วันเสาร์ที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2561

Reminiscence * Monochrome Checkmate - A Solitary Throne 5



Checkmate throne5

Location: Checkmate Stage


เลโอ : วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า  ขอโทษที่ให้รอนะ!


อิซึมิ : เฮ้ นายน่ะ... มาช้านะ เลโอคุง ความตรงเวลาถือว่าเป็นเรื่องพื้นฐานเลยนะ

อย่าให้ฉันต้องบอกซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบจะได้มั้ย?


เลโอ : ฉันบอกว่าขอโทษไง นายนี่อารมณ์เสียตลอดเวลาเลยนะ เซนะ นายจะแก่ไวนะรู้ไว้ด้วยแล้วก็จะมีรอยตีนกาบนหน้าตาสวยๆ ของนายด้วยนะ?


อิซึมิ : ฉันก็ไม่ได้วางแผนว่าจะมีชีวิตอยู่ยาวขนาดนั้นหรอก ฉันอยากจะมีชีวิตอยู่สั้นๆ แต่ว่าเต็มที่แล้วงดงามซะมากกว่


เลโอ : อะไรนะนายต้องอายุยืนสิมาเป็นเพื่อนกันจนกว่าพวกเราจะกลายเป็นคนแก่ไปเลยเถอะ— เกี่ยวก้อยสัญญาแล้วนะ


เอย์จิ : ขนาดมาช้าแล้วเธอยังไม่รู้จักอายเลยนะ ทสึกินากะคุง ผมต้องจัดการเวลาของผมเพื่อที่จะมาช่วยเธอเลยนะ ไม่มีอะไรอยากจะพูดกับผมหน่อยเหรอ?


เลโอ : โอ๊ะ เทนชิล่ะนายมาช่วยฉันเหรอดีใจที่สุดเลย!

ฉันขอให้นายมาช่วยเพราะว่ายังไงฉันก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ยังไงนายก็ดูเหมือนคนที่จะยอมตอบรับคำขอของคนอื่นซักเท่าไหร่นี่ 


เอย์จิ : ผมหวังว่าเธอจะไม่เข้าใจผมผิด

ผมยินดีตัดนิ้วด้วยซ้ำถ้สเกิดเป็นเพื่อเพื่อนแล้วล่ะก็

ยังไงก็ตาม ผมไม่มีประสบการณ์มากเท่าไหร่เพราะว่าอยู่แต่ที่โรงพยาบาลมานานนนมากเลยล่ะ เพราะงั้นวันนี้ก็คงจะได้เรียนรู้บ้างนิดหน่อย


เลโอ : วะฮ่าฮ่า ถ้าเกิดมันทำให้นายสนุกได้ล่ะนะ~? ฉันก็อยากจะชวนนายมาฉลองที่ได้ออกจากโรงพยาบาลเหมือนกัน!

นายชอบไลฟ์โชว์ใช่มั้ยล่ะ

แค่นั้นแหละ เพราะงั้นอยากคิดมากเลยนะ


เอย์จิ : หืมม... ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะก็ บางทีผมก็รู้สึกว่าไม่ควรจะฝืนตัวเองออกมาที่นี่เลย ผมไม่สามารถเอาเวลามาใช้อย่างเปล่สประโยชน์ไม่ได้หรอกนะ


เลโอ : ฉันจะไม่ทำให้มันไร้ค่าหรอกคิดว่านะแต่เอาจริงๆฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน

วะฮ่าฮ่าฮ่า 


อิซึมิ : เฮ้... มันก็ดีอยู่หรอกถ้าเกิดพวกนายจะเข้ากันได้ดีน่ะ แต่ว่าช่วยจริงจังหน่อย เพราะพวกเรามีเวลาไม่มากก่อนจะเริ่มไลฟ์แล้วนะ รีบวอร์มแล้วก็มาซ้อมกันได้แล้ว โอเคมั้ย?

สำหรับสาเหตุที่นายมาสาย ไว้ฉันจะถามทีหลังแล้วกัน


เลโอ : อื๋อฉันไม่อยากโดนดุนี่ เพราะงั้นจะอธิบายสั้นๆ ตอนนี้เลยแล้วกัน ฉันไปเจรจากับพวกศัตรูใน Chess ของพวกเรามานิดหน่อยน่ะ


อิซึมิ : กับ Chess เหรอแต่ยังไงก็เถอะ พวกนั้นยังไม่โผล่หน้ามาให้เห็นเลยซักคนไม่ใช่เหรอ หืม...?

มันเป็นกลุ่มของเจ้าพวกคนขี้เกียจ ให้เดาก็คงจะโดดซ้อมแล้วก็ไลฟ์ไปส่งๆ หรืออะไรแบบนี้นี่แหละ


เลโอ : ใช่เลยเจ้าพวกนั้นดูขี้เกียจสุดๆ เลยล่ะแต่ว่าพวกนั้นก็เริ่มจะเข้าใจขึ้นมาบ้างตอนที่ฉันเข้าไปพยายามชวนคุยน่าเสียใจสุดๆ ไปเลยนะเนี่ย!

ฉันไม่อยากให้เจ้าพวกนั้นทำลายสเตจที่นายกับทุกคนช่วยกันสร้างมันขึ้นมา... ก็เลยบอกพวกนั้นไปว่า ถ้าเกิดจะทำแบบนี้ล่ะก็ ยอมแพ้ไปซะ


อิซึมิ : อะไรนะหมายความว่ายังไงอย่าสร้างปัญหาเชียว เข้าใจมั้ย...?


เลโอ : ไม่มีปัญหาหรอกน่าฉันมีหม่าม๊าคอยช่วยอยู่แล้ว เพราะเขาเก่งอะไรหลายๆมอย่างเลยล่ะ พวกเรามีเรื่องคุยกันเสมอเลย!


อิซึมิ : หม่าม๊าหมายถึง...?


มาดาระ : ฉันเองแหละะะเลโอซังฉันกะแล้วว่านายต้องอยู่บนสเตจแล้ว แต่คงดีกว่านี้ถ้าฉันไม่หนีไปอยู่ข้างหลัง ใช่มั้ย?

ช่วยเก็บกวาดเรื่องยุ่งๆ แบบนี้มันทำให้ลำบากเอาเรื่องเลยนะ!

ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจัดไลฟ์ที่ไหน แต่ว่านายตะโกนว่า "มันคือสงคราม!" แล้วก็วิ่งออกไป...

ฉันหลงกับนายหลายรอบเลยนะ ตกใจพอควรเลยนะ รู้มั้ย?


เลโอ : โทษที โทษทีแต่ว่านะ หม่าม๊า เพราะว่านายจริงจังกับเรื่องนี้ นายก็เลยตามฉันมาจนถึงที่นี่ได้ใช่มั้ยล่ะ?


มาดาระ :นายคาดหวังกับฉันมากไปนะเนี่ยแต่ว่า ถ้าเกิดเป็นอย่างที่นายหวังไว้น่ะนะ เลโอซัง ฉันคงต้องแสดงพลังที่แท้จริงเพื่อความปรารถนาของนายแล้วล่ะ

แต่ยังไงก็ตาม...

ด้วยคำขอของเลโอซัง ฉันก็เลยติดต่อกับพวกคนใน Chess เพราะฉันช่วยทั้งสองฝ่าย ก็เลยรู้จักคนมาาากมายเลยล่ะ


อิซึมิ : คุยกันเหรอนี่นายหายไปทำอะไรมาเนี่ย... ยังไงก็เถอะ ในฐานะลีดเดอร์ของ Knights เลโอคุงต้องวางตัวในฐานะผู้สั่งการด้วย ใช่มั้ย?

เพราะงั้นอย่างน้อยที่สุด ช่วยคุยกับฉันก่อนจะถึงเวลาหน่อยได้มั้ย?

มันมีปัญหาทุกครั้งเลยตอนที่นายหายไป รู้ตัวบ้างรึเปล่า?


เลโอ : โทษทีนะแต่นายก็เห็นนี่ ฉันไม่อยากจะให้นายคิดเรื่องพวกนี้มากเกินไป

นายปกป้องฉันมาตลอด เซนะ นายคอยอยู่เคียงข้างฉันเสมอ คอยดุฉันทุกครั้งเวลาฉันทำอะไรโง่ๆ

นายเป็นดาบของฉัน เป็นโล่กำบังของฉัน และเป็นเกราะของฉัน

ฉันต้องถอดเกราะนั้นออก และเผชิญหน้ากับพวกนั้น ในฐานะของมนุษย์ด้วยกัน


อิซึมิ : เหมือนกับที่ฉันถาม สรุปแล้วมันเกิดอะไรขึ้น?


เลโอ : นั่นสินายนี่ใจดีกับทุกอย่างเลยนะ เซนะ นายก็เลยไม่พูดความจริงกับฉัน เพราะว่ากลัวฉันจะเจ็บตัว ใช่มั้ยล่ะ?

ไม่เป็นไรหรอก ฉันรักส่วนนั้นของนายนะ เซนะ!

แต่ว่า... ฉันก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน มันคงจะดูขี้ขลาด ถ้าเกิดฉันคอยให้นายปกป้องเอาไว้ตลอดไป

ฉันมีแค่หมะม๊าที่คอยทำให้ฉันติดต่อกับเจ้าพวกนั้นได้ แล้วฉันก็พยายามจะเข้าไปพบหน้าพวกนั้นทั้งหมดด้วยตัวเอง

ไม่ใช่ในฐานะของ Chess แต่เป็นในฐานะของอดีตพวกพ้อง ที่พวกเราแยกตัวออกมา

ทุกคนในนันเป็นเพื่อนที่ฉันรักทั้งนั้น แต่ฉันเริ่มจะสงสัยว่าพวกนั้นคิดกับฉันโดยหวังผลประโยชน์...

ถ้าเกิดเจ้าพวกนั้นเห็นฉันเป็นของมีค่าเหมือนกับที่เซนะทำ

ยังไงก็แล้วแต่ ฉันเพิ่งรู้สึกสงสัยขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้เอง... ฉันก็เลยพยายามจะเข้าไปยืนยันด้วยตัวเอง ยังไงก็ตาม ฉันก็ไม่ควรจำทิ้งของสำคัญเอาไว้ที่ใครอื่นหรอก

===================================

poor boy เลโอคุง T v T

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น