ผู้แปล : Tashiro
มาโอะ: อิซาระ มาโอะครับ ขอฝากตัวอีกครั้งด้วยนะครั~บ♪
กำลังตั้งค่ากล้องสินะครับ ....สัก10นาทีเหรอครับ? รับทราบแล้วครับ
อ่ะฮะฮะ ไม่ต้องห่วงหรอกครับ รอได้ตลอดเลยครับ♪
(วันนี้บรรยากาศค่อนข้างสบายจัง หรือเพราะมีสต๊าฟที่รู้จักกันเยอะเลยรู้สึกมีความสามัคคีขึ้นมาเลย)
(รู้สึกผ่อนคลายด้วย ได้บรรยากาศการถ่ายภาพแบบนี้ก็ดีเลยนะ♪)
(....อาเร๊ะ? คนที่เพิ่งเข้ามาในสตูดิโอเมื่อกี้คือ....)
ขอบคุณที่เหนื่อยนะ อันสุ ฮะๆ เธอเองจริงๆด้วยสินะ
อีก3คนที่เหลือเหรอ? กำลังพักอยู่น่ะ มาโคโตะคงกำลังเล่นเกมพกพาที่เอามาด้วยอยู่ล่ะมั้ง?
ที่กำลังถ่ายตอนนี้คือถ่ายรูปรายบุคคลน่ะ ต่อจากฉันก็เป็นมาโคโตะ โฮคุโตะเป็นคนสุดท้าย และถ่ายรูปรวมในช่วงสุดท้ายแล้วก็จบ
หลังจากถ่ายรูปก็ไม่มีข้อตำหนิอะไรด้วย น่าจะเสร็จก่อนตารางเวลานะ
ทั้งที่ยุ่งอยู่แท้ๆ ขอบคุณที่อุตส่าห์มาดูความเรียบร้อยนะ อันสุ♪
....หืม ไม่ได้มาดูเหรอ?
『ชุดพิเศษ』!? อุหวา ได้จังหวะพอดีเลย
ความจริงแล้วตอนที่เปลี่ยนเสื้อในห้องแต่งตัวก็คุยกันเรื่อง『ใครจะเป็นคนแรกที่ได้ถูกเลือกก่อนในหมู่พวกเรา』กันน่ะ
จึงลองคิดถึงความเป็นไปได้ของไอดอลที่ได้รับ『ชุดพิเศษ』จนถึงตอนนี้.... หรือว่า ลำดับความสำคัญ? พวกเราเองก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอก
ก็เลยคิดว่า『คนแรกก็ต้องเป็นลีดเดอร์อย่างโฮคุโตะสิ』 ก็ใจเย็นอยู่หรอก แต่ไม่นึกว่าจะเป็นฉันเนี่ยสิ~
อา แน่นอนว่าไม่ได้เกลียดหรอกนะ ในกรณี『ชุดพิเศษ』น่ะ งั้นขอรับด้วยความนอบน้อมเลยครับ♪
อยากได้ดีไซน์แบบไหนเหรอ？อืม....ถ้าเป็นชุดที่ใส่ปกติก็ว่าไปอย่าง แต่เป็นชุดสำหรับไอดอลเนี่ยสิ
จะบังคับให้ทำงานก็คงไม่ดีเท่าไร มันคงจะดีกว่าถ้าฝากให้เธอจัดการทั้งหมดมากกว่าให้ฉันสั่งล่ะนะ
.....ไหนๆแล้ว ก็อยากให้บอกความหวังมาสักนิดหน่อยงั้นเหรอ?
เข้าใจแล้ว ถ้าเธอพูดถึงขนาดนั้นก็จะลองคิดมาสักอย่างละกัน
....อืม ท่าทางจะเริ่มถ่ายแล้วล่ะ ไว้เจอกันนะ อันสุ ไว้มีไอเดียแล้วจะติดต่อไปหานะ♪
[ผ่านไปครึ่งวัน]
มาโอะ: สำหรับวันนี้ก็จบเพียงเท่านี้สินะครับ ขอบคุณที่เหนื่อยไปกับเวลาอันแสนนานนะครับ~
สุบารุ: เฮี้ยะโฮว! เพราะสต๊าฟใจดีมากๆ การถ่ายภาพเลยสนุกสุดๆไปเลยล่ะ ☆
ได้ใช้อุปกรณ์ประกอบฉากหลายๆอย่างก็สนุกด้วย~♪
โฮคุโตะ: ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ จำเป็นต้องทำพายุหิมะกระดาษจำนวนมากใส่ฉันด้วยเหรอ? เพราะอาเคโฮชิ ฉันเลยไม่ค่อยเห็นอะไรเลยนะ
มาโคโตะ: อ่ะฮะฮะ ตากล้องบอกกว่าเป็นภาพที่ดีแถมยังให้ผ่านด้วย ไม่เป็นไรหรอกมั้ง
จะว่าไปแล้ว อิซาระคุง ได้ไอเดีย『ชุดพิเศษ』รึยัง?
มาโอะ: ยังน่ะ สำหรับฉันแล้วถ้าเป็นของที่อันสุเตรียมไว้ให้ก็จะใส่ด้วยความยินดีอยู่แล้ว
สุบารุ: งั้นเอาแบบของแวววาว! ทั้งเสื้อทั้งรองเท้าให้มันเปล่งประกายไปเลย!
มาโอะ: ฮะๆ สุบารุก็ทำแบบนั้นไปเถอะ อะไรที่เปล่งประกายฉันยกให้นายเลย
โฮคุโตะ: ชุดที่เหมาะกับอิซาระงั้นเหรอ….ฉันว่ามันเหมาะที่จะดึงความเป็นของตัวเองออกมา พอเป็นรูปธรรมก็ดูยากจังเลยนะ
มาโอะ: ใช่ไหมล่ะ ฉันไม่มีเอกลักษณ์เหมือนทุกคนหรอก
มาโคโตะ: งั้นเหรอ? คิดว่ามีมากกว่าผมอีกนะ
แต่ว่าตอนนี้ผมก็คิดไม่ออกด้วย ขอโทษที่ไม่ได้เป็นประโยชน์ให้นะ
มาโอะ: ไม่หรอก ขอบคุณทุกคนที่คอยคิดไอเดียให้นะ แต่นี่ก็เป็น『ชุดพิเศษ』ของตัวเองด้วย จะลองตั้งใจคิดดูละกัน
โฮคุโตะ: อา ฉันขอภาวนาให้มันเหมาะกับอิซาระนะ
สุบารุ: ฉันด้วยๆ! อ๊ะ ฉันว่ารีบออกกจากสตูดิโอก่อนดีกว่า ไปเปลี่ยนชุดกันเถอะ♪
มาโอะ: ขอโทษที่ให้รอ~........อาเร๊ะ อาหารเต็มไปหมดเลยนะ
มาโคโตะ: อ่ะฮะฮะ ไม่นึกว่าจะได้มาพร้อมกับอิซาระคุงนะเนี่ย
โฮคุโตะ: เมนูจำกัดเวลาไง ยิ่งไปกว่านั้นก็หมดเขตวันนี้ด้วย คงมีแต่ต้องเลือกใช่ไหมล่ะ
มาโอะ: ที่เรียกกันว่ากินเพื่อชำระสินะ ที่เหลือก็สุบารุเนี่ยสิ….
สุบารุ: ทุกคน ขอโทษที่ให้รอ~!
มาโอะ: โอ๊ะ น่าเสียดาย เราสี่คนเลือกไม่เหมือนกันสินะ สุบารุ จะไม่สั่งเมนูจำกัดเวลาเหรอ? หมดเขตวันนี้นะ?
สุบารุ: อืม เพราะฉันเชื่อว่าทุกคนจะแบ่งให้ยังไงล่ะ
โฮคุโตะ: ตั้งใจว่าจะรวมตัวกันสั่งแท้ๆ ไม่นึกว่าจะกล้าเลือกเมนูอื่นมานะเนี่ย
สุบารุ: เอาน่าๆ เดี๋ยวฉันแบ่งอาหารที่กินให้ด้วยละกัน☆
โฮคุโตะ: ...อืม มีเมล์จากสำนักงานล่ะ บอกว่าเอกสารงานมาถึงแล้ว ท่าทางอยากให้มารับน่ะ
มาโคโตะ: พวกคนในสำนักงานทำงานจนดึกตลอดเลย ถึงจะเป็นงานก็คงเหนื่อยน่าดูเนอะ
มาโอะ: นั่นสิน้า …...ใช่แล้ว ตอนที่ไปรับเอกสารก็เอาของว่างไปด้วยสิ ถือว่าเป็นคำขอบคุณสำหรับที่ผ่านมาด้วย
สุบารุ: เห็นด้วย! ซื้อขนมไม่ก็เครื่องดื่มไปเยอะๆกันเถอะ!
โฮคุโตะ: ถ้างั้นก็ต้องรีบทานข้าวให้เสร็จก่อนนะ เพราะเวลามันมีจำกัดไงล่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น