สถานที่ : โรงพยาบาล
อิซึมิ : นายโง่รึเปล่า?! นายโง่รึเปล่าน่ะ นายมันโง่รึเปล่า?! ไปหาเรื่องชกต่อยกับคนอื่นมาเนี่ย?!
ถ้าเกิดนายทำตัวแบบนี้ล่ะก็ นายจะไม่ได้แค่ถูกพักการเรียนนะ นายจะถูกไล่ออก พวกเราไม่ได้อยากจะไปโรงเรียนธรรมดา รู้ตัวใช่มั้ย?
ฉันพูดกับนายมาตลอดนะ ช่วยทำตัวให้สมกับเป็นไอดอลหน่อยจะได้มั้ย
ถ้ามีคนพูดว่านายแย่ๆ ล่ะก็ อย่าไปต่อยมันสิ นายหายใจเข้าลึกๆ แล้วตั้งสติซะบ้าง! นี่มันเรื่องพื้นฐานเลยนะ พื้นฐานน่ะ!
ขายความน่าสนใจ! ความเชื่อใจเป็นที่หนึ่ง! ถ้านายไปต่อยตีกับใครล่ะก็ ชีวิตไอดอลของนายก็จะจบลง!
โชคดีนะ ที่ฮาสึมิยอมปล่อยนายไป แต่มันไม่มีครั้งหน้าแล้ว เข้าในมั้ย? คิดในเรื่องที่นายเพิ่งทำไปซะบ้าง!
เลโอ : หยุดบ่นฉันได้แล้ว! นายเป็นแม่ฉันรึไง?!
อิซึมิ : หา? นี่เป็นเพราะแม่นายไม่ยอมสอนนายมา ฉันเลยต้องมาสอนแทนเนี่ย!
ฉันไม่อยากจะนึกเลย ว่าพ่อแม่นายเป็นคนยังไง! อ๊าา นี่มันน่ารำคาญเป็นบ้า!
เลโอ : โอ๊ย อย่ามาหยิกแก้มฉันนะ! เซนะ เจ้าคนอันธพาล!
แล้วก็หยุดว่าแม่ฉันเสียๆ หายๆ ซักที จะว่าก็ว่าฉันคนเดียว แต่ใครก็ตามที่มามองพ่อแม่ฉันแย่ๆ ก็ควรไปตายซะ!
ไม่ใช่ครอบครัวของนาย ฉันแค่จะว่านาย นายคนเดียวนั่นแหละ เข้าใจมั้ย?
อิซึมิ : ถ้านายจะใส่ใจเรื่องพ่อแม่ล่ะก็ ใช้ชีวิตให้จริงจังหน่อย! แล้วไอ้พฤติกรรมที่นายทำโดยไม่สนใจพวกคนที่อยู่ข้างหลังนายล่ะ?!
เลโอ : อ๊า พอได้แล้ว! หุบปาก! ฉันบอกให้หยุดด่าฉันได้แล้ว! เจ้าโง่เซนะ! นายมันฉลาดแต่ก็โง่! โง่ โง่!
อิซึมิ : นายเรียนอะไรมาในช่วงมัธยมต้นเนี่ย!? นายมันไม่มีเซนส์ด้านภาษาเลยด้วยซ้ำ แถมนายยังอยากเป็นนักแต่งเพลงอีกต่างหาก...
เพราะแบบนั้นแหละ ฉันถึงได้ยิ่งย้ำนายไง
เลโอ : ฮึฮึ มันเพราะว่าฉันแต่งเพลงได้ไง! ฉันเป็นอัจฉริยะ ยังไงก็เถอะ! ฉันไม่มีความสามารถเรื่องเนื้อเพลงก็จริง แต่ว่าฉันก็ขอให้รูกะตันช่วยก็ได้!
เธอเป็นอัจฉริยะเหมือนกัน~ วะฮ่าฮ่า ♪
อิซึมิ : ช่วงลดราคาขายอัจฉริยะรึไง มันมีธุรกิจพรรค์นั้นเหรอ... รูกะตัน? ใครอีกล่ะ? ฉันได้ยินนายพูดชื่อนั้นมาหลายรอบแล้วนะ?
ไม่ใช่ว่าฉันบอกไปแล้วเหรอ? เธอเป็นน้องสาวของฉัน! เซนะ นายเคยเจอมาแล้วนี่?
อา... ตอนที่ฉันไปบ้านนาย เธอใช่คนที่มักจะมาเปิดประตูให้เงียบๆ รึเปล่า?
พอฉันพูดกับเธอ เธอก็วิ่งหนีไปเลยทันที ฉันเลยไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นยังไง
เลโอ : เธอขี้อายน่ะ แต่ยังไงก็ยังน่ารัก! อ๊ะ อยากจะเห็นรูปมั้ยล่ะ?
ไม่สิ มาดูรูปเลยเถอะ!
เห็นมั้ย อัลบั้มในมือถือของฉันมักจะเต็มไปด้วยรูปของรูกะตัน.... ☆
...เอ๊ะ? มือถือฉันหายไปแล้ว!
อิซึมิ : อ๊ะ นายทำหายอีกแล้วเหรอ?
ไม่อยากจะเชื่อเลย ทำไมนายมันโง่ได้ขนาดนี้เนี่ย?! อย่าไปไหนมาไหนแล้วทำของส่วนตัวหายไปทุกที่สิ!
ยังไงก็เถอะ ฉันก็ใส่รหัสผ่านทุกอย่างของตัวเองอยู่แล้ว เพราะงั้น... ถ้ามีคนไม่ดีขโมยมันไป ก็ไม่ค่อยต้องห่วงอะไร เพราะยังไงก็ใช้ไม่ได้อยู่ดี
ตอนนี้นายควรจะติดต่อบริษัทโทรศัพท์แล้วบอกให้เขาระงับมันก่อน เข้าใจมั้ย?
เลโอ : หืม~? ฉันไม่เข้าใจ! เซนะ ทำให้หน่อยสิ~ ♪
อิซึมิ : ...ฉันไม่ใช่ทาสนายนะ เข้าใจมั้ย?
เลโอ : ก็ใช่! แต่นายชอบดูแลคนอื่นใช่มั้ยล่ะ? แถมนายยังทำอะไรได้ดีกว่าฉันเป็นร้อยเท่า!
มันจะปลอดภัยกว่าถ้าฉันให้นายทำให้ วะฮ่าฮ่า! ☆
อิซึมิ : พูดตรงๆ เลยนะ นายอยากจะได้แผลที่ก้นเพิ่มมั้ยล่ะ?
เลโอ : อย่าพูดงั้นสิ! ฉันเชื่อใจนายนะ— ไม่สิ ฉันหวังพึ่งนาย! ถ้ามันไม่ใช่เพื่อนาย ฉันคิดว่าฉันคงเริ่มคิดที่จะวางมือจากวงการไอดอลแล้วล่ะ!
อิซึมิ : มันจะเร็วไปที่นายคิดจะเลิกรึเปล่า เป็นเด็กรึไง? นายมีพรสวรรค์นะ ถ้านายตั้งใจล่ะก็ทำได้แน่
ทนต่อความเจ็บปวด กัดฟันแล้วสู้เข้าไป... แล้วก็โตเป็นผู้ใหญ่ซะ
เลโอ : อ๊าา อ๊าา! ไม่ ฉันไม่อยากโตเป็นผู้ใหญ่!
อิซึมิ : นี่มันที่สาธารณะนะ! อย่ามาตะโกนอะไรแบบนี้!
ทสึมุกิ : ...โอ๊ะ อะไรกันน่ะ? ฉันกำลังคิดว่าจะมีเรื่องอะไรซะอีก! ว่าไง ♪
หืม นายเป็นใครน่ะ?
อิซึมิ : อ๊ะ นายไม่รู้จักเขาสินะ อืม... เขาคืออาโอบะ มาจากห้องเดียวกับฉัน
นายมาทำอะไรที่โรงพยาบาลน่ะ?
อ๊ะ... อาจารย์โฮมรูมสั่งให้นายมาเยี่ยมเจ้าเด็กหัวแก้วหัวแหวนนั่นสินะ?
ทสึมุกิ : ใช่~ ฉันมาเยี่ยมเอย์จิคุง ตอนแรกๆฉันก็กลัวๆ นิดหน่อย แต่หลังจากคุยกันไปนิดหน่อย เขาก็ดูเป็นคนดี แถมยังเป็นมิตรด้วย ♪
เซนะคุง ถ้านายมีเวลาล่ะก็ ไปเยี่ยมเขาบ้างก็ดีนะ ดูเหมือนว่าเอย์จิคุงจะเหงาล่ะ
ยังไงก็เถอะ แล้วนายล่ะ มาทำอะไรที่นี่เหรอ? หรือว่าจะเป็นอะไร?
ดูแลตัวเองหน่อยนะ? นายอยากได้เครื่องรางที่ช่วยเรื่องสุขภาพรึเปล่า พวกเรามีเยอะมากเลยล่ะ
นี่ ฉันจะเอาอันนี้ห้อยไว้ที่กระเป๋าให้นายนะ... ♪
อิซึมิ : ฉันไม่อยากได้หรอก แล้วก็อย่ามาแตะกระเป๋าฉันด้วย ฉันไม่ต้องการเครื่องรางอะไรหรอก เพราะฉันไม่เชื่อเรื่องของพระเจ้า
ฉันมาที่นี่เพราะไอ้หมอนี่แหละ
ไม่กี่วันก่อน ไอ้โง่นี่เพิ่งจะทำแขนตัวเองหักไป แต่ฉันไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์หรอก เลยไม่รู้เรื่อง แต่เหมือนว่าจะไปต่อยกับใครมา?
หลังจากนั้น เขาก็ไปรักษาแขนที่โรงพยาบาล แถมยังวิ่งหนีแล้วแหกปากว่า "ไม่เอา!" ....
ฉันเลยต้องลากคอเขามาที่นี่ตอนนี้ยังไงล่ะ
เลโอ : ก็โรงพยาบาลมันมีแต่กลิ่นยา แถมยังน่าเบื่ออีก ฉันเลยไม่ชอบไง! แถมยังมีคนที่คิดจะเอาเข็มมาแทงฉันอีก!
อิซึมิ : นายกำลังพูดถึงหมอ...? พูดตรงๆ เลยนะ ฉันรู้สึกอย่างกับว่าเลี้ยงลูกเลยล่ะ
===========
มีเวลามาอัพต่อแล้วค่ะ เย่ะ ☆ เข้าช่วงสอบแล้ว ก็เลยยุ่งขึ้นพอสมควร กว่าจะว่างมานั่งไล่แก้คำผิด ก็เลยช้าไปหน่อยค่ะ ฮาา
จริงๆ ยังลังเลอยู่ว่าอยากจะแปลบทของวันเกิดที่เขาลงไว้ด้วย จะทยอยเอาลงมาถ้าไหวแล้วกันค่ะ
ผิดพลาดตรงไหน หรืออยากให้แก้ยังไงสามารถแจ้งได้เสมอนะคะ
ตอนนี้กำลังงงๆ อยู่ ทำไมโพสต์แล้วมันมีฉากสีขาวๆ หว่า.. ไว้จะมาลองแก้นะคะ เล่นไม่เป็น--
