วันศุกร์ที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2561

Reminiscence * Monochrome Checkmate - Killer's Anthem 8


Killers anthem 8

Location: โรงพยาบาล (ห้องผู้ป่วยเดี่ยว)

เลโอ : ♪~~
วะฮ่าฮ่า! เป็นไงล่ะ? เหมือนว่าฉันจะเริ่มเล่นได้ดีแล้วนะ! ปกติฉันก็ใช้พวกอุปกรณ์ดิจิตอลบ่อยกว่าอยู่หรอก แต่ว่าเครื่องดนตรีเองก็น่าสนใจเหมือนกัน~♪

อ๊าา พอฟังไปเรื่อยๆ แล้วมันทำให้ฉันรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นเยอะเลย!


เอย์จิ : ผมดีใจนะ ถ้าเกิดเธอสนุกน่ะ...

ทสึกินากะคุงใช่มั้ยมันคุ้มค่าแล้วล่ะที่ผมให้คนใช้ของผมเอามันมาไว้ที่นี่ แต่ถ้าให้ผมแบกมาเอง หลังผมต้องหักแน่ๆ


เลโอ : วะฮ่าฮ่าฉันนี่แหละ ที่เป็นคนทำอะไรบางอย่างหักอ๊าา มันท้อนะเนี่ย ที่ฉันเล่นได้ด้วยแค่มือเดียวมันหายเร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอ~?

แต่ดูเหมือนว่าตอนแรกฉันขึ้นเร็วจนพวกหมอตกใจก็เถอะ แต่พวกเขาก็ยังบอกอยู่ดีว่าต้องใช้เวลาเป็นอาทิตย์จนกว่ามันจะหายสนิท... จนกว่าจะถึงตอนนั้น ฉันก็ต้องทนความน่ารำคาญนี้ไปก่อนล่ะ

อ๊าา นี่มันน่ารำคาญชะมัดฉันก็ได้ที่ฉันอยากได้แล้ว แต่มันทำให้ฉันรู้สึกแย่กว่าเดิเปียโนมันต้องใช้ทั้งร่างกายเล่ การที่เล่นด้วยมือเดียวนี่มันทำให่เละเทะไปหมดเลย!


เอย์จิ : เปียโนตัวนั้นเป็นของส่วนตัวของคนไข้คนอื่นนะ... เพราะงั้นช่วยถนอมๆ ด้วยล่ะ เข้าใจมั้ยผมคิดว่าเธอไม่ควรระบายอารมณ์ใส่โดยการกระแทกคีย์แบบนั้นนะ

ฮึฮึ นี่เป็นห้องส่วนตัวแบบเก็บเสียง ดังนั้น เราก็ไม่ต้องห่วงเลยว่าจะเสียงดังรบกวนผู้ป่วยคนอื่น

ผมเลือกห้องนี้เพราะว่ามันอยู่ใกล้กับห้องเก็บอุปกรณ์ต่างๆ เผื่อว่าอาการของผมมันจะแย่ลงขึ้นมา

ผมดีใจนะ ถ้าเกิดมันทำให้สะดวก หวังว่าจะเป็นของขวัญที่ดีสำหรับเธอนะ เพื่อนใหม่ของผม


เลโอ : โอ๊ะ พวกเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอช่างมันเถอะ ฝากตัวด้วยนะ 


เอย์จิ : อื้อ ยังไงก็เถอะ... ถ้าให้ผมช่วยเล่นอีกมือให้เอามั้?

ผมได้คุยกับเจ้าของเปียโนบ้าง เขาก็เลยสอนผมมานิดหน่อย

มาลองเล่นเพลงแบบโฟร์แฮนด์กันเถอะ ถ้าเกิดเกิดเธอไม่รังเกียจน่ะนะ 


เลโอ : ถ้าเกิดได้น่ะนะมาสิ มาเล่นแล้วก็เพลิดเพลินไปกับท่วงทำนองกันเถอะ 


เอย์จิ : โอเค ...แต่ก่อนอื่น ทสึกินากะคุง เธอกำลังเล่นเพลงอะไรอยู่เหรอผมก็เคยฟังอยู่หรอก แต่ผมไม่รู้ชื่อเรียกของมันน่ะ?


เลโอ : มันคือ “Killer’s Anthem”


เอย์จิ : โอ๊ะ จาก "Drunken Angel" ใช่มั้ยผมชอบอากิระ คุโรซาวะเหมือนกัน เขาไม่เคยใช้อะไรสูญเปล่าเลย ตอนเขาแต่งมัน


เลโอ : วะฮ่าฮ่าโอ๊ะ ใช่แล้ว นายคือเทนโชวอิน เพราะงั้นถ้าเกิดชื่อสั้นๆ ของนายก็จะเป็นเทนชิฉันขอเรียกนายว่าเทนชิได้มั้ย?


เอย์จิ : หืมก็ได้อยู่หรอก ถ้าเกิดเธอจะตั้งชื่อเล่นใหม่ให้ผมน่ะนะ...

แต่ว่าในฐานะเด็กผู้ชายม.ปลาย ถูกเรียกด้วยชื่อน่ารักๆ อย่างเทนชิมันทำให้รู้สึกเขินนิดหน่อยน่ะ

บางทีผมก็อาจจะตั้งชื่อเล่นแปลกๆ ให้เธอกลับด้วยนะ....?


เลโอ : หื~? แต่ว่าชูบอกฉันนะว่าในไบเบิลน่ะ พระเจ้ากับนางฟ้าจริงๆ ก็โหดร้ายยิ่งกว่าอสูรซะอีก!

ไม่ได้ถูกเอ็นดูหรือเป็นที่รักเหมือนกับที่ทุกคนคิดไว้หรอกนะ เห็นมั้ย


เอย์จิ : ชูหรือว่าจะหมายถึง Valkyrie... ชู อิทสึกิคุงแปลกใจนะเนี่ย ดูเหมือนว่าเธอจะสนิทกับคนสำคัญๆ พอสมควรเลยนี่ หืม?


เลโอ : ใช่ เขานั่นแหละเขาเป็นคนเดียวที่สามารถคุยเรื่องศิลปะกับฉันได้!

มันมักจะจบด้วยการเถียงกันเรื่องเกี่ยวกับศิลปะทุกครั้ง แต่ว่าพวกเราก็ได้คุยกันเยอะเลยแหละ!

บางครั้งฉันยังเคยขอให้เขาช่วยดีไซน์ชุดคอสตูมสำหรับไลฟ์ให้เลย!

ฉันรู้จักกับคนอีกคนที่รับทำชุดในราคาถูกๆ ให้ได้ ฉันก็เลยขอให้เขาช่วยทำให้ทุกคนล่ะ!

ฉลาดใช่มั้ยล่ะ~? ฮึฮึ ฉันเก่งเรื่องพวกนี้อยู่แล้วล่ะ


เอย์จิ : ……


เลโอ : ...เทนชิเฮ้ เป็นอะไรไปน่ะ?

นายดูไม่ดีเลยนะ รู้สึกไม่ดีรึเปล่าน่ะ?

-รอเดี๋ยวนะฉันจะไปตามหมอให้!


เอย์จิ : ...ไม่เป็นไร แค่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อยเพราะว่าตื่นเต้นน่ะ

เป็นไปได้ ผมไม่อยากให้เธอเรียกหมอมาให้หรอกนะ ผมไม่อยากจะใช้เวลาอยู่แต่ในโรงพยาบาลนานกว่านี้หรอก เหมือนว่าเธอจะเกลียดโรงพยาบาลเหมือนกันใช่มั้ย เพราะงั้นก็น่าจะเข้าใจความรู้สึกผมนะ

ผมไม่อยากจะต้องมาใช้ชีวิตอยู่ใน "คุกปลอดเชื้อแบบนี้อีกแล้วล่ะ


เลโอ : ……


เอย์จิ : ฮึฮึ สุขภาพของผมมันแย่มาตั้งแต่เกิดแล้วละะ ผมแทบจะใช้เวลาส่วนมากหมดไปกับการอยู่แต่ในโรงพยาบาล นั่นคือสาเหตุว่าทำไมผมถึงได้อยากออกไปเห็นโลกภายนอกนัก

ผมอยากจะจบชีวิตลงภายใต้ท้องฟ้าสีครามข้างนอกหน้าต่าง ผมพยายามมาก เพื่อที่จะได้พบกับสิ่งนั้น ทำแม้แต่คำโกหกว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไร ผมแข็งแรงดี

เพราะว่าถ้าผมไม่ทำ ผมก็จะไม่ได้ทำแม้แต่หายใจอยู่ในโลกภายนอก

ผมเพิ่งจะถูกลากตัวกลับมาที่โรงพยาบาลเอง ทำไม่ได้แม้แต่ก้าวออกไปข้างหน้ ทำไม่ได้แม้แต่สิ่งที่คนทั่วไปเขาทำได้

ผมเบื่อมันมากเกินทนแล้วล่ะ... ทสึกินากะคุง


เลโอ : งั้นเหรอ อืม ฉันเข้าใจล่ะ นายเองก็เป็นผู้ชาย และแน่นอนว่านายต้องการที่จะแข็งแรง


เอย์จิ : ใช่ ...ผมอยากจะแข็งแรงมาตลอด


เลโอ : โอเค เพราะงั้น ฉันก็จะขอเชื่อ "คำโกหกที่เป็นไปไม่ได้ของนาย เหมือนกัน

ฉันเข้าใจว่านายรู้สึกยังไง เพราะงั้น ฉันก็จะไม่เรียกหมอ ฉันเชื่อว่านายแข็งแรงจริงๆ

ฉันจะไม่ทำร้ายนายโดยการพูดว่านายมันขี้โรคหรืออ่อนแอ ฉันสัญญา

แต่ดูเหมือนว่านายคงจะเจ็บปวดน่าดู เพราะงั้น อย่างน้อยให้ฉันได้ดูแลนายเถอะ เดี๋ยวจะเอาน้ำมาให้นะ นายเองก็ไปพักเถอะ

ถึงแม้ว่าฉันจะแย่ไปหมดทุกเรื่องยกเว้นเรื่องแต่งเพลง ฉันก็สามารถทำได้เท่านี้ แหละ

ตอนที่น้องสาวของฉันป่วย ฉันก็คอยเฝ้าอยู่เสมอเลย เพราะงั้น ให้เป็นหน้าที่ฉันเถอะ มันไม่ได้น่าอายหรืออะไร แล้วฉันก็ไม่ได้ดูถูกนายด้วย

ก็แค่เชื่อว่าพวกเราสามารถเป็นเพื่อนกันได้ เรารู้สึกเหมือนกัน ดังนั้น ซักวันก็คงได้เล่นเพลงคู่กันซักเพลงล่ะนะ

ฮึฮึ รีบดีขึ้นแล้วกลับมาเล่นคู่กับฉันนะ 


เอย์จิ : หมายถึง “Killer’s Anthem”ใช่มั้ยฟังดูน่าสนุกนะ... 

========================

ในที่สุดก็มีเลโอกลับมาให้ป้าๆ ชื่นใจ คิดถึงมากๆ เลย-- /ชูกุหลาบ

เพลง Killer's Anthem เพราะจริงๆ นะคะ 5555 ว่างๆ ลองไปหาฟังกันได้ แต่หายากหน่อย 5555 เราเคยไปเจอลิ้งค์ในวิกิอันสึตะของต่างชาติ ลองไปหากันได้นะคะ!

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น