยี่ยม และน่าพึงพอใจที่สุด นี่มันความผิดพลาดของแผนการชัดๆ)

(ในตอนนี้ทุกๆ อย่าง... มันแย่ยิ่งกว่าที่คิดซะอีก)

ชู : ♪~♪~♪

นาซึนะ : (โอชิซังเองก็... ควรจะระวังตัวมากกว่านี้ แต่ว่าการแสดงของ Valkyrie นั้นเข้มงวดมาก วินาทีต่อวินาทีเลย)

(พวกเราไม่สามารถแก้ไขมันทันทีเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศได้หรอก)

(พวกเราทำอะไรแบบ... ปุบปับไม่ได้ แน่นอนว่ามันเป็นเพราะการแสดงของพวกเรามันเป็นการแสดงที่เพอร์เฟค และเพราะว่ามันเพอร์เฟค มันถึงได้กลายเป็นอุปสรรคของพวกเรา)

(พวกเราทำอะไรไม่ได้นอกจากทำตามที่ซ้อมเอาไว้... จนกว่าจะจบลง)

(เราจะทำยังไงกันดร? ไม่สิ ฉันว่าพวกเราคงทำอะไรไม่ได้หรอก?)

(อย่างน้อยไม่ให้พวกเราแพ้ พวกเราทำอะไรไม่ได้นอกจากพยายามประคับประคองไปให้ถึงตอนจบ!)

(คู่ต่อสู้ของพวกเราในตอนนี้... ฉันมั่นใจว่าคือ fine แน่ๆ...)

(ในตอนนี้พวกนั้นไม่ได้โดดเด่นอะไรมากนี่นา? ได้ยินข่าวลือมาว่าลีดเดอร์ของยูนิตอป็นคนที่รวยเอามากๆ แต่ว่า...)

(ฉันมั่นใจว่าในฐานะไอดอล เขาอยู่ในระดับที่สาม เป็นแค่เกมของเจ้าหนุ่มคนรวย ถ้าเกิดมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็คงจะดี แต่ว่า...)

(บางที บางโอกาส fine อาจจะซ่อนความสามารถบางอย่างเอาไว้ แสดงออกมาว่าอ่อนแอ โดยไม่ได้แสดงสีสันที่แท้จริงออกมา...)

(ถ้าเกิดเจ้าพวกนั้นกำลังมองหาช่องโหว่ในการกำจัดพวกเรา... ทำให้พวกเราไปถึงจุดจบล่ะ?)

(ถ้าเกิด... มันเป็นแผนของเจ้าพวกนั้นล่ะ..? นี่มันแย่มากเลยนะ! ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นล่ะก็ วันนี้ Valkyrie มาถึงจุดจบแน่ๆ!)

(ถ้าเกิดน่ะนะ พวกเราอาจจะแพ้ตั้งแต่ตรงนี้!)

(พวกเราได้เรียน... ในคาบประวัติศาสตร์ ที่โลกได้รู้ความน่ากลัวของ สิงโตที่หลับใหล...)

(เพียงแค่ความพ่ายแพ้ในครั้งเดียว ก็อาจจะทำให้โลกรับรู้ได้ถึงความอ่อนแอ)

(ความโหดร้ายจะคืบคลานเข้ามาทีละก้าว ฉักกระชาก และทรมาณจนกว่าจะตาย... ทุกอย่างจะถูกพรากไป สูญเสียซึ่งทุกอย่าง)

(ถ้าเกิดเป็นแบบนั้น... พวกเราก็จะเป็นสิงโตที่หลับไหล ที่ถูกขุนให้อ้วนเพื่อรอเอาเนื้อไปขายรึเปล่านะ?)

ชู : ~...♪

นาซึนะ : (โอชิซัง)

(จนถึงตอนนี้ พวกเราควรจะปรับตัวให้เข้ากับบรรยากาศ ถึงแม้ว่าฉันจะรู้ก็เถอะ... ว่านายไม่ชอบทำอะไรแบบนี้)

(ถ้าเกิดพวกเราไม่ตัดสินใจในตอนนี้ ทุกอย่างอาจจะจบลง นายก็รู้ใช่มั้ย...?)

ชู : ♪~♪~♪

นาซึนะ : (โอชิซังไม่เคยมองมาเลยใช่มั้ย? แม้ว่าพวกเราจะเป็นพวกพ้องกัน เขาก็ไม่เคยทำอะไรร่วมกับฉันเลย)

(อาจจะเป็นเพราะว่า... เขาไม่สามารถทำด้วยตัวเองได้ แต่ว่า... มันน่าเศร้าออก เหมือนกับว่าเขาไม่เคยคาดหวังอะไรจากฉันเลบ)

(ฉันไม่สามารถส่งสายตาเป็นสัญญาณให้เขาได้ ฉันน่ะ... ถูกห้ามไม่ให้พูดอะไรบนเวที ก็เลย...)

(ถ้าเกิดฉันเริ่มพูดขึ้นมาล่ะก็ เขาจะต้องโมโหแน่ๆ)

(ไม่ใช่ว่าเพราะว่าฉันมีไอเดียที่อยากจะพูหรืออะไรหรอก สิ่งที่โอชิซังคิดเอาไว้ให้กับพวกเราน่ะ...)

(พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากซ้อม เพื่อที่พวกเราจะสามารถแสดงออกมาได้อย่างเต็มคุณภาพ โดยไม่ต้องแต่งเติมอะไร)

(พวกเราเลยไม่สามารถเข้าถึงสถานการณ์ในตอนนี้ได้ ตุ๊กตาน่ะ... ไม่สามารถขยับเองได้แม้แต่ปลายนิ้วหรอก)

(มันทำไมได้... สิ่งที่ไม่ได้ถูกวางโปรแกรมไว้ก่อนน่ะ แต่ว่า..)

(พวกเรา... เพื่อที่จะได้พ่ายแพ้ในเวลาที่ใกล้เข้ามานี้... เพื่อที่จะถูกคนอื่นกลืนกิน... พวกเราไม่ได้ถูกหล่อเลี้ยงมาเพื่อเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?)

==========================

บทนี้มีนี่จังพูดอยู่คนเดียวเลย แต่ทำไมแปลไวกันนะ 5555 ชดเชยที่แปลช้าแล้วกันค่ะ

แพลนตอนแรกกะจะให้เสร็จก่อนสเตจวัลคีรี่ด้วยซ้ำ นี่อันเดดจะแสดงซะแล้ว โฮ 5555