Reminiscence ＊ Monochrome Checkmate - Killer's Anthem 3

สถานที่ : โรงพยาบาล

ทสึมุกิ : อืม... แล้วเขาเป็นใครล่ะ? เขาใส่เครื่องแบบเดียวกันกับเราเลย เพราะงั้นก็น่าจะเรียนที่เดียวกัน... แต่ฉันไม่รู้สึกว่าเคยเจอเขาเลยนะ

เลโอ : วะฮ่าฮ่า! แน่นอนถ้าจะไม่เจอ เพราะฉันเป็นอัจฉริยะแบบที่ว่าไม่จำเป็นต้องมาเรียนก็ได้!

อิซึมิ : หยุดหลงตัวเองได้แล้วน่า นายกำลังทำให้ฉันดูเป็นคนแบบนายไปด้วยนะ แถมนายยังทำมันไปแล้วด้วย เป็นอะไรมากมั้ย?

เฮ้ ถ้านายเกลียดโรงเรียนมาก ทำไมไม่ลาออกไปซะล่ะ?

เลโอ : อะไรนะ.... ฉันจะรู้สึกแย่ถ้าฉันหายไปโดยพ่อแม่ยังจ่ายค่าเล่าเรียนให้อยู่

ฉันมีดีแค่ด้านดนตรี~ ฉันเรียนไม่เก่งหรอกนะ เพราะงั้นโรงเรียนธรรมดานี่เป็นไปไม่ได้หรอก

อิซึมิ : เพราะงั้นก็หัดคิดแล้วก็มาโรงเรียนซะบ้าง เข้าเรียน ทำกิจกรรมของไอดอล... ทำซะให้ถูก เพราะฉันรู้ว่านายทำได้ถ้านายคิดจะทำ

เลโอ : อืม... ก็อย่างที่นายพูดนั่นแหละเซนะ แต่บางทีมันก็เป็นไปไม่ได้หรอก!

ทสึมุกิ : ฮึฮึ ฉันก็ไม่แน่ใจหรอกนะ แต่ดูเหมือนว่าพวกนายจะสนิทกันสินะ ฉันดีใจนะ~ ที่ดูเหมือนว่านายจะมีเพื่อนกับเขาด้วย เซนะคุง...

นายดูโลกส่วนตัวสูงตอนอยู่ในห้องเรียน ผมเลยแอบเป็นห่วงนิดหน่อย

อิซึมิ : นั่นไม่ใช่ธุระของนายซักหน่อย อีกอย่าง พวกเราไม่ใช่ทั้งเพื่อนหรืออะไรกันทั้งนั้นล่ะ

เลโอ : โหดร้ายที่สุด! เราไม่ใช่เพื่อนกันเหรอ? ฉันรักนายนะ เซนะ~ ☆

อิซึมิ : เฮ้ หยุดเกาะแกะฉันได้แล้ว มันน่ารำคาญ! ทำไมนายมันแรงเยอะได้ขนาดนี้ แล้วยังจะหักแขนตัวเองได้อีกต่างหาก?!

เอย์จิ : (...ข้างนอกหนวกหูน่าดูเลยนะ)

(อืม~ ผมก็แอบอยากรู้นิดหน่อย ไหน เกิดอะไรขึ้น)

(ฮึฮึ นี่เขาเรียกว่ากิเลสครอบงำงั้นสินะ... ไม่หรอก ผมก็สนใจอะไรลึกลับนี่)

(หืม? ข้างนอกนั่น มีเด็กกำลังทำเสียงหยวกหูอยูาหน้าโรงพยาบาล ทสึมุกิ

กับ... เซนะคุงจากหัองของเรา รึเปล่านะ?)

(หืม? มีอีกคนนี่ ใครน่ะ? ตัวเล็กๆ...?)

(ผมเคยเห็นเขามาก่อน อืมม.. อ๊ะ นึกออกแล้ว)

(เขาอยู่ในรูปที่เคย์โตะไปแข่งขันทัวร์นาเมนต์ยิงธนู)

(ทั้งๆที่เขาเก่งมากแท้ๆ แต่ดันแพ้ในรอบชิงให้กับคนที่มีพรสววรค์ในปีเดียวกับ อะไรทำนองนี้)

(เคย์โตะ เขาดูท้อแท้จนไปเตะพระพุทธรูปเพราะความโกรธ แล้วหลังจากนั้นก็ไปตีหัวเขา.... เป็นครอบครัวที่ดูไม่ฟังกันเลยจริงๆ)

(ฮึฮึ ถูกแล้วแหละ คงเป็นเพราะช่วงที่เราอยู่มัธยมต้น ที่เขาดึงผมกลับมา แล้วตอนนั้นเคย์โตะก็น่ารักมากๆเลย)

(ผมไว้ใจเขามาตั้งแต่เด็ก แถมยังใกล้ชิดยิ่งกว่ากว่าครอบครัวซะอีก แต่ตอนนี้ผมไม่รู้เลยว่า เขากำลังคิดอะไรอยู่)

(อา ผมเริ่มจะคิดถึงสมัยก่อนซะแล้วสิ... ไม่ควรจะเป็รแบบนี้เลย ผมว่าผมไม่ได้แก่ถึงขั้นที่จะมานังระลึกเรื่องเก่าๆแล้วนะ)

เลโอ : งี่เง่า! เจ้าโง่เซนะ! เจ้าโง่ โง่! ไปตายซะ~!

เอย์จิ : (...อุหวา!?)

เลโอ : ทิ้งฉันที่น่าสงสารเอาไว้ที่โรงพยาบาลคนเดียว! อ๊า! เจ้าปีศาจ! ฉันอุตส่าห์คิดว่าคนดูดีอย่างนายจะเป็นคนใจดี มันมีแต่ในหนังสือการ์ตูนเด็กผู้หญิงรึไง!?

อ๊ะ เซนะ นายมันคนโง่! ปิดหูของรายแล้วก็วิ่งออกไปเลย! ฉันเห็นนายได้จากหน้าต่างนะ! อย่าไป~ อย่าทิ้งฉันไว้ที่นี่! โง่ เจ้าโง่! นายมันแย่ที่สุด!

เอย์จิ : เอ่อ....?

เลโอ : หืม? อ๊ะ ขอโทษ! มีคนป่วยคนอื่นด้วยนี่นา ห้ามเสียงดัง! ฉันรู้แล้ว! ฉันเป็นเด็กดีนะ!

เอย์จิ : อื๋อ...?

เลโอ : นี่ นายน่ะ! มีอะไรให้กินบ้างมั้ย?

เอย์จิ : หืม? ผมไม่ค่อยมั่นใจว่าเธอต้องการอะไร แต่ผมมีพวกผลไม้ที่ทสึมุกิเอามาฝาก เอาซักหน่อยมั้ย?

เลโอ : อ๊ะ เอาสิ! ท้องฉันมันร้องไม่หยุดเลย!

เอย์จิ : ...ช่วยตัวเองนะ ผมจะให้เธอทั้งตะกร้าเลย เพราะทั้งหมอและพยายามยังไม่ให้ผมทานอะไรตามใจหรอก

แม้ว่าผมจะได้ของพวกนี้มามากมาย แต่สุดท้ายก็กลายเป็นแค่เศษขยะอยู่ดี

ถ้าเธอช่วยทานมันให้ผมล่ะก็ ผมจะดีใจมากเลยล่ะ

เลโอ : เข้าใจแล้ว! ฉันกำลังทำเรื่องดีๆ สินะ! เพราะงั้นฉันจะกินแค่ครึ่งเดียว ส่วนอีกครึ่งจะโยนให้เซนะ! เซนะ~! กินสิ~! กินแอปเปิลเข้าไปแล้วก็ไข้สั่นจนตาย~!

เอย์จิ : เฮ้ เธอน่ะ ไม่ควรมาเล่นอาหารแบบนี้นะ รู้มั้ย ไม่รู้สึกแย่กับชาวสวนที่ทำงานอย่างหนักเพื่อปลูกต้นไม้พวกนี้ให้โตบ้างเหรอ?

เลโอ : รู้สึกสิ! ว๊า ฉันทำเรื่องแย่ๆแล้ว! ฉันขอโทษนะ ชาวสวน!

แต่! ฉันควรทำยังไงดีกับการที่ฉันเศร้าที่ถูกเซนะทิ้งไว้แบบนี้?

แขนฉันหัก แถมยังไม่มีเครื่องดนตรีอะไรเลยซักอย่าง ฉันก็เล่นไม่ได้สิ~

มันคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากร้องเพลง!

ฟังนะ! ฟังเพลงของฉัน! “The I Hope Mold Grows All Over Meanie Sena’s Body And He Dies An Agonizing And Painful Death Song”!  เนื้อเพลงและทำนองโดย สึกินากะ เลโอ...!♪~♪~♪

เอย์จิ : (สึกินากะ เลโอ... หืม งั้นนี่ก็คือชื่อของเขา)

(แม้ว่าผมจะไม่ค่อยเข้าใจเขาเลย คนๆ นี้มันอะไรกันนะ? เป็นเด็กที่แปลกจริงๆ!)

==================
สุดท้ายก็มาต่อพาร์ท 3 วันเดียวกันค่ะ ฮาา พอดีลองเช็คแล้ว รู้สึกโอเคพอสมควร ก็เลยลงไปเลยละกันค่ะ 5555

หลังจากนี้ไม่รู้จะเอาอะไรมาลงต่อ เพราะแปลสะเปะสะปะตามอารมณ์มากค่ะ--

ยังไงก็ขอฝากไว้ด้วยนะคะ :3