Ensemble Stars Translation: Reminiscence ＊ Monochrome Checkmate

ผู้แปล : Graciozo

สถานที่ : สเตจ Checkmate

อิซึมิ : อะไร... ทำไมนายถึง...? ฉันไม่เข้าใจ เลโอคุง

(ฉันไม่ใช่คนพิเศษที่จะต้องได้รับการปฏิบัติและทุ่มเททุกอย่างไว้ให้แบบนี้)

(ฉันน่ะ มีแต่ความหยิ่งยโส ไม่เคยรู้สึกพอใจกับอะไรซักอย่าง แล้วก็ไม่ใช่อัจฉริยะแบบนายด้วย)

(ถึงจะพูดแบบนั้น ฉันจะถูกยอมรับและยกย่องว่าเป็นสิ่งที่งดงามที่สุดในโลก... แต่ในความจริง— ฉันเป็นแค่คนที่น่าเบื่อ)

(แต่ถ้าอยู่กับหมอนี่ ความหวังของฉันก็จะเป็นจริงได้งั้นเหรอ?)

(ถ้าฉันใช้เขา ให้เขาลงไปนอนอยู่กับพื้นตามที่ฉันต้องการ เหมือนกับคนอื่นๆ... ถ้าฉันให้เขารับใช้ฉันด้วยทุกอย่างที่เขามี...)

(มันจะไม่ใช่แค่ความฝัน มันสามารถเป็นจริงได้ เลโอคุงเป็นอัจฉริยะอยู่แล้วนี่นา)

เลโอ : เป็นอะไรไป เซนะ? ไม่เป็นไรน่า~ บอกมาเลยว่านายอยากจะได้อะไร!

อิซึมิ : ...ไม่หรอก ฉันแค่กำลังพยายามสรุปคำพูดจับใจความไม่ได้ที่นายเอาแต่พูดมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว

นายพูดเองไม่ใช่เหรอ พวกเราควรจะหยุดคุยกันแล้วก็ร้องเพลงได้แล้วรึเปล่า?

ถ้านายไม่สามารถแสดงไลฟ์ตรงหน้าออกมาให้ เพอร์เฟคที่สุดได้ มันก็คงจะดูตลกมากเลย ถ้านายจะคิดไปถึงเรื่องของอนาคต พวกเราก็ค่อยไปคิดทีหลังดีกว่า เข้าใจนะ?

นารุคุงกับคุมะคุงก็ด้วย...

อย่าเพิ่งหนีไปไหนล่ะ ไหนๆ ก็มาอยู่ที่นี่แล้ว มาทำมันด้วยกันเถอะ

พวกเราจะต้องรีบฝึกให้ไวที่สุดก่อนจะถึงของจริง แต่ว่าเพลงของหมอนี่มันสุดยอด เพราะงั้น...

ถ้าเกิดพวกนายปล่อยให้เป็นไปตามสัญชาตญาณ พวกนายก็จะตกอยู่ในภวังค์เอง เพราะงั้น พยายามคิดให้มันว่างเปล่า แล้วค่อยๆ ไหลตามไปซะ

อาราชิ : อืม... ก็ โอเค ฉันจะไปกับเธอจ้ะ

ฉันจะไปร้านเสริมสวยเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ถ้าเกิดจะต้องพลาดสีหน้าของเธอตอนนี้ไปล่ะก็นะ ฉันคิดว่าฉันคงไม่ได้เห็นมันอีกเป็นครั้งที่สองแล้วแน่ๆ เลย

อิซึมิ : หืม? ตอนนี้ฉันกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่ล่ะ?

อาราชิ : ฮะฮะ ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังทำหน้ายังไงอยู่ ผิดพลาดในฐานะนายแบบนะเนี่ย? เธอดูเหมือนกับเด็กน้อยไร้เดียงสาที่กำลังมีรักแรกอยู่เลยล่ะ อย่างกับว่าเพิ่งจะถูกคนที่แอบชอบขอแต่งงานมา!

ฉันอิจฉาจังเลย อ๊า~ ฉันอยากจะมีความรักที่สวยงามบ้างจัง

♪~♪~♪

อิซึมิ : ...ยังไงก็เถอะ ก็ยังดีที่นายจะเริ่มขยับตัวซะบ้าง

คุมะคุง มาร้องด้วยกันนะ มันจะไม่เป็นไรหรอก— ถ้ามีท่อนไหนที่นายทำไม่ได้ ฉันจะสอนให้เอง

ริทสึ : อย่าทำเหมือนฉันเป็นเด็กๆ นะ พวกเราอายุเท่ากัน เข้าใจมั้ย? แน่นอนว่าฉันจะทำตามหน้าที่ของตัวเองแน่ แต่อย่าคาดหวังอะไรมากเกินไป

ถึงแม้ว่าจะได้รู้ว่านายไม่ได้เข้าหาฉันเพราะว่าฉันคือน้องของซาคุมะ เรย์ แต่เพราะว่าฉันคือฉัน... ฉันดีใจนะ เพราะว่าฉันเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบเข้าหาใครมากเกินไปล่ะ

อิซึมิ : ไม่ใช่นายคนเดียวหรอก ฉันเองก็เป็นเหมือนกัน— ฉันไม่ชอบเข้าใกล้ใครเป็นส่วนตัว

...หืม อะไรเนี่ย? เฮ้ มาคุงของนายนั่งอยู่ตรงที่นั่งผู้ชมนี่นา? เขามาเชียร์นายแน่ๆ เลยนี่

ริทสึ : หวา— อ๊ะ! ใช่จริงๆ ด้วย! ทำไมเขามาอยู่ที่นี่ล่ะ?

แต่ว่านะ ฉันคงไปไหนไม่ได้แล้วล่ะ ฉันจะไม่ไปไหนถ้าเกิดมาคุงกำลังดูอยู่!

มาคุง มองภาพที่งดงามของฉันเอาไว้ให้ติดตาล่ะ... ☆

เห็นมั้ย? มาคุงโบกมือให้ฉันด้วย! น่ารักที่สุดเลย ♪

อิซึมิ : นายนี่ทำอะไรปุบปับจริงนะ ก็นะ ก็ยังดี ตราบเท่าที่นายจะทุ่มเทให้กับมันน่ะนะ

สำหรับฉัน ที่ทำตัวหยิ่งยโสมาตลอด ฉันก็จะต้องทำมันให้ดีที่สุดเช่นกัน เพราะแสดงออกว่าเพอร์เฟคมาตลอด แล้วนั่นคือสิ่งที่ฉันต้องเป็น...

ความสง่างามและสูงส่ง เป็นจุดที่ไม่มีใครสามารถมาทำเป็นเรื่องเล่นๆ กับฉันได้

ถ้าฉัน— ถ้าพวกเราสามารถคิดไปจนถึงจุดนั้นได้...

มันก็ไม่มีอะไรที่ฉันอยากจะขอไปมากกว่านี้หรอก ในโลกนี้มันมีเพียงแค่การต่อสู้เพื่อที่จะได้บรรลุเป้าหมาย มันก็คือเรื่องพื้นฐาน...

เพราะว่าฉันถูกรายล้อมไว้ด้วยเจ้าพวกโง่เง่านั้น ฉันเลยจะต้องคอยจบตามองทุกอย่างแม่จะเป็นเรื่องเล็กน้อย เพราะงั้นฉันก็จะไม่มีวันแพ้ต่อสิ่งที่ฉันจากมาได้หรอก

...ให้ตายสิ นี่มันโคตรรน่ารำคาญ~

♪~♪~♪

เอย์จิ : (ฮึฮึ มันไม่มีอะไรที่เยี่ยมไปกว่าการที่ได้เห็นสีหน้าที่เป็นสุขของพวกเธอในวันนี้แล้ว เอาล่ะ สนุกกันซะให้พอในตอนที่พวกเธอยังทำมันได้เถอะ)

(หลังจากผ่านจุดไคลแม็กซ์ในวันนี้ไปแล้ว พวกเธอก็จะได้ดำดิ่งลงไปสู่ความมืดมิดอยู่แล้ว)

(สาเหตุที่พวกเธอสามารถเอาชนะไปได้อย่างรวดเร็วมันก็เป็นเพราะว่าผลโหวตมันมาจากพวกคนธรรมดาที่อยู่นอกโรงเรียน)

(เพราะว่าทุกคนมองเข้ามาแบบไร้ความอคติ พวกเธอก็เลยดูเหนือกว่าคนอื่น)

(นั่นแหละ คือสาเหตุที่พวกเธอจะได้ผลโหวตมากยิ่งกว่าอะไรแล้วก็สามารถเอาชนะต่อไปได้เรื่อยๆ)

(แต่หลังจากที่ระบบดรีมเฟสถูกดำเนินการเรียบร้อย ผลโหวตก็จะนับจากคนภายในโรงเรียนเพียงอย่างเดียว ไม่เกี่ยวกับคนนอก)

(ผมสงสัยจริงๆ ว่าพวกเธอจะเข้าใจความหมายของเร่องพวกนี้รึเปล่านะ?)

(เธอจะต้องเผชิญหน้ากับอดีตสมาชิกของพวกเธอ หรือจะพูดอีกอย่าง นักเรียนทุกคนที่อยู่รอบตัว เธอจะต้องจัดการเจ้าพวกนั้นซะ)

(ทุกคนก็จะโกรธแค้นเธอเลยล่ะ รู้มั้ย พวกนั้นก็จะมองเธอแย่ลงเรื่อยๆ ตามจำนวนผลโหวตที่เธอจะได้มา)

(เพียงแค่ผู้ที่สามารถลุกขึ้นสู้ และเอาชนะไปได้ และสามารถเคารพในตัวศัตรูได้ ก็เหมือนกับตัวละครในการ์ตูนเด็กผู้ชาย)

(ผู้คนส่วนมากมักจะเกิดความเกลียดชังขึ้นมาได้โดยไร้เหตุผล สามารถพลิกไปสู่ความลำเอียงแล้วก็พยายามจะทำลายคนที่ทำให้พวกเขาอับอาย)

(ไม่สำคัญว่าทสึกินากะคุงจะเป็นอัจฉริยะขนาดไหน เพลงของเขาจะสุดยอดแค่ไหน...)

(ไม่ว่าเธอจะพยายามมากและทุ่มเทมากแค่ไหน หรือว่าจะสร้างไลฟ์ที่สง่างามแค่ไหนขึ้นมา...)

(และท้ายที่สุด ก็จะไม่มีใครได้คาดการณ์ถึงผลลัพธ์ของมัน ยิ่งเธอชนะมาได้มากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งจมลงสู่ความเกลียดชังมากขึ้นเท่านั้น และยิ่งมีศัตรูมากเท่าไหร่ ผลโหวตของเธอก็จะยิ่งน้อยลงเท่านั้น)