Location: โรงพยาบาล (ห้องผู้ป่วยเดี่ยว)
เลโอ : ♪~♪~♪
วะฮ่าฮ่า! เป็นไงล่ะ? เหมือนว่าฉันจะเริ่มเล่นได้ดี แล้วนะ! ปกติฉันก็ใช้พวกอุปกรณ์ดิจิ ตอลบ่อยกว่าอยู่หรอก แต่ว่าเครื่องดนตรีเองก็น่ าสนใจเหมือนกัน~♪
อ๊าา พอฟังไปเรื่อยๆ แล้วมันทำให้ฉันรู้สึกมีชีวิตชี วาขึ้นเยอะเลย!
เอย์จิ : ผมดีใจนะ ถ้าเกิดเธอสนุกน่ะ...
ทสึกินากะคุงใช่มั้ย? มันคุ้มค่าแล้วล่ะที่ผมให้คนใช้ ของผมเอามันมาไว้ที่นี่ แต่ถ้าให้ผมแบกมาเอง หลังผมต้องหักแน่ๆ
เลโอ : วะฮ่าฮ่า! ฉันนี่แหละ ที่เป็นคนทำอะไรบางอย่างหัก! อ๊าา มันท้อนะเนี่ย ที่ฉันเล่นได้ด้วยแค่มือเดียว! มันหายเร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอ~?
แต่ดูเหมือนว่าตอนแรกฉันขึ้นเร็ วจนพวกหมอตกใจก็เถอะ แต่พวกเขาก็ยังบอกอยู่ดีว่าต้ องใช้เวลาเป็นอาทิตย์จนกว่ามั นจะหายสนิท... จนกว่าจะถึงตอนนั้น ฉันก็ต้องทนความน่ารำคาญนี้ไปก่ อนล่ะ
อ๊าา นี่มันน่ารำคาญชะมัด! ฉันก็ได้ที่ฉันอยากได้แล้ว แต่มันทำให้ฉันรู้สึกแย่กว่าเดิ ม! เปียโนมันต้องใช้ทั้งร่างกายเล่ น การที่เล่นด้วยมือเดียวนี่มั นทำให่เละเทะไปหมดเลย!
เอย์จิ : เปียโนตัวนั้นเป็นของส่วนตั วของคนไข้คนอื่นนะ... เพราะงั้นช่วยถนอมๆ ด้วยล่ะ เข้าใจมั้ย? ผมคิดว่าเธอไม่ควรระบายอารมณ์ ใส่โดยการกระแทกคีย์แบบนั้นนะ
ฮึฮึ นี่เป็นห้องส่วนตัวแบบเก็บเสียง ดังนั้น เราก็ไม่ต้องห่วงเลยว่าจะเสี ยงดังรบกวนผู้ป่วยคนอื่น
ผมเลือกห้องนี้เพราะว่ามันอยู่ ใกล้กับห้องเก็บอุปกรณ์ต่างๆ เผื่อว่าอาการของผมมันจะแย่ลงขึ้ นมา
ผมดีใจนะ ถ้าเกิดมันทำให้สะดวก หวังว่าจะเป็นของขวัญที่ดีสำหรั บเธอนะ เพื่อนใหม่ของผม
เลโอ : โอ๊ะ พวกเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เมื่ อไหร่เหรอ? ช่างมันเถอะ ฝากตัวด้วยนะ ♪
เอย์จิ : อื้อ ยังไงก็เถอะ... ถ้าให้ผมช่วยเล่นอีกมือให้เอามั้ ย?
ผมได้คุยกับเจ้าของเปียโนบ้าง เขาก็เลยสอนผมมานิดหน่อย
มาลองเล่นเพลงแบบโฟร์แฮนด์กั นเถอะ ถ้าเกิดเกิดเธอไม่รังเกียจน่ะนะ ♪
เลโอ : ถ้าเกิดได้น่ะนะ! มาสิ มาเล่นแล้วก็เพลิดเพลินไปกับท่ วงทำนองกันเถอะ ♪
เอย์จิ : โอเค ...แต่ก่อนอื่น ทสึกินากะคุง เธอกำลังเล่นเพลงอะไรอยู่เหรอ? ผมก็เคยฟังอยู่หรอก แต่ผมไม่รู้ชื่อเรียกของมันน่ะ?
เลโอ : มันคือ “Killer’s Anthem”
เอย์จิ : โอ๊ะ จาก "Drunken Angel" ใช่มั้ย? ผมชอบอากิระ คุโรซาวะเหมือนกัน เขาไม่เคยใช้อะไรสูญเปล่าเลย ตอนเขาแต่งมัน
เลโอ : วะฮ่าฮ่า! โอ๊ะ ใช่แล้ว นายคือเทนโชวอิน เพราะงั้นถ้าเกิดชื่อสั้นๆ ของนายก็จะเป็นเทนชิ! ฉันขอเรียกนายว่าเทนชิได้มั้ย?
เอย์จิ : หืม? ก็ได้อยู่หรอก ถ้าเกิดเธอจะตั้งชื่อเล่นใหม่ ให้ผมน่ะนะ...
แต่ว่าในฐานะเด็กผู้ชายม.ปลาย ถูกเรียกด้วยชื่อน่ารักๆ อย่างเทนชิมันทำให้รู้สึกเขินนิ ดหน่อยน่ะ
บางทีผมก็อาจจะตั้งชื่อเล่ นแปลกๆ ให้เธอกลับด้วยนะ....?
เลโอ : หืม~? แต่ว่าชูบอกฉันนะ! ว่าในไบเบิลน่ะ พระเจ้ากับนางฟ้าจริงๆ ก็โหดร้ายยิ่งกว่าอสูรซะอีก!
ไม่ได้ถูกเอ็นดูหรือเป็นที่รั กเหมือนกับที่ทุกคนคิดไว้หรอกนะ เห็นมั้ย
เอย์จิ : ชู? หรือว่าจะหมายถึง Valkyrie... ชู อิทสึกิคุง? แปลกใจนะเนี่ย ดูเหมือนว่าเธอจะสนิทกับคนสำคั ญๆ พอสมควรเลยนี่ หืม?
เลโอ : ใช่ เขานั่นแหละ! เขาเป็นคนเดียวที่สามารถคุยเรื่ องศิลปะกับฉันได้!
มันมักจะจบด้วยการเถียงกันเรื่ องเกี่ยวกับศิลปะทุกครั้ง แต่ว่า~ พวกเราก็ได้คุยกันเยอะเลยแหละ!
บางครั้งฉันยังเคยขอให้เขาช่ วยดีไซน์ชุดคอสตูมสำหรับไลฟ์ให้ เลย!
ฉันรู้จักกับคนอีกคนที่รับทำชุ ดในราคาถูกๆ ให้ได้ ฉันก็เลยขอให้เขาช่วยทำให้ทุ กคนล่ะ!
ฉลาดใช่มั้ยล่ะ~? ฮึฮึ ฉันเก่งเรื่องพวกนี้อยู่แล้วล่ะ ! ♪
เอย์จิ : ……
เลโอ : ...เทนชิ? เฮ้ เป็นอะไรไปน่ะ?
นายดูไม่ดีเลยนะ รู้สึกไม่ดีรึเปล่าน่ะ?
ร-รอเดี๋ยวนะ! ฉันจะไปตามหมอให้!
เอย์จิ : ...ไม่เป็นไร แค่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อยเพราะว่ าตื่นเต้นน่ะ
เป็นไปได้ ผมไม่อยากให้เธอเรียกหมอมาให้ หรอกนะ ผมไม่อยากจะใช้เวลาอยู่แต่ ในโรงพยาบาลนานกว่านี้หรอก เหมือนว่าเธอจะเกลี ยดโรงพยาบาลเหมือนกันใช่มั้ย เพราะงั้นก็น่าจะเข้าใจความรู้ สึกผมนะ
ผมไม่อยากจะต้องมาใช้ชีวิตอยู่ ใน "คุกปลอดเชื้อ" แบบนี้อีกแล้วล่ะ
เลโอ : ……
เอย์จิ : ฮึฮึ สุขภาพของผมมันแย่มาตั้งแต่เกิ ดแล้วละะ ผมแทบจะใช้เวลาส่วนมากหมดไปกั บการอยู่แต่ในโรงพยาบาล นั่นคือสาเหตุว่าทำไมผมถึงได้ อยากออกไปเห็นโลกภายนอกนัก
ผมอยากจะจบชีวิตลงภายใต้ท้องฟ้ าสีครามข้างนอกหน้าต่าง ผมพยายามมาก เพื่อที่จะได้พบกับสิ่งนั้น ทำแม้แต่คำโกหกว่าตัวเองไม่ได้ เป็นอะไร ผมแข็งแรงดี
เพราะว่าถ้าผมไม่ทำ ผมก็จะไม่ได้ทำแม้แต่หายใจอยู่ ในโลกภายนอก
ผมเพิ่งจะถูกลากตัวกลับมาที่ โรงพยาบาลเอง ทำไม่ได้แม้แต่ก้าวออกไปข้างหน้ า ทำไม่ได้แม้แต่สิ่งที่คนทั่ วไปเขาทำได้
ผมเบื่อมันมากเกินทนแล้วล่ะ... ทสึกินากะคุง
เลโอ : งั้นเหรอ อืม ฉันเข้าใจล่ะ นายเองก็เป็นผู้ชาย และแน่นอนว่านายต้องการที่จะแข็ งแรง
เอย์จิ : ใช่ ...ผมอยากจะแข็งแรงมาตลอด
เลโอ : โอเค เพราะงั้น ฉันก็จะขอเชื่อ "คำโกหกที่เป็นไปไม่ได้" ของนาย เหมือนกัน
ฉันเข้าใจว่านายรู้สึกยังไง เพราะงั้น ฉันก็จะไม่เรียกหมอ ฉันเชื่อว่านายแข็งแรงจริงๆ
ฉันจะไม่ทำร้ายนายโดยการพูดว่ านายมันขี้โรคหรืออ่อนแอ ฉันสัญญา
แต่ดูเหมือนว่านายคงจะเจ็บปวดน่ าดู เพราะงั้น อย่างน้อยให้ฉันได้ดูแลนายเถอะ เดี๋ยวจะเอาน้ำมาให้นะ นายเองก็ไปพักเถอะ
ถึงแม้ว่าฉันจะแย่ไปหมดทุกเรื่ องยกเว้นเรื่องแต่งเพลง ฉันก็สามารถทำได้เท่านี้ แหละ
ตอนที่น้องสาวของฉันป่วย ฉันก็คอยเฝ้าอยู่เสมอเลย เพราะงั้น ให้เป็นหน้าที่ฉันเถอะ มันไม่ได้น่าอายหรืออะไร แล้วฉันก็ไม่ได้ดูถูกนายด้วย
ก็แค่เชื่อว่าพวกเราสามารถเป็ นเพื่อนกันได้ เรารู้สึกเหมือนกัน ดังนั้น ซักวันก็คงได้เล่นเพลงคู่กันซั กเพลงล่ะนะ
ฮึฮึ รีบดีขึ้นแล้วกลับมาเล่นคู่กั บฉันนะ ♪
เอย์จิ : หมายถึง “Killer’s Anthem”ใช่มั้ย? ฟังดูน่าสนุกนะ... ♪
========================
ในที่สุดก็มีเลโอกลับมาให้ป้าๆ ชื่นใจ คิดถึงมากๆ เลย-- /ชูกุหลาบ
เพลง Killer's Anthem เพราะจริงๆ นะคะ 5555 ว่างๆ ลองไปหาฟังกันได้ แต่หายากหน่อย 5555 เราเคยไปเจอลิ้งค์ในวิกิอันสึตะของต่างชาติ ลองไปหากันได้นะคะ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น