Reminiscence ＊ Monochrome Checkmate - A Solitary Throne 1

Location: ห้องสภานักเรียน

มาโอะ : ขอเข้าไปนะครับ~

(หืม? ไม่มีใครอยู่ที่นี่เลย ปกติมักจะมีรุ่นพี่ฮาสึมิอยู่แท้ๆ จนแทบจะคิดว่าเขาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ หรือยางทีเขาอาจจะอยู่ในห้องน้ำ?)

(ไม่สิ ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นล่ะก็ เขาก็น่าจะให้ใครเฝ้าแทน หรือเขาก็ควรจะล็อคห้องแล้วสิ ปกติเขาเป็นคนจริงจังมากแท้ๆ)

(เขาเป็นคนละเอียดแถมยังรอบคอบเอามากๆ แถมยังมีเอกสารเล็กๆ น้อยๆ เต็มไปหมด...)

(เหมือนกับว่า... เขาป้องกันเอาไว้ตลอดเวลา)

(มันไม่เหมือนกับบางอย่างที่ฉันไม่อยากจะเกี่ยวข้องด้วยหรอก ใช่ เพราะงั้นฉันก็ไม่ควรเข้าไปยุ่งมากกว่านี้)

(ช่วยไม่ได้แฮะ ไม่มีใครอยู่ที่นี่เลย ไว้พรุ่งนี้จะลองมาใหม่แล้วกัน)

(ไลฟ์เมื่อไม่นานมานี้... เหมือนจะเรียกกันว่าดรีมเฟส? ฉันอยากจะเอาบันทึกงบประมาณมาให้พวกเขา)

(ยะงไงก็ตาม... การที่ให้ฉันเก็บเอกสารสำคัญแบบนี้ไว้มันทำให้รู้สึกเหมือนได้เป็นสมาชิกของสภานักเรียนจริงๆ ขึ้นมาแล้วล่ะ)

(ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่ใช่สมาชิกตัวจริงก็เถอะนะ)

(แต่ว่าก็รู้สึกเหมือนพวกเขาจะชอบฉันพอสมควรเลย ฉันทำงานอย่างดีโดยไร้ที่ติ พวกสภานักเรียนยุ่งเอามากๆ ถึงขั้นจะต้องมาขอร้องให้คนนู้นคนนี้ช่วยไปทั่วเลย)

...หืม?

(ประมาทจริงๆ เหมือนว่าจะมีใครวางเอกสารสำคัญทิ้งเอาไว้นะเนี่ย)

(มันคงจะดูไม่ดีถ้าเกกไปยุ่งกับมันโดยไม่ขออนุญาตก่อน แต่สำหรับตอนนี้ฉันก็ควรจะหาอะไรเก็บมะนไว้ จะได้ไม่มีใครมาแอบอ้านมันซะก่อน)

(มาวางของแบบนี้ทิ้งไว้มันชวนให้คนสงสัยไปทั่วจริงๆ นั่นแหละ)

(...หือ?)

(มีชื่อของริทสึอยู่บนนี้ด้วย? นี่เขาทำอะไรผิดรึเปล่านะ?)

(แบบนั้นก็แย่สิ? เขาก็โดนเรียนซ้ำชั้นมารอบนึงแลว... ถ้าครั้งหน้าเขาจะมีปัญหาหรืออะไรขึ้นมาอีกก็ควจะไม่แปลกเลย)

(หืมม... นี่มันเอาไว้ใช้ทำอะไรเนี่ย? มันดูเหมือนกับรายชื่อของพวกดรีมเฟสที่อยู่ในลิสต์เลยนี่นา?)

(ชื่อของริทสึอยู่ในลิสต์ของผู้เข้าร่วมสำหรับดรีมเฟสในวันนี้... "Checkmate" หรืออะไรซักอย่าง)

(อืม~ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ก่อเรื่องอะไร แถมยังมีส่วนร่วมกับไลฟ์อีกต่างหาก...)

(นั่นหมายความว่าเขาเริ่มมีความกระตือรือร้นที่จะทำงานแล้วใช่มั้ย? เพราะงั้นฉันก็ควรให้กำลังใจเขาสินะ)

(...แต่นี่มันอะไรเนี่ย? มันมีตัวอักษรที่อยู่ข้างหน้าคำว่าดรีมเฟส)

(ที่มันมีอยู่ส่วนมากก็คือ "D" หรือ "J" หรือ "O" แต่ว่า "Checkmate" มันมีแค่ "C" ไม่ใช่เหรอ หืม)

(หรือว่ามันจะเป็นประเภทพิเศษของดรีมเฟส?)

(Checkmate... หรือว่ามันจะเป็นตัวอักษรแรกของชื่อใช่มั้ย? ดรีมเฟสอื่นๆ มันไม่จำเป็นต้องทำอะไรกับตัวอักษรนี่นา)

(อืม น่าสงสัยจริงๆ)

(เดี๋ยวสิ ฉันไม่ควรมายุ่งอะไรกับเรื่องพวกนี้นะ ฉันเป็นแค่คนนอกที่เข้ามาช่วยงานของสภานักเรียน ฉันจะมายุ่งกับเอกสารพวกนี้ไม่ได้)

(...ฉันไม่ได้มีงานอะไรเพิ่มเติมแล้ววันนี้ เพราะงั้นก็ควรจะกลับบ้าน)

(ฉันก็อยากจะเห็นริทสึทำหน้าที่ของไอดอลหรอกระ เพราะงั้นฉันก็อยากจะไปดู Checkmate แล้วก็เชียร์เขา)

(แต่ฉันไม่รู้ว่างานมันจัดที่ไหนนี่นา~ เพราะงั้นก็อาจจะเป็นหอประชุมรึเปล่านะ?)

(คงจะต้องไปแอบดูหน่อยแล้วลาะ)

(ก็นะ ฉันไม่รู้หรอกว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แต่พยายามเข้านะ... ริทจัง ♪)

Scene Change: สเตจ Checkmate

ริทสึ : อา ฉันรู้สึกได้ว่ามาคุงกำลังคิดเรื่องเกี่ยวกับฉันอยู่

แต่ก็นะ เขาก็คิดถึงฉันตลอดเวลาอยู่แล้ว เหมือนกับที่ฉันคิดถึงมาคุวตลอดเวลานั่นแหละ

ใช่แล้ว มันคือความรัก... ไม่สำคัญว่าที่ไหน หรือตอนไหน มาคุงกับฉันก็เป็นหนึ่งเดียวกันเสมอนั่นแหละ

อาราชิ : หืมหืมม ฉันคิดเหมือนกันเลย~ มีความรักอยู่ตรงนั้น

ฉันอิจฉาจังเลย~ เธอได้เจออะไรที่โรแมนติกมากเลยล่ะ...

ก่อนหน้านี้ฉันกับอาจารย์คุนุกิก็คิดถึงกันและกันเหมือนกัน เขาดูจะยุ่งเอามากๆ เลย ตั้งแต่มาเป็นที่ปรึกษาให้กับสภานักเรียนน่ะ

อิซึมิ : ฉันจะพยายามไม่ด่าอะไรพวกนายนะ ช่วยหยุดเอาแต่คุยกัน แล้วช่วยมาโฟกัสเรื่องการฝึกซ้อมจะได้มั้ย? ตอนนี้พวกเราเป็นยูนิตชั่วคราวแบบทหารรับจ้างนะ

Checkmate เป็นไลฟ์ที่สำคัญมาก ที่เราจะทำแบบส่งๆ ไม่ได้ เพราะงั้นฉันอยากจะให้พวกเราประสานกันได้ทั้งหมด ก่อนที่จะถึงเวลาจริง

เข้าใจมั้ย? นี่ไม่ใช่เวลามาเล่น ทุ่มเทให้กับมันซะ โอเคนะ?

อาราชิ : อะไรกันนน... เธอปุบปับลากพวกเรามา อย่างน้อยที่สุดก็ช่วยพูดขอบคุณที่พวกเรารักษาสัญญาซักหน่อยสิ เนอะ ริทสึจัง?

ริทสึ : อย่ามาปุบปับคุยกับฉันสิ ฉันแค่มาที่นี่เพื่อชดใช้หนี้ที่ฉันติดเอาไว้แค่นั้นล่ะ เข้าใจนะ...

เพราะงั้นอย่ามาทำตัวตีสนิทฉัน

อาราชิ : โอ๊ะ เย็นชาจังงง แม้ว่าจะเป็นแค่ชั่วคราว เราก็ต้องสู้ไปด้วยกันนะ เพราะงั้น ฝากตัวด้วยล่ะ ♪

ริทสึ : ฉันไม่เห็นรู้สึกว่ามันจะจำเป็นเลย ฉันแค่อยากจะทำให้มันจบๆ ไปแล้วก็กลับบ้านไปนอน

อิซึมิ : (เฮ้อ... มันจะโอเคมั้ยเนี่ย กับสมาชิกแบบนี้? มันโคตรรรน่ากังวลเลย พวกเราเจอปัญหาใหญ่แน่ ถ้าเกิดพวกเราแพ้ พวกเราเลยต้องหากำลังเสริมเล็กๆ น้อยๆ แต่ว่า...)

(เรามีแค่ไอ้เวรสี่ตาที่มีพรสวรรค์ แต่ว่าดันไม่มีสมอง จำได้แค่เรื่องโรแมนติก กับมือใหม่ที่พวกเราเพิ่งจะเก็บมาอย่างกับเก็บศพโดยไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใครและมาจากไหน...)

(แล้วก็มีฉัน กับเลโอคุง)

(เราจะเอาชนะ Chess ในสภาพแบบนี้ได้จริงๆ เหรอ?)

(มันเป็นยูนิตที่ใหญ่ที่สุดที่แยกตัวออกมา บวกกับที่แบกรับชื่อเก่าของพวกเราไว้ เพราะงั้นพวกนั้นก็เลยทำตัวเหมือนกับว่าเป็นยูนิตทายาทที่ใช่ที่สุด)

(มันอาจจะเป็นยูนิตที่เต็มไปด้วยความหลากหลายสีสัน แต่จำนวนมันมากเกินไป)

(แน่นอนว่าจำนวนไม่ใช่ทุกอย่างสำหรับการไลฟ์ แต่ว่าการที่มีจำนวนคนมากกว่า มันก็จะทำให้เาียงดังดว่าอยู่แล้ว แถมมันจะเป็นจุดที่ดึงดูดให้คนมอง)

(เลโอคุงบอกว่าเขารู้จักบางคนที่จะสามารถพามาช่วยได้ แต่ว่า...)

(แต่ฉันก็ไม่อยากไปตั้งความหวังอะไรมากมายหรอก เหมือนกับฉันนั่นแหละ เขาไม่ใช่ประเภทที่จะมีเพื่อนเยอะแยะ)

(อึ่ก ให้ตายสิ อนาคตมันดูสิ้นหวังยังไงก็ไม่รู้... ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้เนี่ย?)

=================================

ริทจังผู้สัมผัสได้ถึงความรัก!