Location: Checkmate Stage
เลโอ : วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ☆ ขอโทษที่ให้รอนะ!
อิซึมิ : เฮ้ นายน่ะ... มาช้านะ เลโอคุง ความตรงเวลาถือว่าเป็นเรื่องพื้ นฐานเลยนะ
อย่าให้ฉันต้องบอกซ้ำไปซ้ำ มาหลายรอบจะได้มั้ย?
เลโอ : ฉันบอกว่าขอโทษไง นายนี่อารมณ์เสียตลอดเวลาเลยนะ เซนะ นายจะแก่ไวนะรู้ไว้ด้วย? แล้วก็จะมีรอยตีนกาบนหน้าตาสวยๆ ของนายด้วยนะ?
อิซึมิ : ฉันก็ไม่ได้วางแผนว่าจะมีชีวิ ตอยู่ยาวขนาดนั้นหรอก ฉันอยากจะมีชีวิตอยู่สั้นๆ แต่ว่าเต็มที่แล้วงดงามซะมากกว่ า
เลโอ : อะไรนะ? นายต้องอายุยืนสิ! มาเป็นเพื่อนกันจนกว่ าพวกเราจะกลายเป็นคนแก่ ไปเลยเถอะ— เกี่ยวก้อย! สัญญาแล้วนะ~ ♪
เอย์จิ : ขนาดมาช้าแล้วเธอยังไม่รู้จั กอายเลยนะ ทสึกินากะคุง ผมต้องจัดการเวลาของผมเพื่อที่ จะมาช่วยเธอเลยนะ ไม่มีอะไรอยากจะพูดกับผมหน่ อยเหรอ?
เลโอ : โอ๊ะ เทนชิล่ะ! นายมาช่วยฉันเหรอ? ดีใจที่สุดเลย!
ฉันขอให้นายมาช่วยเพราะว่ายั งไงฉันก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ ว~ ยังไงนายก็ดูเหมือนคนที่ จะยอมตอบรับคำขอของคนอื่นซักเท่ าไหร่นี่ ♪
เอย์จิ : ผมหวังว่าเธอจะไม่เข้าใจผมผิด
ผมยินดีตัดนิ้วด้วยซ้ำถ้สเกิ ดเป็นเพื่อเพื่อนแล้วล่ะก็
ยังไงก็ตาม ผมไม่มีประสบการณ์มากเท่าไหร่ เพราะว่าอยู่แต่ที่ โรงพยาบาลมานานนนมากเลยล่ะ เพราะงั้นวันนี้ก็คงจะได้เรี ยนรู้บ้างนิดหน่อย
เลโอ : วะฮ่าฮ่า ถ้าเกิดมันทำให้นายสนุกได้ล่ะนะ ~? ฉันก็อยากจะชวนนายมาฉลองที่ได้ ออกจากโรงพยาบาลเหมือนกัน!
นายชอบไลฟ์โชว์ใช่มั้ยล่ะ? ♪
แค่นั้นแหละ เพราะงั้นอยากคิดมากเลยนะ
เอย์จิ : หืมม... ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะก็ บางทีผมก็รู้สึกว่าไม่ควรจะฝื นตัวเองออกมาที่นี่เลย ผมไม่สามารถเอาเวลามาใช้อย่ างเปล่สประโยชน์ไม่ได้หรอกนะ
เลโอ : ฉันจะไม่ทำให้มันไร้ค่าหรอก! คิดว่านะ! แต่เอาจริงๆ! ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน
วะฮ่าฮ่าฮ่า ☆
อิซึมิ : เฮ้... มันก็ดีอยู่หรอกถ้าเกิ ดพวกนายจะเข้ากันได้ดีน่ะ แต่ว่าช่วยจริงจังหน่อย เพราะพวกเรามีเวลาไม่มากก่ อนจะเริ่มไลฟ์แล้วนะ รีบวอร์มแล้วก็มาซ้อมกันได้แล้ว โอเคมั้ย?
สำหรับสาเหตุที่นายมาสาย ไว้ฉันจะถามทีหลังแล้วกัน
เลโอ : อื๋อ~ ฉันไม่อยากโดนดุนี่ เพราะงั้นจะอธิบายสั้นๆ ตอนนี้เลยแล้วกัน ฉันไปเจรจากับพวกศัตรูใน Chess ของพวกเรามานิดหน่อยน่ะ
อิซึมิ : กับ Chess เหรอ? แต่ยังไงก็เถอะ พวกนั้นยังไม่โผล่หน้ามาให้เห็ นเลยซักคนไม่ใช่เหรอ หืม...?
มันเป็นกลุ่มของเจ้าพวกคนขี้เกี ยจ ให้เดาก็คงจะโดดซ้อมแล้วก็ไลฟ์ ไปส่งๆ หรืออะไรแบบนี้นี่แหละ
เลโอ : ใช่เลย! เจ้าพวกนั้นดูขี้เกียจสุดๆ เลยล่ะ~ แต่ว่าพวกนั้นก็เริ่มจะเข้าใจขึ้ นมาบ้างตอนที่ฉันเข้ าไปพยายามชวนคุย! น่าเสียใจสุดๆ ไปเลยนะเนี่ย!
ฉันไม่อยากให้เจ้าพวกนั้ นทำลายสเตจที่นายกับทุกคนช่วยกั นสร้างมันขึ้นมา... ก็เลยบอกพวกนั้นไปว่า ถ้าเกิดจะทำแบบนี้ล่ะก็ ยอมแพ้ไปซะ
อิซึมิ : อะไรนะ? หมายความว่ายังไง? อย่าสร้างปัญหาเชียว เข้าใจมั้ย...?
เลโอ : ไม่มีปัญหาหรอกน่า! ฉันมีหม่าม๊าคอยช่วยอยู่แล้ว เพราะเขาเก่งอะไรหลายๆมอย่ างเลยล่ะ พวกเรามีเรื่องคุยกันเสมอเลย!
อิซึมิ : หม่าม๊า? หมายถึง...?
มาดาระ : ฉันเองแหละะะ! เลโอซัง~ ฉันกะแล้วว่านายต้องอยู่ บนสเตจแล้ว แต่คงดีกว่านี้ถ้าฉันไม่หนี ไปอยู่ข้างหลัง ใช่มั้ย?
ช่วยเก็บกวาดเรื่องยุ่งๆ แบบนี้มันทำให้ลำบากเอาเรื่ องเลยนะ!
ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจัดไลฟ์ที่ ไหน แต่ว่านายตะโกนว่า "มันคือสงคราม!" แล้วก็วิ่งออกไป...
ฉันหลงกับนายหลายรอบเลยนะ ตกใจพอควรเลยนะ รู้มั้ย?
เลโอ : โทษที โทษที! แต่ว่านะ หม่าม๊า เพราะว่านายจริงจังกับเรื่องนี้ นายก็เลยตามฉันมาจนถึงที่นี่ได้ ใช่มั้ยล่ะ?
มาดาระ :นายคาดหวังกับฉันมากไปนะเนี่ย~ แต่ว่า ถ้าเกิดเป็นอย่างที่นายหวังไว้ น่ะนะ เลโอซัง ฉันคงต้องแสดงพลังที่แท้จริงเพื่ อความปรารถนาของนายแล้วล่ะ
แต่ยังไงก็ตาม...
ด้วยคำขอของเลโอซัง ฉันก็เลยติดต่อกับพวกคนใน Chess เพราะฉันช่วยทั้งสองฝ่าย ก็เลยรู้จักคนมาาากมายเลยล่ะ
อิซึมิ : คุยกันเหรอ? นี่นายหายไปทำอะไรมาเนี่ย... ยังไงก็เถอะ ในฐานะลีดเดอร์ของ Knights เลโอคุงต้องวางตัวในฐานะผู้สั่ งการด้วย ใช่มั้ย?
เพราะงั้นอย่างน้อยที่สุด ช่วยคุยกับฉันก่อนจะถึงเวลาหน่ อยได้มั้ย?
มันมีปัญหาทุกครั้งเลยตอนที่ นายหายไป รู้ตัวบ้างรึเปล่า?
เลโอ : โทษทีนะ! แต่นายก็เห็นนี่ ฉันไม่อยากจะให้นายคิดเรื่ องพวกนี้มากเกินไป~ ♪
นายปกป้องฉันมาตลอด เซนะ นายคอยอยู่เคียงข้างฉันเสมอ คอยดุฉันทุกครั้งเวลาฉั นทำอะไรโง่ๆ
นายเป็นดาบของฉัน เป็นโล่กำบังของฉัน และเป็นเกราะของฉัน
ฉันต้องถอดเกราะนั้นออก และเผชิญหน้ากับพวกนั้น ในฐานะของมนุษย์ด้วยกัน
อิซึมิ : เหมือนกับที่ฉันถาม สรุปแล้วมันเกิดอะไรขึ้น?
เลโอ : นั่นสิ! นายนี่ใจดีกับทุกอย่างเลยนะ เซนะ นายก็เลยไม่พูดความจริงกับฉัน เพราะว่ากลัวฉันจะเจ็บตัว ใช่มั้ยล่ะ?
ไม่เป็นไรหรอก ฉันรักส่วนนั้นของนายนะ เซนะ!
แต่ว่า... ฉันก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน มันคงจะดูขี้ขลาด ถ้าเกิดฉันคอยให้นายปกป้ องเอาไว้ตลอดไป
ฉันมีแค่หมะม๊าที่คอยทำให้ฉันติ ดต่อกับเจ้าพวกนั้นได้ แล้วฉันก็พยายามจะเข้าไปพบหน้ าพวกนั้นทั้งหมดด้วยตัวเอง
ไม่ใช่ในฐานะของ Chess แต่เป็นในฐานะของอดีตพวกพ้อง ที่พวกเราแยกตัวออกมา
ทุกคนในนันเป็นเพื่อนที่ฉันรั กทั้งนั้น แต่ฉันเริ่มจะสงสัยว่าพวกนั้นคิ ดกับฉันโดยหวังผลประโยชน์...
ถ้าเกิดเจ้าพวกนั้นเห็นฉันเป็ นของมีค่าเหมือนกับที่เซนะทำ
ยังไงก็แล้วแต่ ฉันเพิ่งรู้สึกสงสัยขึ้นมาเมื่ อไม่นานมานี้เอง... ฉันก็เลยพยายามจะเข้าไปยืนยันด้ วยตัวเอง ยังไงก็ตาม ฉันก็ไม่ควรจำทิ้งของสำคั ญเอาไว้ที่ใครอื่นหรอก
===================================
poor boy เลโอคุง T v T
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น