Reminiscence ＊ Monochrome Checkmate - A Solitary Throne 2

Location: Checkmate Stage

เอย์จิ : ……

ทสึมุกิ : ฮึฮึ นายดูไม่ค่อยดีเลยนะ เอย์จิคุง~ ถ้าเกิดรู้สึกไม่ดีล่ะก็ ให้ฉันเป็นคนจัดการ Checkmate เถอะ แล้วนายก็ไปพักนะ

เอย์จิ : ผมปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้หรอกนะ ทสึมุกิ

ขณะที่ผมยอมรับข้อตกลงของเขา มันเป็นสิ่งที่ทสึกินากะคุงขอผมเป็นส่วนตัว...

จริงๆ แล้วผมก็อยากจะขอโทษที่ต้องเอาเธอเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยทั้งๆ ที่เธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องเลย แต่เธอกลับยอมตกลงง่ายๆ

ทสึมุกิ : ก็นะ พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่นา?

ฉันจะเป็นเพื่อนกับนายแม้ว่าจะต้องลงไปถึงขุมนรกเลยล่ะ เอย์จิคุง~ ♪

เอย์จิ : แบบนั้นเหรอ? ผมรู้สึกได้ว่าซักวันเธอจะต้องเสียใจกับคำพูดนั้นแน่ๆ

โอ๊ะ แต่ก็นะ... มันก็ไม่มีเรื่องอะไรที่น้อวเป็นห่วงหรอก ตราบใดที่ผมอยู่ในอาการที่โอเคแบบนี้ ผมจะไม่ฝืนตัวเองจนเกินไป

แต่ผมก็ยังสามารถกระโดดไปมา แล้วก็ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ได้ในตอนนี้

ตอนนี้เป็นตาของพวกเราที่จะทำเป็นพ่ายแพ้ไปก่อน เพราะงั้นเราจะไม่ต้องทำอะไรมากมายในสเตจหลัก

ผมดีใจที่ผมมีโอกาสได้พบกับพวกผู้ชมพร้อมกับรอยยิ้มและบทเพลง เหมือนกับไอดอลของจริง

แต่ว่าก็ถูกเค... ฮาสึมิคุงว่าอยู่ดี เขาบุกเข้ามาที่ห้องแต่งตัวเพื่อจะมาว่าผมเลยด้วยซ้ำ มันทำให้แย่นิดหน่อย ผมเลยเรียกคนใช้ของผมเพื่อให้พาเขากลับไปก่อน

ช่วงนี้เขาอารมณ์ไม่ดีเลยล่ะ โดยเฉพาะในตอนที่เขาไม่ได้อะไรดั่งใจ เขาเป็นคนที่จริงจังง่ายไปหน่อย

ทสึมุกิ : นายก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ เอย์จิคุง?

เขาเป็นเพื่อนสมัยเด็กของนายไม่ใช่เหรอ ยังไงก็ต้องมีส่วนที่เหมือนกันเป็นธรรมดานี่นา ♪

เอย์จิ : งั้นเหรอ? แต่ว่าผมก็อยากจะเชื่อว่าอย่างน้อยที่สุดตอนนี้พวกเราก็หมายหัวไปที่เส้นชัยที่เดียวกัน

ยังไงก็เถอะ ทสึกินากะคุงขอให้ผมช่วยก็จริง แต่ Checkmate นี่ก็เป็นสเตจที่สำคัญพอสมควรเหมือนกัน

ผมเลยจะต้องตั้งใจพอสมควรเลยล่ะ

ส่วนสำหรับเธอ ผมอยากให้เธอช่วยตามเส้นทางของผมมาเหมือนทุกครั้งด้วยนะ

ทสึมุกิ : เข้าใจแล้ว แต่มันจะโอเคเหรอ ถ้ามีแค่ฉัน? มันจะดีกว่านี้มั้ยนะ ถ้าเกิดเราจะเรียกสมาชิกคนอื่นใน fine ให้มาช่วยด้วย?

พวกเรากำลังจะต่อสู้กับบยูนิตใหญ่อย่าง Chess ใช่มั้ยล่ะ? ด้วยจำนวนสมาชิกแค่นี้ พวกเราคงจะต้องทุ่มให้สุดตัวเลยล่ะ

เอย์จิ : อืม~ มันน่าจะเหมือนว่ายิ่งพวกเราลากเขาเข้ามามากเท่าไหร่ อาจจะยิ่งเกะกะมากขึ้นเท่านั้นซะมากกว่า

มันก็เพิ่งจะไม่นานเองที่พวกเขามาอยู่ที่ fine แล้วผมก็ยังเดาพวกเขาได้ไม่มากเท่าที่ควร

สำหรับครั้งนี้ ผมอยากให้เป็นการยืมตัวโดยส่วนตัวจาก Knights ซะมากกว่า

ผมไม่อยากจะทำอะไรออกนอกหน้านักหรอก พยายามอย่าพูดคำว่า Fine ออกมาในช่วงที่เราอยู่บนสเตจวันนี้ก็แล้วกัน

ทสึมุกิ : รับทราบ~ ฉันจะทำตัวดีๆ แล้วยืนอยู่ตรงนี้เพื่อเป็นเงาให้กับนายแล้วกัน

อืม งั้น Knights ก็คือชื่อของยูนิตที่เรากำลังจะช่วยอยู่ตอนนี้ใช่มั้ย?

ไม่นานมานี้ หลายยูนิตถูกตัดออก อย่างเช่น bamboo shoots ในช่วงหลังฤดูฝน ฉันก็จำไม่ค่อยได้เท่าไหร่หรอก

เอย์จิ : นั่นคือสิ่งที่ผมตั้งเอาไว้ ผมจะอธิบายให้เธอฟังบางส่วนแล้วกัน แต่จริงๆ ผมก็ว่าจะทดสอบนะบบของยูนิตกับดรีมเฟสอยู่แล้วล่ะ

ผมกำลังเตรียมส่วนผสมสำหรับรางวัลที่เป็นเป้าหมายของผม เป็นเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่กว่า

ทสึมุกิ : มันฟังดูเหมือนนายกำลังจะทำอาหารอะไรซักอย่างเลยนะ ฉันจะไม่ทำให้ของกระจายไปทั่วหรืออะไรหรอก เพราะงั้นฉันก็เลยอยากจะให้นายช่วยบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องพวกนั้นหน่อย เท่าที่พอจะบอกให้รู้ได้

เอย์จิ : ผมจะบอกเมื่อเวลานั้นมาถึง ตอนนี้ผมยังวางแผนสำหรับเรื่องบนสเตจอยู่เลย แน่ว่าก็ไม่มีอะไรมาการันตีว่ามันจะไปได้ด้วยดีหรอกนะ สำหรับตอนนี้

มันคงจะฟังดูโอเวอร์ไปหน่อย ถ้าจะพูดตอนนี้มันคงทำให้ดูน่าอายเอามากๆ เลยล่ะ

ทสึมุกิ : อะฮะฮะ นายเขินใช่มั้ย เอย์จิคุง~ พยายามอย่างเต็มที่เพื่ออะไรบางอย่างมันไม่ได้น่าอายหรอกนะ ฉันจะไม่หัวเราะนายหรอก

เอย์จิ : อาจจะเป็นแบบที่เธอพูดก็ได้ ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นคนที่มองทุกอย่างในแง่ดีสินะ

ยังไงก็เถอะ ฮาสึมิคุงกับผมได้ทำงานบางอย่างตรงนี้แบ้วก็ส่วนอื่นไว้บ้างแล้ว แล้วก็วางระบบใหม่ขึ้นมา

ผมได้สร้างโลกที่ทั้งไร้กฎเกณฑ์และยุ่งเหยิงนี้ขึ้นมาใหม่ราวกับกระดานหมากรุกซึ่งมีกฎที่แน่ชัด

แล้วผมก็แบ่งยูนิตที่แข็งแกร่งที่สุดในยูเมะโนะซากิ Chess ออกกลายเป็นตะวหมากเล็กๆ

ด้วยระบบของยูนิต ผมก็เลยทำมันได้ง่ายๆ โดยไม่มีใครรู้สึกเลยว่ามันเป็นฝีมือของพวกเรา

ถ้าเกิดใครบางคนไม่ได้เป็นสวนหนึ่งของยูนิตล่ะก็ การจะเข้าร่วมดรีมเฟสก็จะมีข้อจำกัดมากขึ้น ผมตั้งข้อจำกัดการไลฟ?แบทเทิลแบบโซโล่ให้มากขึ้น ดังนั้นมันก็จะยากกว่าเดิม

แถมออฟฟิเชียลดรีมเฟสไลฟ์ที่ถูกจัดการโดยสภานักเรียนก็จะถูกพิจารณาให้เป็นเกรดภายในโรงเรียน

ถ้าเกิดนักเรียนไม่เข้าร่วมไลฟ์ล่ะก็ จะถูกตราว่ามีพฤติกรรมที่ผิด แย่ หรือตก แล้วก็จะไม่มีสิทธิ์ได้รับผลประโยชน์ต่างๆ

สมาชิกของ Chess ที่แค่มานั่งขี้เกียจก็เลยเริ่มจะตกใจกันขึ้นมา

ถ้าเกิดพวกนั้นยังใช้เวลาไปวันๆ เหมือนกับทุกวันนี้ล่ะก็ พวกเขาก็จะสูญเสียทุกอย่างไป

นั่นคือสาเหตุว่าทำไมพวกนั้นถึงได้แตกตื่นแล้วก็เริ่มจัดยูนิตกัน

แต่ในตอนนั้นมันก็มีจำนวนจำกัดต่อยูนิตหนึ่งยูนิตขึ้นมาเหมือนกัน

ทสึมุกิ : หืม? ปกติมีข้อจำกัดแบบนั้นอยู่แล้วรึเปล่าล่ะ?

เอย์จิ : มันก็ยังไม่อนุมัติโดยสมบูรณ์หรอก มันยังเป็นอิสระที่จะมีเป็นสิบคน หรือเป็นร้อยคน แต่ว่าในทางกลับกัน มันก็ไม่มีประโยขน์อะไรที่จะมีสมาชิกมากเกินไปกว่าห้าคน

ยิ่งจำนวนมาก รางวัลที่จะได้จากดรีมเฟสก็จะยิ่งน้อยลงกว่าเดิม

ไม่สำคัญว่าจะมีสมาชิกในยูนิตมากเท่าไหร่ จำนวนเงินรางวัลมันก็ตายตัวอยู่แล้วล่ะ

หรือจะพูดว่า รางวัลต่อคนมันจะน้อยลงก็ไม่ผิด

เพราะงั้น สำหรับยูนิตใหญ่อย่าง Chess มันก็จะยิ่งสร้างหนี้มากขึ้นหากเข้าร่วมดรีมเฟส

ยูนิตขนาดใหญ่จะสร้างปัญหามากกว่าความสำเร็จซะอีก

ผมคำนวณในส่วนนี้เอาไว้แล้ว ตีกรอบข้อมูลบางส่วนเอาไว้ ในช่วงก่อนที่จะเริ่มรู้กัน

การที่ถือทิฐิว่าตัวเองฉลาด มันจะทำให้ลืมคิดเรื่องนี้ไปซะสนิท

Chess ถูกผูกมัดติดกันเอาไว้อย่างหละหลวม สิ่งที่ทุกคนเห็นก็เป็นแค่ทางที่ "ง่ายมากๆ" ในการที่จะหาผลประโยชน์ โดยไม่จำเป็นต้องลงแรงทำอะไรมากมาย หลลังจากนั้น ก็แตกเป็นเสี่ยงๆ อย่างงดงาม

Chess ถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มละห้าคนเล็กๆ กระจายตัวออกมาจากยูนิตใหญ่อย่าง Chess สร้างขึ้นมาลวกๆ ด้วยกันกับใครก็ได้ที่เป็นเพื่อนด้วย แล้วในตอนสุดท้ายก็ห่างเหินกันไปโดยไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ

=================================

หนีไปจากคนแบบนี้เร็ว ทสึมุกิ!

บางทีก็สงสารทสึมุกิตัวน้อยๆ นะคะ ไม่น่าเลย ไม่น่ามาอยู่ในเกมดาร์คๆ แบบนี้เลย 55555

Reminiscence ＊ Monochrome Checkmate - A Solitary Throne 1

Location: ห้องสภานักเรียน

มาโอะ : ขอเข้าไปนะครับ~

(หืม? ไม่มีใครอยู่ที่นี่เลย ปกติมักจะมีรุ่นพี่ฮาสึมิอยู่แท้ๆ จนแทบจะคิดว่าเขาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ หรือยางทีเขาอาจจะอยู่ในห้องน้ำ?)

(ไม่สิ ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นล่ะก็ เขาก็น่าจะให้ใครเฝ้าแทน หรือเขาก็ควรจะล็อคห้องแล้วสิ ปกติเขาเป็นคนจริงจังมากแท้ๆ)

(เขาเป็นคนละเอียดแถมยังรอบคอบเอามากๆ แถมยังมีเอกสารเล็กๆ น้อยๆ เต็มไปหมด...)

(เหมือนกับว่า... เขาป้องกันเอาไว้ตลอดเวลา)

(มันไม่เหมือนกับบางอย่างที่ฉันไม่อยากจะเกี่ยวข้องด้วยหรอก ใช่ เพราะงั้นฉันก็ไม่ควรเข้าไปยุ่งมากกว่านี้)

(ช่วยไม่ได้แฮะ ไม่มีใครอยู่ที่นี่เลย ไว้พรุ่งนี้จะลองมาใหม่แล้วกัน)

(ไลฟ์เมื่อไม่นานมานี้... เหมือนจะเรียกกันว่าดรีมเฟส? ฉันอยากจะเอาบันทึกงบประมาณมาให้พวกเขา)

(ยะงไงก็ตาม... การที่ให้ฉันเก็บเอกสารสำคัญแบบนี้ไว้มันทำให้รู้สึกเหมือนได้เป็นสมาชิกของสภานักเรียนจริงๆ ขึ้นมาแล้วล่ะ)

(ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่ใช่สมาชิกตัวจริงก็เถอะนะ)

(แต่ว่าก็รู้สึกเหมือนพวกเขาจะชอบฉันพอสมควรเลย ฉันทำงานอย่างดีโดยไร้ที่ติ พวกสภานักเรียนยุ่งเอามากๆ ถึงขั้นจะต้องมาขอร้องให้คนนู้นคนนี้ช่วยไปทั่วเลย)

...หืม?

(ประมาทจริงๆ เหมือนว่าจะมีใครวางเอกสารสำคัญทิ้งเอาไว้นะเนี่ย)

(มันคงจะดูไม่ดีถ้าเกกไปยุ่งกับมันโดยไม่ขออนุญาตก่อน แต่สำหรับตอนนี้ฉันก็ควรจะหาอะไรเก็บมะนไว้ จะได้ไม่มีใครมาแอบอ้านมันซะก่อน)

(มาวางของแบบนี้ทิ้งไว้มันชวนให้คนสงสัยไปทั่วจริงๆ นั่นแหละ)

(...หือ?)

(มีชื่อของริทสึอยู่บนนี้ด้วย? นี่เขาทำอะไรผิดรึเปล่านะ?)

(แบบนั้นก็แย่สิ? เขาก็โดนเรียนซ้ำชั้นมารอบนึงแลว... ถ้าครั้งหน้าเขาจะมีปัญหาหรืออะไรขึ้นมาอีกก็ควจะไม่แปลกเลย)

(หืมม... นี่มันเอาไว้ใช้ทำอะไรเนี่ย? มันดูเหมือนกับรายชื่อของพวกดรีมเฟสที่อยู่ในลิสต์เลยนี่นา?)

(ชื่อของริทสึอยู่ในลิสต์ของผู้เข้าร่วมสำหรับดรีมเฟสในวันนี้... "Checkmate" หรืออะไรซักอย่าง)

(อืม~ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ก่อเรื่องอะไร แถมยังมีส่วนร่วมกับไลฟ์อีกต่างหาก...)

(นั่นหมายความว่าเขาเริ่มมีความกระตือรือร้นที่จะทำงานแล้วใช่มั้ย? เพราะงั้นฉันก็ควรให้กำลังใจเขาสินะ)

(...แต่นี่มันอะไรเนี่ย? มันมีตัวอักษรที่อยู่ข้างหน้าคำว่าดรีมเฟส)

(ที่มันมีอยู่ส่วนมากก็คือ "D" หรือ "J" หรือ "O" แต่ว่า "Checkmate" มันมีแค่ "C" ไม่ใช่เหรอ หืม)

(หรือว่ามันจะเป็นประเภทพิเศษของดรีมเฟส?)

(Checkmate... หรือว่ามันจะเป็นตัวอักษรแรกของชื่อใช่มั้ย? ดรีมเฟสอื่นๆ มันไม่จำเป็นต้องทำอะไรกับตัวอักษรนี่นา)

(อืม น่าสงสัยจริงๆ)

(เดี๋ยวสิ ฉันไม่ควรมายุ่งอะไรกับเรื่องพวกนี้นะ ฉันเป็นแค่คนนอกที่เข้ามาช่วยงานของสภานักเรียน ฉันจะมายุ่งกับเอกสารพวกนี้ไม่ได้)

(...ฉันไม่ได้มีงานอะไรเพิ่มเติมแล้ววันนี้ เพราะงั้นก็ควรจะกลับบ้าน)

(ฉันก็อยากจะเห็นริทสึทำหน้าที่ของไอดอลหรอกระ เพราะงั้นฉันก็อยากจะไปดู Checkmate แล้วก็เชียร์เขา)

(แต่ฉันไม่รู้ว่างานมันจัดที่ไหนนี่นา~ เพราะงั้นก็อาจจะเป็นหอประชุมรึเปล่านะ?)

(คงจะต้องไปแอบดูหน่อยแล้วลาะ)

(ก็นะ ฉันไม่รู้หรอกว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แต่พยายามเข้านะ... ริทจัง ♪)

Scene Change: สเตจ Checkmate

ริทสึ : อา ฉันรู้สึกได้ว่ามาคุงกำลังคิดเรื่องเกี่ยวกับฉันอยู่

แต่ก็นะ เขาก็คิดถึงฉันตลอดเวลาอยู่แล้ว เหมือนกับที่ฉันคิดถึงมาคุวตลอดเวลานั่นแหละ

ใช่แล้ว มันคือความรัก... ไม่สำคัญว่าที่ไหน หรือตอนไหน มาคุงกับฉันก็เป็นหนึ่งเดียวกันเสมอนั่นแหละ

อาราชิ : หืมหืมม ฉันคิดเหมือนกันเลย~ มีความรักอยู่ตรงนั้น

ฉันอิจฉาจังเลย~ เธอได้เจออะไรที่โรแมนติกมากเลยล่ะ...

ก่อนหน้านี้ฉันกับอาจารย์คุนุกิก็คิดถึงกันและกันเหมือนกัน เขาดูจะยุ่งเอามากๆ เลย ตั้งแต่มาเป็นที่ปรึกษาให้กับสภานักเรียนน่ะ

อิซึมิ : ฉันจะพยายามไม่ด่าอะไรพวกนายนะ ช่วยหยุดเอาแต่คุยกัน แล้วช่วยมาโฟกัสเรื่องการฝึกซ้อมจะได้มั้ย? ตอนนี้พวกเราเป็นยูนิตชั่วคราวแบบทหารรับจ้างนะ

Checkmate เป็นไลฟ์ที่สำคัญมาก ที่เราจะทำแบบส่งๆ ไม่ได้ เพราะงั้นฉันอยากจะให้พวกเราประสานกันได้ทั้งหมด ก่อนที่จะถึงเวลาจริง

เข้าใจมั้ย? นี่ไม่ใช่เวลามาเล่น ทุ่มเทให้กับมันซะ โอเคนะ?

อาราชิ : อะไรกันนน... เธอปุบปับลากพวกเรามา อย่างน้อยที่สุดก็ช่วยพูดขอบคุณที่พวกเรารักษาสัญญาซักหน่อยสิ เนอะ ริทสึจัง?

ริทสึ : อย่ามาปุบปับคุยกับฉันสิ ฉันแค่มาที่นี่เพื่อชดใช้หนี้ที่ฉันติดเอาไว้แค่นั้นล่ะ เข้าใจนะ...

เพราะงั้นอย่ามาทำตัวตีสนิทฉัน

อาราชิ : โอ๊ะ เย็นชาจังงง แม้ว่าจะเป็นแค่ชั่วคราว เราก็ต้องสู้ไปด้วยกันนะ เพราะงั้น ฝากตัวด้วยล่ะ ♪

ริทสึ : ฉันไม่เห็นรู้สึกว่ามันจะจำเป็นเลย ฉันแค่อยากจะทำให้มันจบๆ ไปแล้วก็กลับบ้านไปนอน

อิซึมิ : (เฮ้อ... มันจะโอเคมั้ยเนี่ย กับสมาชิกแบบนี้? มันโคตรรรน่ากังวลเลย พวกเราเจอปัญหาใหญ่แน่ ถ้าเกิดพวกเราแพ้ พวกเราเลยต้องหากำลังเสริมเล็กๆ น้อยๆ แต่ว่า...)

(เรามีแค่ไอ้เวรสี่ตาที่มีพรสวรรค์ แต่ว่าดันไม่มีสมอง จำได้แค่เรื่องโรแมนติก กับมือใหม่ที่พวกเราเพิ่งจะเก็บมาอย่างกับเก็บศพโดยไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใครและมาจากไหน...)

(แล้วก็มีฉัน กับเลโอคุง)

(เราจะเอาชนะ Chess ในสภาพแบบนี้ได้จริงๆ เหรอ?)

(มันเป็นยูนิตที่ใหญ่ที่สุดที่แยกตัวออกมา บวกกับที่แบกรับชื่อเก่าของพวกเราไว้ เพราะงั้นพวกนั้นก็เลยทำตัวเหมือนกับว่าเป็นยูนิตทายาทที่ใช่ที่สุด)

(มันอาจจะเป็นยูนิตที่เต็มไปด้วยความหลากหลายสีสัน แต่จำนวนมันมากเกินไป)

(แน่นอนว่าจำนวนไม่ใช่ทุกอย่างสำหรับการไลฟ์ แต่ว่าการที่มีจำนวนคนมากกว่า มันก็จะทำให้เาียงดังดว่าอยู่แล้ว แถมมันจะเป็นจุดที่ดึงดูดให้คนมอง)

(เลโอคุงบอกว่าเขารู้จักบางคนที่จะสามารถพามาช่วยได้ แต่ว่า...)

(แต่ฉันก็ไม่อยากไปตั้งความหวังอะไรมากมายหรอก เหมือนกับฉันนั่นแหละ เขาไม่ใช่ประเภทที่จะมีเพื่อนเยอะแยะ)

(อึ่ก ให้ตายสิ อนาคตมันดูสิ้นหวังยังไงก็ไม่รู้... ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้เนี่ย?)

=================================

ริทจังผู้สัมผัสได้ถึงความรัก!

Reminiscence ＊ Monochrome Checkmate - Rusting Heart 5

Location: สวนฝั่งตะวันออกของโรงเรียน

อิซึมิ : นายมักจะทำอะไรจริงจังแค่ตอนไลฟ์เองไม่ใช่รึไง... อึ่ก นี่มันน่ารำคาญชะมัด ฉันต้องเตะนายมั้ย?

เลโอ : อ๊ะะ~ หยุดนะ เซนะ~! ฉันไม่สนับสนุนการใช้ความรุนแรงนะ!

เพราะว่านายชอบทำตัวแบบนี้ไงล่ะ ทุกคนก็เลยชอบเข้าใจนายผิดนะ รู้มั้ย~ ทุกคนบอกว่านายดูน่ากลัวไม่ก็หยาบคายกันหมดเลย ไม่ก็เข้าหายากมากๆ!

ทั้งๆ ที่ความจริงนายเป็นคนที่ดีมากแท้ๆ แถมยังใส่ใจเรื่องของคนอื่นด้วย...?

อิซึมิ : …...

เลโอ : อาา เซนะที่น่าสงสาร... ทุกคนเกลียดนายหมดเลย หืม... มานี่ มานี่ เลโอซังผู้ใจดีจะกอออดดนายแน่นๆ เลย ♪

อิซึมิ : ฉันจะฆ่านาย

เลโอ : อึ่ก นั่นแหละ ฉันถึงได้บอกไงว่านายน่ะ น่ากลัว! อย่าถลึงตาใส่ฉันสิ~ มันดูอันตรายมากๆ เลยนะ!

อิซึมิ : โทษทีนะ? นายมีปัญหาอะไรกับหน้าฉันมั้ยล่ะ?

เลโอ : ไม่ใช่หรอก! นายน่ะ น่ารักตลอดอยู่แล้ว~ เหมือนกับพระจันทร์เลยล่ะ!

อิซึมิ : คนที่เป็นพระจันทร์น่ะ มันนายต่างหาก...

ยังไงก็เถอะ เลิกคุยไร้สาระแล้วก็มาเริ่มซ้อมได้แล้ว สงครามจะเข้ามาทั้งพรุ่งนี้แบ้วก็หลังจากนี้ด้วย เพราะงั้น เราทำอะไรไม่ได้นอกจากจะไลฟ์ไปเรื่อยๆ รู้ใช่มั้ย?

เลโอ : อึ่ก ฉันชอบไลฟ์ก็จริง แต่ว่า... ไม่นานมานี้ มันก็แค่~ แตกต่างจากที่ฉันคิดนิดหน่อย น่ะนะ~...

ฉันชอบระบบยูนิต ระบบสู้กันด้วยไลฟ์.. มันก็แปลกๆ น่ะ

มันคือสิ่งที่ไอดอลจะต้องเป็นเหรอ? ฉันอยากจะหัวเราะ "วะฮ่าฮ่า ☆" แล้วก็ยิ้มไปกับทุกคนซะมากกว่า! ฉันหวังว่าฉันจะทำได้~ มีเพื่อนเป็นร้อยคน~ ♪

อิซึมิ : อย่าพูดเองเออเองจะได้มั้ย แล้วก็หยุดกอดแมวนั่นแรงๆ ได้แล้ว

มันเป็นสิ่งมีชีวิตนะ เพราะงั้นต้องเบามือกับมันด้วย ส่งมานี่สิ

เลโอ : โอ๊ะ นายอยากจะอุ้มลิตเติ้ลจอห์นเหมือนกันเหรอ เซนะ?

อิซึมิ : มันเพราะว่านายชอบทำตัวสะเพร่ากับมันไง เพราะงั้นฉันก็อยากจะให้มันได้พักตรงนี้ซักหน่อย

มันเป็นแมวจรจัดใช่มั้ย? พูดตรงๆ ว่าฉันไม่อยากจะแตะมันเลย

มันสกปรกจะตาย มันจะต้องมีพวกเห็บหรือหมัดแน่ๆ โคตรรน่ารำคาญ~

…♪

เลโอ : วะฮ่าฮ่า น่าแปลกใจนะเนี่ย ที่นายเป็นคนรักสัตว์น่ะ หืม เซนะ~

อิซึมิ : อย่างน้อยก็มากกว่าคนด้วยกันล่ะนะ ช่างมันเถอะ

...อ๊ะ จริงสิ มีบางอย่างที่ฉันอยากจะถามนายน่ะ

เลโอ : หืม อะไรล่ะ? อยากรู้เหรอว่าฉันแอบชอบใคร? ไหน เดาสิ~ ฉันรักกกกเซนะล่ะ ☆

อิซึมิ : ไม่มีใครอยากถามนายเรื่องพรรค์นั้นหรอก ที่ฉันอยากจะพูดคือ เราจะต้องตั้งชื่อยูนิตของพวกเรานะ

เลโอ : หืม? ไม่ใช่ Chess เหรอ?

อิซึมิ : เรื่องนั้น— นายก็รู้ว่า Chess แยกกันไปแล้วใช่มั้ย?

หลังจากนั้น ระบบยูนิตก็เริ่มที่จะถูกทดสอบ พวกเราเลยต้องลงทะเบียนชื่อยูนิตแล้วก็สมาชิก

แล้วชื่อ "Chess" ก็ถูกคนอื่นแย่งไปแล้วด้วย... เพระงั้นเราต้องใช้ชื่ออื่น

ดูเหมือนว่าถ้าพวกเราไม่ลงทะเบียน พวกเราจะเข้าร่วมดรีฟเฟส... ออฟฟิเชียลไลฟ์ต่างๆ ไม่ได้

ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วตอนนี้ แค่ตอนนั้นเราต้องรีบทำพวกเอกสารเท่านั้น

เลโอ : ว่าไงนะะ? ฉันไม่แคร์หรอกว่าชื่อจะเป็นชื่ออะไร นายพอจะคิดอะไรดีๆ ได้บ้างมั้ยล่ะ เซนะ?

อิซึมิ : ฉันไม่ใช่คนที่จะสามารถเลือกมันได้หรอกจริงมั้ย? นายน่ะ ยังไงก็เป็นลีดเดอร์นะ

เลโอ : ทำไมล่ะะ... แต่จริงๆ ฉันก็ยังอยากได้ชื่อ Chess อยู่ดี!

ฉันชอบแต่งเพลงสำหรับ Chess~

มันต้องมีสปิริตสำหรับศิลปินที่สร้างเพลงนะรู้มั้ย?

เมื่อก่อน Chess มันเท่ที่สุดเลยนะ!

อิซึมิ : ตั้งไปแค่ผ่านๆ ก็พอน่า เพราะงั้นเราจะได้มีอะไรใส่ในเอกสาร มันไม่ใช่จุดที่จะมาเอาแต่ใจได้แล้วนะ

ก็เพราะว่านายปุบปับหายไปไงล่ะ คนอื่นก็เลยแย่งไปก่อน

ยังไงก็เถอะ สำหรับเจ้าพวกที่ทำให้ Chess แตกแยกกันออกไป...

ดูเหมือนว่าจะใช้ชื่อเป็นตัวหมากต่างๆ ในหมากรุก คงจะใช้ต้นคิดมาจากชื่อเก้านั่นแหละ

ชื่อที่ฟังดูแข็งแกร่ง หรือชื่อที่น่าเอาไปใช้อย่าง King กับ Queen ก็ถูกเอาไปใช้แล้ว...

แถมชื่อส่วนมากก็ถูกเอาไปใช้ซะแล้วด้วย

ถ้าเกิดเป็นนาย เลโอคุง นายจะเลือกหมากตัวไหนล่ะ?

ถ้านายไม่รีบเลือกล่ะก็ พวกเราจะกลายเป็นพอนด์นะ?

เลโอ : พอนด์ก็ฟังดูแข็งแกร่งนะ... แต่มันคงจะแปลกๆ ถ้าพวกเราแบบ "เราคือพอนด์!" มันจะฟังดูเหมือนพวกเราขายซอสถั่วเหลืองยังไงไม่รู้

อืม~ สำหรับตัวหมากตัวอื่น ก็จะมีบิช็อป รูค กับไนท์ใช่มั้ย?

อิซึมิ : อ๊ะ โทษที ฉันเพิ่งได้เช็คในโทรศัพท์ ดูเหมือนว่ามันจะถูกเอาไปใช้หมดแล้วล่ะ

ถ้าเกิดเราเปลี่ยนมันอีกนิดหน่อย เราก็สามารถลงทะเบียนได้แบบไม่มีปัญหาเลย

เลโอ : หืมมม... ถ้าเกิดเราทำให้มันเป็นพหูพจน์อย่าง Knights ล่ะ?

อิซึมิ : อ๊ะ พวกเราใช้ชื่อนั้นได้แหละ!

เพราะงั้น ตัดสินใจแล้วล่ะ พวกเราคือ Knights~♪

===========================

กำเนิด Knights ขึ้นมาแล้วววว (เสียงเอคโค่--) เห็นภาพซีจีแล้วก็อยากจะเกิดเป็นลิตเติ้ลจอห์นเลยค่ะ 5555

ขอโทษที่ไม่ค่อยสะดวกเข้ามาอัพถี่ๆ นะคะ แต่จะทยอยอัพไปเรื่อยๆ จนกว่าจะจบ

ใจจริงก็อยากจะแปลทุกอีเว้นท์ เนื้อเรื่องหลักก็อยากแปล แต่ไม่รู้จะจัดเรียงหน้ายังไงให้มันอ่านสะดวกดี เพราะปปกติชอบแปลสะเปะสะปะเอามากๆ....