สถานที่ : โรงพยาบาล
ทสึมุกิ : อืม... แล้วเขาเป็นใครล่ะ? เขาใส่เครื่องแบบเดียวกันกั บเราเลย เพราะงั้นก็น่าจะเรียนที่เดี ยวกัน... แต่ฉันไม่รู้สึกว่ าเคยเจอเขาเลยนะ
เลโอ : วะฮ่าฮ่า! แน่นอนถ้าจะไม่เจอ เพราะฉันเป็นอัจฉริยะแบบที่ว่ าไม่จำเป็นต้องมาเรียนก็ได้!
อิซึมิ : หยุดหลงตัวเองได้แล้วน่า นายกำลังทำให้ฉันดูเป็ นคนแบบนายไปด้วยนะ แถมนายยังทำมันไปแล้วด้วย เป็นอะไรมากมั้ย?
เฮ้ ถ้านายเกลียดโรงเรียนมาก ทำไมไม่ลาออกไปซะล่ะ?
เลโอ : อะไรนะ.... ฉันจะรู้สึกแย่ถ้าฉันหายไปโดยพ่ อแม่ยังจ่ายค่าเล่าเรียนให้อยู่
ฉันมีดีแค่ด้านดนตรี~ ฉันเรียนไม่เก่งหรอกนะ เพราะงั้นโรงเรียนธรรมดานี่เป็ นไปไม่ได้หรอก
อิซึมิ : เพราะงั้นก็หัดคิดแล้วก็ มาโรงเรียนซะบ้าง เข้าเรียน ทำกิจกรรมของไอดอล... ทำซะให้ถูก เพราะฉันรู้ว่านายทำได้ถ้านายคิ ดจะทำ
เลโอ : อืม... ก็อย่างที่นายพูดนั่นแหละเซนะ แต่บางทีมันก็เป็นไปไม่ได้หรอก!
ทสึมุกิ : ฮึฮึ ฉันก็ไม่แน่ใจหรอกนะ แต่ดูเหมือนว่าพวกนายจะสนิทกั นสินะ ฉันดีใจนะ~ ที่ดูเหมือนว่านายจะมีเพื่อนกั บเขาด้วย เซนะคุง...
นายดูโลกส่วนตัวสูงตอนอยู่ในห้ องเรียน ผมเลยแอบเป็นห่วงนิดหน่อย
อิซึมิ : นั่นไม่ใช่ธุระของนายซักหน่อย อีกอย่าง พวกเราไม่ใช่ทั้งเพื่อนหรื ออะไรกันทั้งนั้นล่ะ
เลโอ : โหดร้ายที่สุด! เราไม่ใช่เพื่อนกันเหรอ? ฉันรักนายนะ เซนะ~ ☆
อิซึมิ : เฮ้ หยุดเกาะแกะฉันได้แล้ว มันน่ารำคาญ! ทำไมนายมันแรงเยอะได้ขนาดนี้ แล้วยังจะหักแขนตัวเองได้อีกต่ างหาก?!
เอย์จิ : (...ข้างนอกหนวกหูน่าดูเลยนะ)
(อืม~ ผมก็แอบอยากรู้นิดหน่อย ไหน เกิดอะไรขึ้น)
(ฮึฮึ นี่เขาเรียกว่ากิเลสครอบงำงั้ นสินะ... ไม่หรอก ผมก็สนใจอะไรลึกลับนี่)
(หืม? ข้างนอกนั่น มีเด็กกำลังทำเสียงหยวกหูอยู าหน้าโรงพยาบาล ทสึมุกิ
กับ... เซนะคุงจากหัองของเรา รึเปล่านะ?)
(หืม? มีอีกคนนี่ ใครน่ะ? ตัวเล็กๆ...?)
(ผมเคยเห็นเขามาก่อน อืมม.. อ๊ะ นึกออกแล้ว)
(เขาอยู่ในรูปที่เคย์โตะไปแข่ งขันทัวร์นาเมนต์ยิงธนู)
(ทั้งๆที่เขาเก่งมากแท้ๆ แต่ดันแพ้ในรอบชิงให้กับคนที่มี พรสววรค์ในปีเดียวกับ อะไรทำนองนี้)
(เคย์โตะ เขาดูท้อแท้จนไปเตะพระพุทธรู ปเพราะความโกรธ แล้วหลังจากนั้นก็ไปตีหัวเขา... . เป็นครอบครัวที่ดูไม่ฟังกั นเลยจริงๆ)
(ฮึฮึ ถูกแล้วแหละ คงเป็นเพราะช่วงที่เราอยู่มั ธยมต้น ที่เขาดึงผมกลับมา แล้วตอนนั้นเคย์โตะก็น่ารั กมากๆเลย)
(ผมไว้ใจเขามาตั้งแต่เด็ก แถมยังใกล้ชิดยิ่งกว่ากว่ าครอบครัวซะอีก แต่ตอนนี้ผมไม่รู้เลยว่า เขากำลังคิดอะไรอยู่)
(อา ผมเริ่มจะคิดถึงสมัยก่อนซะแล้ วสิ... ไม่ควรจะเป็รแบบนี้เลย ผมว่าผมไม่ได้แก่ถึงขั้นที่ จะมานังระลึกเรื่องเก่าๆแล้วนะ)
เลโอ : งี่เง่า! เจ้าโง่เซนะ! เจ้าโง่ โง่! ไปตายซะ~!
เอย์จิ : (...อุหวา!?)
เลโอ : ทิ้งฉันที่น่าสงสารเอาไว้ที่ โรงพยาบาลคนเดียว! อ๊า! เจ้าปีศาจ! ฉันอุตส่าห์คิดว่าคนดูดีอย่ างนายจะเป็นคนใจดี มันมีแต่ในหนังสือการ์ตูนเด็กผู้ หญิงรึไง!?
อ๊ะ เซนะ นายมันคนโง่! ปิดหูของรายแล้วก็วิ่งออกไปเลย! ฉันเห็นนายได้จากหน้าต่างนะ! อย่าไป~ อย่าทิ้งฉันไว้ที่นี่! โง่ เจ้าโง่! นายมันแย่ที่สุด!
เอย์จิ : เอ่อ....?
เลโอ : หืม? อ๊ะ ขอโทษ! มีคนป่วยคนอื่นด้วยนี่นา ห้ามเสียงดัง! ฉันรู้แล้ว! ฉันเป็นเด็กดีนะ!
เอย์จิ : อื๋อ...?
เลโอ : นี่ นายน่ะ! มีอะไรให้กินบ้างมั้ย?
เอย์จิ : หืม? ผมไม่ค่อยมั่นใจว่าเธอต้ องการอะไร แต่ผมมีพวกผลไม้ที่ทสึมุกิ เอามาฝาก เอาซักหน่อยมั้ย?
เลโอ : อ๊ะ เอาสิ! ท้องฉันมันร้องไม่หยุดเลย!
เอย์จิ : ...ช่วยตัวเองนะ ผมจะให้เธอทั้งตะกร้าเลย เพราะทั้งหมอและพยายามยังไม่ให้ ผมทานอะไรตามใจหรอก
แม้ว่าผมจะได้ของพวกนี้มามากมาย แต่สุดท้ายก็กลายเป็นแค่ เศษขยะอยู่ดี
ถ้าเธอช่วยทานมันให้ผมล่ะก็ ผมจะดีใจมากเลยล่ะ
เลโอ : เข้าใจแล้ว! ฉันกำลังทำเรื่องดีๆ สินะ! เพราะงั้นฉันจะกินแค่ครึ่งเดียว ส่วนอีกครึ่งจะโยนให้เซนะ! เซนะ~! กินสิ~! กินแอปเปิลเข้าไปแล้วก็ไข้สั่ นจนตาย~!
เอย์จิ : เฮ้ เธอน่ะ ไม่ควรมาเล่นอาหารแบบนี้นะ รู้มั้ย ไม่รู้สึกแย่กับชาวสวนที่ ทำงานอย่างหนักเพื่อปลูกต้นไม้ พวกนี้ให้โตบ้างเหรอ?
เลโอ : รู้สึกสิ! ว๊า ฉันทำเรื่องแย่ๆแล้ว! ฉันขอโทษนะ ชาวสวน!
แต่! ฉันควรทำยังไงดีกับการที่ฉั นเศร้าที่ถูกเซนะทิ้งไว้แบบนี้?
แขนฉันหัก แถมยังไม่มีเครื่องดนตรี อะไรเลยซักอย่าง ฉันก็เล่นไม่ได้สิ~
มันคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากร้ องเพลง!
ฟังนะ! ฟังเพลงของฉัน! “The I Hope Mold Grows All Over Meanie Sena’s Body And He Dies An Agonizing And Painful Death Song”! เนื้อเพลงและทำนองโดย สึกินากะ เลโอ...!♪~♪~♪
เอย์จิ : (สึกินากะ เลโอ... หืม งั้นนี่ก็คือชื่อของเขา)
(แม้ว่าผมจะไม่ค่อยเข้าใจเขาเลย คนๆ นี้มันอะไรกันนะ? เป็นเด็กที่แปลกจริงๆ!)
==================
สุดท้ายก็มาต่อพาร์ท 3 วันเดียวกันค่ะ ฮาา พอดีลองเช็คแล้ว รู้สึกโอเคพอสมควร ก็เลยลงไปเลยละกันค่ะ 5555
หลังจากนี้ไม่รู้จะเอาอะไรมาลงต่อ เพราะแปลสะเปะสะปะตามอารมณ์มากค่ะ--
ยังไงก็ขอฝากไว้ด้วยนะคะ :3
==================
สุดท้ายก็มาต่อพาร์ท 3 วันเดียวกันค่ะ ฮาา พอดีลองเช็คแล้ว รู้สึกโอเคพอสมควร ก็เลยลงไปเลยละกันค่ะ 5555
หลังจากนี้ไม่รู้จะเอาอะไรมาลงต่อ เพราะแปลสะเปะสะปะตามอารมณ์มากค่ะ--
ยังไงก็ขอฝากไว้ด้วยนะคะ :3
อิซึมิ : นั่นไม่ใช่ธุระของนายซักหน่อย อีกอย่าง พวกเราไม่ใช่ทั้งเพื่อนหรืออะไรกันทั้งนั้นล่ะ
ตอบลบเลโอ : โหดร้ายที่สุด! เราไม่ใช่เพื่อนกันเหรอ? ฉันรักนายนะ เซนะ~ ☆
ไม่ใช่เพื่อนสินะ >< 5555