วันศุกร์ที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2563

Sajou no Roukaku


ผู้แปล : Graciozo


Shu Mika Nazuna


Toki no ito de kazarareta ningyo no sumika wa

เจ้าตุ๊กตาที่ถูกผูกมัดเอาไว้ด้วยเส้นด้ายแห่งกาลเวลา

Sunadokei no suna no ue, utsukushiki MUSEUM

ใช้ชีวิตอยู่ภายในพิพิธภัณฑ์บนพื้นทรายข้างในนาฬิกาทราย


SHOWCASE no kagi ga

กุญแจที่ใช้ไขตู้จัดแสดง

Sabitsuite shimatte

ที่เต็มไปด้วยสนิม

Kowarete ita koto ni sae

ราวกับว่าจะแตกสลายไปแล้ว

Kidzukazu ni ita

ถูกหลงลืมไปในที่สุด


Todomete ita jikan wa sarasara to kuzurete iku

เวลาที่เคยถูกแช่แข็งเอาไว้ ค่อยๆ ร่วงหล่นเหมือนกับเม็ดทราย

Hitotsubu ni tojikometa tsuioku wa tasogare ni yukkuri tokete iku

และเศษเสี้ยวความทรงจำที่ถูกผนึกเอาไว้ก็จะค่อยๆ หลอมละลายหายไปพร้อมกับดวงอาทิตย์ที่ลับฟ้า


Egaite ita kanpeki ga hakanaku kieru toki

ความสมบูรณ์แบบที่วาดเอาไว้ได้หายไป

Garasu no naka michite ita MELODY ga afureta

เมื่อท่วงทำนองเอ่อล้นออกมาจากโหลแก้ว


Omokage wa nai no ni

แม้ว่าจะไม่มีเหลือแม้เพียงเศษเสี้ยวของตนเอง

Natsukashi utagoe

เสียงร้องเพลงอันน่าคิดถึง

Shizukesa ni hibiki wataru

ให้มันดังกึกก้องท่ามกลางความเงียบนี้

Omoi no subete

ร้องออกมาด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่มี


Rakuyo ni terasareta bidoro no hitomi no oku

หากว่าแสงจากดวงอาทิตย์ที่ลับฟ้าจะทำให้

Kagayaki ga tomoru nara, eien to iu yume ni tsugeyou

ดวงตาเปล่งประกายได้ล่ะก็ ความฝันอันเป็นนิรันด์นั่นน่ะ

… Sayonara o

คงจะต้องขอบอกลาเสียที


Aa… tada kudake chiru dake demo

อา... ถึงแม้ว่าทุกสิ่งจะแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ

Mika + Nazuna : Kizamu no wa kizu jyanai
ร่องรอยที่แตกร้าวพวกนี้ก็ไม่ใช่บาดแผลหรอก

Kakaeta omoi no subete

แต่มันคือความรู้สึกที่พวกเราจะเก็บเอาไว้ในใจ


Todomete ita jikan wa sarasara to kuzurete iku

เวลาที่เคยถูกแช่แข็งเอาไว้ ค่อยๆ ร่วงหล่นเหมือนกับเม็ดทราย

Hitotsubu ni tojikometa tsuioku wa kono mune ni

และเศษเสี้ยวความทรงจำที่แตกสลายเหล่านั้น ก็จะหลงเหลืออยู่ภายในอก

Gensou no suna no ue, utsukushiki MUSEUM ni

ภายในพิพิธภัณฑ์ที่แสนงดงามที่อยู่บนภาพมายาของผืนทราย

Ito no nai ningyo no kasaneta utagoe wa

เสียงร้องเพลงที่งดงามของเจ้าตุ๊กตาที่ไม่มีด้ายพันธนาการ

Shizuka ni hibiiteku

จะดังกังวานผ่านความเงียบงัน

วันพฤหัสบดีที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2563

Cacophony◆Whirling Horror Night Halloween - HOLLOW WIN 6

Horror Night Halloween - Chapter 6
ผู้แปล : Graciozo


สถานที่ : ห้องเก็บเสียงสำหรับซ้อม


มาโคโตะ : หืม... เอ่อ สึโอวคุง ตรงไหนเหรอ ที่ทำให้พวกนายโกรธกันน่ะ?


ประโยคไหนเหรอ ที่ทำให้พวกนายรู้สึว่าพวกเรากำลังดิสเครดิตพวกนาย?



สึคาสะ : หืม? ทั้งหมดเลยครับ... แต่ถ้าเกิดจะให้พูดล่ะก็ คงจะเป็นช่วงนี้ล่ะมั้งครับ ผมจะอ่านให้ฟังนะพวกเราไม่เคยคิดว่าความมุ่งมั่นของพวกเราจะสูญเปล่า



โฮคุโตะ : อ๊ะ อันนี้ฉันเป็นคนพูดเองล่ะ พวกเขาสัมภาษณ์พวกเราถึงวิธีการที่พวกเราใช้ต่อสู้กับ Adam ได้อย่างสูสีตอนออธัมไลฟ์ ฉันก็เลยพูดออกไปตามตรง...



สึคาสะ : คิดไว้ไม่มีผิด แต่ว่าคำโกหกน่ะ มันอยู่ในพาร์ทถัดไปครับ


ก่อนหน้านี้ ยูเมะโนะซากิ อคาเดมี่น่ะ เต็มไปด้วยเหล่าคนที่เต็มไปด้วยความเกียจคร้าน ไร้เป้าหมาย ที่เอาแต่นอนขี้เกียจอยู่ภายใต้ชื่อของไอดอลของตนเอง



โฮคุโตะ : ....แต่นั่นก็เป็นความจริงใช่มั้ยล่ะ? ก่อนหน้านี้ทุกคนเริ่มจะมุ่งมั่นกับกิจกรรมไอดอลต่างๆ แล้ว ทั้งๆ ที่ปีก่อนหน้านี้มันแย่เอามากๆ แท้ๆ



สึคาสะ : ผมไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเท่าไหร่ เพราะว่ามันช่วงก่อนที่ผมจะมาเข้าเรียนที่นี่ แต่ว่าให้พวกเราได้พูดสมมติฐานขึ้นมาก่อน


ปัญหาที่ตามมาก็คือนั่นคือสาเหตุว่าทำไมพวกเราถคงได้พยายามจะหลีกเลี่ยงการแพ้ยูนิตอื่นๆ เท่าที่จะทำได้ เช่นเพื่อนร่วมโรงเรียนอย่าง Knights”



อิซึมิ : เข้าใจแล้วใช่มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น? เพราะว่าในตอนแรกพวกนายใช้คำว่าขี้เกียจ และไร้เป้าหมายไอดอลปลอมๆ ภายในโรงเรียน แล้วชื่อที่ตามมามันก็คือ Knights ราวกับว่าพวกนายจะยกตัวอย่าง


มันก็จริงอยู่ส่วนหนึ่งนั่นแหละ เพราะว่าพวกเราไม่ได้ทำอะไรที่เราจะสามารถภูมิใจได้


แต่ว่าหัวใจของพวกเราได้เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้พวกเราจริงจังมากกว่าเมื่อก่อนแล้ว


พวกเราพยายามจะฟื้นฟูชื่อเสียงของพวกเรากลับมาด้วยการทุ่มเททำงานของไอดอลอย่างเต็มที่


เห็นบ้างรึเปล่าล่ะ นี่มันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับพวกเราที่พวกเราจะได้พายามล้างบาปที่พวกเราทำเอาไว้ แล้วก้าวเดินต่อไปข้างหน้า


แล้วไอ้บทความนี่น่ะ มันทำให้พวกเราเหมือนกับกลับไปอยู่ที่จุดเดิม ทั้งๆ ที่พวกเราพยายามจะไต่เต่ากลับขึ้นมา


ฉันไม่ชอบหรอกนะ ไอ้ความรู้สึกที่เหมือนต้องกลับไปยืนที่จุดนั้นอีกแล้ว มันเป็นเรื่องที่พวกเราเจ็บปวดสุดๆ นะรู้บ้างมั้ย?



สึคาสะ : หรือจะให้พุดในภาษาของรุ่นพี่เซนะก็คือ โคตรรร น่ารำคาญ!



มาโคโตะ : ก็อย่างที่ผมบอก คุณจำเข้าใจเป็นแบบนั้นก็ได้! แต่ว่ามันเป็นการเข้าใจผิด! ถึงมันจะพูดยากเมื่อมองเผินๆ จากบทความก็เถอะ...


แต่ว่าสามประโยคที่สึโอวคุงพูดออกมามันคือส่วนที่โดนดัดแปลงจากที่พวกเราให้สัมภาษณ์ทั้งหมดเลย!


อย่างแรก พวกเราถูกถามเรื่องการจัดการในการต่อสู้กับ Adam อย่างสูสีตอนออธัมไลฟ์ แล้วพวกเราก็พูดเรื่องทีมเวิร์คและความมุ่งมั่น


แต่เพราะอะไรบางอย่าง พวกเขาตัดเรื่องทีมเวิร์คของพวกเราออกไป



สึบารุ : อืม โคตรแย่เลย เพราะจริงๆ แล้วพวกเราพูดเรื่องนั้นมากๆ กว่าแท้ๆ


พวกเราผ่านอุปสรรคมากมายมาได้เพราะว่าพวกเราห้าคนพยายามด้วยกันมากๆ ต่างหากล่ะ



โฮคุโตะ : ใช่แล้วล่ะ พวกเราพูดเรื่องมากมายเกี่ยวกับมิตรภาพ แต่ว่าพวกเราโดนตัดออกไปหมดเลย


นี่มันน่าอายจริงๆ ทั้งๆ ที่ฉันจำเรื่องดีๆ ที่น่าจะทำให้แฟนๆ ดีใจได้แท้ๆ



มาโคโตะ : ใช่แล้วล่ะ อ๊ะ เหมือนผมจะเข้าใจจุดประสงค์ของบทความอันนี้แล้วล่ะ... ดูเหมือนว่าพวกเขาตั้งใจจะลบทุกอย่างที่ไม่เกี่ยวกับจุดประสงค์ของผู้เขียนออก


ยังไงก็เถอะ ดูที่บรรทัดที่สองสิ ที่บอกเรื่องมีคนขี้เกียจมากมายที่ยูเมะโนะซากิ


อืม ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงนะ แต่ถ้าเกิดให้พูดตามลำดับแล้วล่ะก็ จริงๆ มันจะต้องพูดที่ประโยคแรก


ผมคิดว่าพวกเราพูดไปตอนที่เราอธิบายว่า Trickstar คืออะไรนะ


พวกเรารู้อยู่แล้วว่านิตยสารอันนี้มันจะไม่ได้อยู่แค่ในยูเมะโนะซากิหรอก คนจะเห็นกันทั่วประเทศ เพราะงั้นพวกเราเลยไม่คิดว่าคนจะสนใจเรื่องของพวกเรามากเท่าไหร่--


พวกเราคิดว่าพวกเราควรจะแนะนำตัวเองก่อนที่จะพูดเรื่องอื่นๆ ออกไป


พวกเราบอกว่า Trickstar น่ะ สร้างขึ้นมาเพื่อที่จะปฏิรูปยูเมะโนะซากิขึ้นมาใหม่



สึบารุ : ใช่แล้ว นั่นคือจุดเริ่มต้นนี่นะ ฉันเกือบจะลืมไปแล้วสิ



โฮคุโตะ : อย่าลืมสิ มันเป็นสิ่งสำคัญนะ? พวกเราสร้างยูนิตนี้ขึ้นมาเพื่อปฏิวัติ



สึบารุ : นั่นมันเรื่องของนายนี่นาฮกเก้ ฉันน่ะ อินไปด้วยอยู่แป๊ปนึง แต่ว่าจริงๆ แล้ว ฉันอยากจะสนุกกับการเป็นไอดอลไปกับทุกคนมากกว่า...


ฉันแค่อยากจะเปล่งประกายเท่าที่ฉันจะทำได้แค่นั้นแหละ



โฮคุโตะ : หืม ก็นะ มันก็เป็นอะไรที่ฟังดูเป็นนายดี ฉันเป็นคนเดียวที่พยายามผลักดันให้เกิดการปฏิวัตินี่นะ



มาโอะ : อะฮะฮะ อย่างอนสิโฮคุโตะ แต่ว่าในท้ายที่สุดมันก็เป็นการปฏิวัติจริงๆ นี่นา โดยที่ไม่มีใครเคยคิดเลยว่าผลลัพธ์ที่ได้มามันจะเป็นแบบนี้


จะภูมิใจก็ไม่ผิดหรอกนะ แล้วฉันก็เข้าใจด้วยว่าทำไมนายถึงได้อยากพูดเรื่องแบบนี้ออกไปในการให้สัมภาษณ์



มาโคโตะ : อื้ม แต่ว่านั่นแหละ ประโญคนี้มันถูกเอามาใส่ตรงที่อื่นด้วย


มันเลยถูกทำให้ดูเหมือนกับว่าในตอนนี้เองยูเมะโนะซากิยังคงเต็มไปด้วยพวกไอดอลจอมขี้เกียจอยู่



โฮคุโตะ : หืม? อา... จริงสินะ พอนายพูดขึ้นมาแล้ว


พวกเราเคยเป็นยูนิตที่สร้างขึ้นมาเพื่อการปฏิวัติ แต่ว่าในตอนนี้น่ะ ไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว ในตอนนี้พวกเรามีเป้าหมายที่จะชนะ SS ให้ได้


และแน่นอนว่ามันสามารถอ่านเป็นแบบนั้นได้ เพราะตอนนี้เองก็เหมือนกับว่าพวกเรายังคงพยายามทำงานของไอดอลเพื่อที่จะปฏิวัติยูเมะโนะซากิ...


อย่างกับว่าการปฏิวัติของพวกเรายังไม่เริ่มต้นขึ้นด้วยซ้ำ



มาโคโตะ : อื้ม แม้ว่าในตอนนี้ยูเมะโนะซากิจะเกปลี่ยนไปมากๆ แล้วก็เถอะ


ไปต่อที่ประโยคที่สาม อันนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นอะไรที่แย่ที่สุดเลย และก็ดูออกง่ายที่สุดด้วย


นี่มันทำให้เหมือนกับพวกเราดิสซิง Knights แบบไม่มีเหตุผลเลยนะ



สึคาสะ : ? ดิสซิง? แปลว่าอะไรน่ะ?



มาโคโตะ : อ๊ะ โทษที มันเป็นคำแสลงในเน็ตน่ะ ไม่สิ ผมว่ามันน่าจะมาจากแร็พนะ?



สึคาสะ : แร็พเหรอ? อ๊ะ ผมว่าผมเคยได้ยินดนตรีพวกนี้อยู่นะ



ริทสึ : เริ่มจะหลุดประเด็นล่ะ... อา ฉันว่าฉันเข้าใจแล้วล่ะ ประโยคนี้น่ะ เป็นคำตอบจากคำถามอื่นสินะ?


อย่างเช่นมียูนิตไหนที่เป็นศัตรูของพวกคุณรึเปล่า?” หรืออะไรแบบนั้นใช่มั้น ยูคุง?



มาโคโตะ : อย่าเรียกผมว่ายูคุงนะ แล้วก็คนที่ตอบคำถามนี้ก็คือฮิดากะคุงล่ะ


แต่ว่าใช่แล้ว พวกเราตอบคำถามที่เกี่ยวกับยูนิตศัตรูจริงๆ พวกเราก็เลยตอบไปแบบนั้น



โฮคุโตะ : อืม จริงๆ แล้วฉันคิดว่าพวกเราจะพูดถึง fine หรือ Akatsuki ก็ได้ แต่ว่า... พวกเราไม่ได้สู้กับเจ้าพวกนั้นเลยตั้งแต่ช่วงฤดูใบไม้ผลิ


เพราะงั้นพอโดนถามคำถามนี้ขึ้นมา ยูนิตแรกที่พวกเรานึกออกก็คือ Knights นี่แหละ เพราะว่าพวกเราต่อสู้กันมาตั้งหลายครั้งแล้ว



อาราชิ : อะฮ่า เพราะว่าพวกเราสู้กันมาตลอดสินะ...♪ พวกเราเองถ้าเกิดโดนถามคำถามเดียวกันล่ะก็ น่าจะตอบ Trickstar เหมือนกันนั่นแหละจ้ะ



สึบารุ : อืมม~ แต่ว่านะ พวกเราไม่เคยคิดจะดูถูกพวกนายเลยนะ


พวกนายน่ะ มักจะอยู่ในตำแหน่งสูงๆ เสมอ... นอกจาก DDD แล้ว Knights น่ะ เป็นคู่ต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม พวกเรานับถือมากๆ เลยล่ะ



โฮคุโตะ : ใช่แล้วล่ะ พวกเรานับถือพวกนายนะ พวกเราน่ะ มีความสามารถที่ทัดเทียมกัน และก็ได้ต่อสู้กันมามากมาย และเติบโตขึ้นไปด้วยกัน...


นั่นแหละ ฉันถึงได้พูดว่าเราไม่อยากจะแพ้พวกนายในตอนสัมภาษณ์ไง



มาโอะ : ใช่แล้ว พวกเราพยายามจะสื่อว่าพวกเราจะทำให้เต็มที่ เพื่อที่จะได้ไม่แพ้พวกนายอะไรแบบนั้น


Trickstar น่ะ เป็นตัวแทน SS จากยูเมะโนะซากิ แต่ไม่ใช่ว่าพวกเรานำหน้ายูนิตอื่นๆ ไปไกลหรอก


มันมีคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าอยู่เสมอนั่นแหละ เพราะงั้นพวกเราจึงพยายามที่จะต่อสู้ แทนที่จะยอมแพ้ เพื่อที่ซักวันนึงพวกเราจะสามารถเอาชนะได้ นี่คือความรู้สึกที่พวกเราอยากจะสื่อออกไปล่ะ



มาโคโตะ : แต่แล้วคำพูดของพวกเราก็ถูกคนที่ไม่ประสงค์ดัดแปลง ขอยืมคำพูดของสึโอวคุงหน่อยนะ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นการพยายามดิสเครดิต Knights เลย


กลายเป็นว่าพวกเรายกตัวอย่างชื่อของพวกเขาในตอนที่พวกเราพูดถึงเจ้าพวกขี้เกียจนั่น



อิซึมิ : เข้าใจแล้วสินะ แล้วมันก็เลยดูเหมือนกับพวกนายพูดว่าเราไม่อยากจะแพ้เจ้าขยะพวกนั้น~” อะไรแบบนี้เลย


ดูเหมือนว่าข้อมูล ไม่สิ ความรู้สึกที่พวกนายส่งออกไปมันจะโดนบินเบือนนะ


แล้วอย่างที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ นารุคุงกับฉันน่ะ ถ่ายแบบสำหรับปกนิตยสารเล่มนี้


สำหรับคนที่สงสัยว่า Knights เป็นใคร ก็สามารถพลิกมาดูที่หน้าปกแล้วก็คิดว่า โอ๊ะ เจ้าพวกนี้เองเหรอ... แล้วก็รู้จักหน้าของพวกเราได้ใช่มั้ยล่ะ


เข้าใจแล้วรึยังว่าการที่พวกเราทำงานโมเดลมันสร้างปัญหาให้มากแค่ไหนน่ะ?


ถ้าเกิดเจ้าพวกนั้นเข้าใจว่าพวกเราเป็นเศษขยะจอมขี้เกียจเมื่อไหร่ล่ะก็ ก็เหมือนกับพวกเราโดนสาปด้านหน้าที่การงานเข้าซะแล้วล่ะ


==================================

ในที่สุดก็รู้กันซักทีว่าที่ไนท์หัวร้อนกันมานานมันคือเรื่องอะไร ก็ปล่อยให้งงกันตั้งนาน....

วันศุกร์ที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2563

Cacophony◆Whirling Horror Night Halloween - HOLLOW WIN 5

Horror Night Halloween - Chapter 5
ผู้แปล : Graciozo


สถานที่ : ห้องเก็บเสียงสำหรับซ้อม

สึบารุ : …….



มาโอะ : ......



สึคาสะ : ....อ่านจบกันแล้วใช่มั้ยครับ? ผมมั่นใจว่าต้องอ่านจบแล้วแน่ๆ เนื้อหาของบทความมันไม่ได้ยาวขนาดนั้นซักหน่อย!


พวกคุณควรจะเข้าใจกันได้แล้วว่าทำไมพวกเราถึงโมโห!



มาโคโตะ : ......โทษนะ กำลังจะจบแล้วล่ะ แต่ว่ายัง



โฮคุโตะ : ยูกิ นี่ดูอะไรอยู่น่ะ? คำถามของบทความอยู่ตรงข้างหน้าต่างหาก ทำไมนายเปิดไปหน้าหลังล่ะ?



มาโคโตะ : .....ผมกำลังตรวจข้อมูลตีพิมพ์กับพวกข้อความจากบรรณาธิการอยู่



สึบารุ : เวลาที่นายพับเล่มไว้แบบนี้มันอ่านยากนะอุกกี้... มันมีแค่เล่มเดียว เพราะงั้นเรามาอ่านส่วนเดียวกันก่อนได้มั้ย?



มาโอะ : หืม~ นายเจออะไรเข้าเหรอ มาโคโตะ?



มาโคโตะ : ก็นะ... ผมแค่สงสัยว่าใครเป็นผู้รับผิดชอบพิสูจน์อักษรในบทความนี้น่ะ


แต่ว่ามันไม่มีชื่ออยู่เลย ถือว่าเป็นเรื่องที่แปลกมาก เพราะงั้นเราเลยไม่รู้ว่าใครคือ [ผู้ร้าย]



สึบารุ : ผู้ร้าย? ไม่ใช่คนที่สัมภาษณ์พวกเราแล้วเขียนบทความนี้เหรอ?



มาโคโตะ : ผมเองก็คิดเหมือนกัน แต่ว่านะ ผมเชื่อว่าคนที่มาเขียนน่ะ เป็นแค่นักข่าวอิสระ แล้วก็ไม่ได้ทำงานร่วมกับบริษัทนิตยสารเจ้าไหนหรอก....


อืม นั่นคือสิ่งที่เขียนอยู่ในนามบัตรที่ผมเซฟเอาไว้ในโทรศัพท์น่ะ



สึบารุ : นายเก็บของพวกนี้เอาไว้หมดเลยเหรอ อุกกี้?


ถึงฉันมักจะจำอะไรได้เยอะแยะ เพราะงั้นพวกนามบัตรที่ได้มากฉันก็เลยเก็บเอาไว้ในลิ้นชักที่บ้านหมดเลย!



มาโคโตะ : อะฮะฮะ ดูเหมือนว่านายจะจำทุกอย่างได้หมดเลยนะ อาเคโฮชิคุง


แต่ว่าความทรงจำเองก็อาจจะหลอกนายได้เหมือนกันนะ เพราะงั้นนายเองก็ควรไปจัดเรียงนามบัตรที่นายได้มา เพื่อที่จะเอามาอ้างอิงได้ตลอดเวลานะ รู้มั้ย?



มาโอะ : นั่นสินะ มันคือสิ่งที่คนทำงานควรจะทำกันเป็นเรื่องปกติ



สึบารุ : คนทำงานเหรอ... ชื่อเรียกแบบนั้นดูไม่ค่อยจะเหมาะกับพวกเราเท่าไหร่เลยนะ ถึงแม้ว่างานที่เราทำข้างนอกโรวเรียนมันจะเรียกว่าเป็นงานจริงๆ ที่พวกเราใช้หาเงินก็เถอะ


หรือจริงๆ แล้วฉันเองก็ควรจะจริงจังให้มากกว่านี้นะ?



โฮคุโตะ : ถ้าเกิดทำได้ ก็ทำเถอะ แต่ก็นะ ฉันเองก็ไม่ใช่คนที่กลับไปดูนามบัตรพวกนั้นบ่อยๆ หรอก เพราะงั้นฉันเองก็คงพูดอะไรไม่ได้



มาโอะ : พวกนายนี่นะ.... พอเป็นงานของไอดอล พวกนายก็เป็นเหมือนกับอัจฉริยะ แต่พอเป็นเรื่องของคอมมอนเซนส์นี่ พวกนายไม่ไหวกันเลยนะ


แต่ก็ มีฉันกับมาโคโตะคอยช่วยนี่นะ



มาโคโตะ : อื้ม ฉันน่ะ เรื่องข้อมูลนี่ของถนัด เพราะงั้น ไว้ใจได้เลย



สึบารุ : ก็มันไม่ใช่อะไรที่ไอดอลปกติควรจะทำนี่นา อย่างน้อยก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลย


แต่ว่านะ ถ้าเกิดพวกเราจะโยนทุกอย่างไปให้อันสุ เธอต้องระเบิดแน่ๆ เลย



มาโคโตะ : ฮึฮึ เธอพูดว่า [ไม่เป็นไรหรอก ฉันจะพยายาม] งั้นเหรอ อันสุจัง? ไม่หรอกนะ ตอนนี้ผมคิดว่าเธอทำเกินขีดจำกัดของตัวเองแล้วล่ะ เพราะงั้นอย่าฝืนตัวเองเลยนะ เข้าใจมั้ย?



โฮคุโตะ : อืม มาช่วยกันคนละไม้ละมือเถอะ พวกเราทั้ง 5 คน



อิซึมิ : เฮ้ เสร็จกันรึยัง? นี่พวกนายจะให้เรารอไปจนถึงเมื่อไหร่? เลิกคุยเล่นกันได้แล้ว พวกนายไม่เคยได้ยินคำว่า [เวลาเป็นเงินเป็นทอง] เหรอ?



ริทสึ : ฮึฮึ เวลาเป็นเงินเป็นทอง? นี่มันกฎเหล็กเลยนะ



โฮคุโตะ : .....พูดได้ดีนี่ Knights



มาโคโตะ : ฮิดากะคุง ทำไมนายทำหน้าอย่างกับตัวการ์ตูนในการ์ตูนเด็กผู้ชายเลยล่ะ


เอาเถอะ ผมดูส่วนที่ผมคิดว่ามันสร้างปัญหาให้พวกเราแล้วล่ะ เพราะงั้นตอนนี้ผมคิดว่าผมเข้าใจปัญหาที่ว่าแล้วล่ะ



สึบารุ : เร็วจังเลย อุกกี้... ฉันเพิ่งจะอ่านบทความจบเอง


แต่ว่าจริงๆ แล้วก็ยังไม่เข้าใจอ่ะนะ ว่าทำไม Knights ถึงได้โมโหขนาดนี้?



อิซึมิ : ....อะไรนะ?



อาราชิ : เอ่อ ถ้าเกิดเธอพูดจริงๆ ไม่ได้ยั่วโมโหเราล่ะก็ ชั้นเริ่มจะเป็นห่วงเธอแล้วนะ... สึบารุจัง?



สึบารุ : อย่ามาเติม [จัง] กับชื่อฉันนะ พวกเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นซักหน่อย?



อาราชิ : ตายจริง ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยชอบชั้นนะเนี่ย



สึบารุ : ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบนายหรอก... เอ่อ นั่นสิ แต่ฉันอ่านบทความแล้ว มันไม่ได้มีเรื่องอะไรที่เป็นเรื่องโกหกซักหน่อยนี่?


ฉันเข้าใจว่าพวกเขาน่าจะพยายามจะสุมไฟทั้งๆ ที่ไม่มีไฟซะอีก


เหมือนกับที่เคยเกิดขึ้น พ่อฉันโดนผลักจนจนมุม



สึคาสะ : ? เอ่อ เกิดอะไรขึ้นกับพ่อของคุณเหรอครับ รุ่นพี่... อาเคโฮชิ?



อิซึมิ : ....หืม ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ พวกนายเริ่มจะแย่ยิ่งกว่าที่ฉันคิดแล้วล่ะ นี่พวกนายไม่มีความทรงจำตอนที่ทำเรื่องแบบนี้เลยรึยังไง? บทความนี่น่ะ ไม่มีการโกหก แถมยังน่าสนใจมากๆ สำหรับพวกนายงั้นเหรอ?



มาโคโตะ : -เดี๋ยวก่อนครับ! ถึงมันจะไม่มีเรื่องโกหกก็เถอะ แต่ว่ามันมีเรื่องที่พูดเกินจริงครับ หรือ เอ่อเหมือนกับถูกปรุงแต่งให้เฮงซวยซะมากกว่า~!



อิซึมิ : ....เกิดอะไรขึ้นน่ะ ทำไมยูคุงไม่พูดจาให้สุภาพ?


นายไม่ได้สิทธิพิเศษเพียงเพราะว่าเป็นน้องชานที่แสนน่ารักของฉันหรอกนะ~ ทำตัวให้มีมารยาทกับรุ่นพี่ให้มากกว่านี้หน่อยสิ?



มาโคโตะ : เอ่อ อย่างแรกเลย ผมไม่ใช่น้องชายคุณ


เดี๋ยวสิ นี่มันไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องแบบนี้นะ! ในตอนที่สัมภาษณ์ พวกเราพูดในสิ่งที่ผุดขึ้นมาก็เท่านั้น แต่ว่า...


คำตอบพวกนี้เหมือนถูกตัดแปะมารวมกัน เพราะงั้นองค์ประกอบมันก็เลยดูเปลี่ยนไป


พวกเราพูดสิ่งที่เขียนลงไปในบทความก็จริง แต่พอเปลี่ยนตำแหน่งของประโยคไปมา มันเลยทำให้ความหมายเปลี่ยนไปนิดหน่อย...


และในตอนนี้ สิ่งที่พวกเราอยากจะพูดออกไป มันเลยส่งไปไม่ถึงผู้อ่าน


เหมือนเล่นสกปรกเลย ผมเคยเห็นเรื่องแบบนี้ในอินเตอร์เน็ตมาบ้าง


เหมือนกับเอาคำพูดมาตัดแปะรวมๆ กัน แล้วจัดเรียงใหม่ แล้วก็นำไปใช้วิจารณ์ผู้อื่น ทำให้คนพวกนั้นกลายเป็นคนไม่ดี


แต่ผมไม่คิดว่าคนที่เป็นผู้ใหญ่ที่มีตำแหน่งและมีความรับผิดชอบ ที่รับผิดชอบทำนิตยสารระดับประเทศ จะทำอะไรแบบนี้...


-นี่ไม่ได้ประสงค์ดีแน่ๆ! มีใครบางคนพยายามจะใส่ไฟพวกเรา!



โฮคุโตะ : โทษนะ แป๊ปนึงสิ ฉันตามไม่ทันแล้ว สรุปว่าเกิดอะไรขึ้นนะ ทำไมนายระแวงขนาดนี้ ยูกิ?



มาโอะ : ฉันคิดว่าฉันพอจะเข้าใจอยู่นะ ดูเหมือนว่ามีใครบางคนที่เจตนาไม่ดีพยายามจะแปลงข้อมูลพวกนี้อยู่สินะ


ฉันเองก็ไม่มั่นใจเท่าไหร่หรอก แต่ว่ามันอาจจะแค่บังเอิญถูกทำให้เนื้อหาของบทความ [ดูน่ากลัว]



อาราชิ : เธอจะบอกว่า [อย่าไปใส่ใจคนโง่ที่หวังร้าย] งั้นเหรอจ๊ะ?



ริทสึ : นี่นายเป็นฮันลอน เรเซอร์งั้นเหรอ? แปลกใจนะเนี่ย นายนี่ฉลาดกว่าที่คิดเยอะเลยนะ นัจจัง



อาราชิ : ที่ว่าประหลาดใจนี่มันหมายความว่ายังไงกันจ๊ะ? ฉันไม่ค่อยได้อ่านหนังสือเท่าไหร่หรอก ฉันชอบพูดคุยมากกว่าน่ะ ไม่มีแหล่งข้อมูลไหนที่ดีไปกว่าคนจริงๆ หรอกนะ



สึบารุ : ...? อ๊ะ เหมือนว่าฉันจะเข้าใจสิ่งที่อุกกี้กับซารี่พูดแล้วล่ะ!


อะฮ่า มันเกิดเรื่องแบบนี้เองสินะ? หืมม สุดยอดไปเลย... อย่างกับไขปริศนาแน่ะ! ว้าว ยอดเลย



โฮคุโตะ : หืม? งั้นแปลว่ามีแค่ฉันที่ไม่เข้าใจอย่างนั้นเหรอ? ถ้าเกิดมันเหมือนกับปริศนาล่ะก็ มันก็ไม่ควรจะเกินไปกว่าขอบเขตความสามารถของฉันนี่....?



สึคาสะ : เอ่อ ผมเองก็เริ่มจะสับสนแล้ว!


ที่ผมตั้งใจจะทำก็แค่จะเรียก Trickstar ออกมา ที่ทำตัวสำคัญตัวเอง แล้วก็ทำลายชื่อเสียงของพวกเรานี่ แต่ว่า...?


===============

เราเป็นคนชอบทำข้อสอบไม่ตรวจทานค่ะ พอเห็นยูคุงพูดถึงเรื่องพิสูจน์อักษรแล้วอยากมีคนพิสูจน์อักษรให้เหมือนกันนะคะ ฮาา


เป็นคนไม่ค่อยชอบอ่านอะไรซ้ำเท่าไหร่ ก็เลยไม่ค่อยได้เช็คเลยค่ะ ยังไงถ้าเจอคำผิดก็มาคอมเม้นท์บอกกันได้นะคะ😢

Cacophony◆Whirling Horror Night Halloween - HOLLOW WIN 8

  ผู้แปล : Grazioco สถานที่ : ห้องเก็บเสียงสำหรับซ้อม มาโคโตะ : อืม แต่ว่าช่วงนี้น่ะ ผมรู้สึกว่าต่อให้พวกเราพยายามจะกั๊กข้อมูลยังไง มั...