สถานที่ : ห้องชมรมเย็บปัก
นาซึนะ : ........
ชู : ตายจริง ดูเหมือนว่าผมจะคุยโทรศัพท์ซะนานเลยสินะ? ทั้งๆ ที่ผมสร้างปัญหาให้พวกคุณต้องวิ่งวุ่นมาหาแท้ๆ ขอโทษนะ แต่ว่า....
วันนี้ Valkyrie ไม่ได้มีแผนจะแสดงอะไรหรอก
เมื่อไม่นานมานี้กลายเป็นว่าการไลฟ์เป็นเทรนด์ใหม่ไปซะแล้ว...
ผมก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่หรอก เพราะว่ามันต้องยืนร่วมสเตจกับพวกยูนิตอื่น มันทำให้ความเพอร์เฟคของยูนิตเราโดนบั่นทอน จริงมั้ย?
นี่มันไม่ใช่ที่สำหรับเล่นละครลิง ผมไม่มีวันรู้เลยว่าเจ้าพวกนี้จะทำอะไรยังไง แต่ที่แน่ๆ มันไม่สง่างามเลยซักนิด จะแพ้หรือชนะด้วยคะแนนที่ได้รับมา...
มันหน้าโง่สิ้นดี
และเพราะแบบนั้น วันนี้พวกเราทำได้แค่ฝึกซ้อม ผมจองห้องซ้อมเอาไว้แล้วล่ะ ใช้ได้ตามใจชอบเลย
ผมจะไปทำเครื่องแบบใหม่สำหรับสเตจต่อไปที่เพอร์เฟคและงดงามของพวกเรา
มิกะ : อ๊ะ! คุณจะทำชุดใหม่เหรอ~? ขอผม... ช่วยได้รึเปล่า?
ชู : ขอร้อง ถ้าให้พูดตรงๆ เลยนะ ผมไม่มีมือพอที่จะทำให้เสร็จด้วยคนเดียวหรอก แต่ว่าด้วยความสามารถของเธอก็คงทำได้แค่ถ่วงผมเท่านั้นแหละ คาเงฮิระ
ของขวัญที่เธอ... ทำให้นิโตะก็ด้วย...
ผมหยุดหัวเราะไม่ได้เลยที่เธอกล้าเอาของพวกนี้ให้คนอื่นได้น่ะ คั่กคั่กคั่กค่า ♪
มิกะ : อ๊าา ขนาดผมเก็บเอาไว้เป็นความลับแล้วนะ! ผมยังไม่ทันรู้ตัวคุณก็เห็นมันซะแล้วเหรอ โอชิซัง! ผมอายนะ นี่มันละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของผมเลยนะ!?
ชู : เธอคิดว่ามันเป็นยังไงบ้างล่ะ ผมคิดว่ามันดูมันจะทำง่ายเกินไปหน่อยน่ะนะ
แต่ก็แน่ล่ะ มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่เธอจะเย็บอะไรยากๆ ออกมาได้น่ะ... ดูเหมือนว่าเธอจะประเมินความสามารถของตัวเองผิดไปนะ
เธอควรจะรู้ขีดจำกัดของตัวเองซะบ้าง คาเงฮิระ เธอเหมือนกับ... หุ่นไล่กาที่ทำได้แค่ยืนชดใช้กรรมไล่อีกาต่อไปเรื่อยๆ เท่านั้นแหละ เธอควรจะดีใจกับชุดใหม่ที่ผมทำให้มากกว่า ♪
มิกะ : ง่าาาาา! อันนั้นมันของขวัญที่ผมทำให้กับนาซึนะนี่นี่นา! ถ้าผมไม่ทำด้วยตัวเองมันก็ไม่มีความหมายน่ะสิ โอชิซัง เจ้าบ้า~!
นาซึนะ : อุ๊บ... ฮะฮะ! ....♪
มิกะ : อ๊ะ นาซึนะนี่ คุณหัวเราะล่ะ! แปลกจังเลย! นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมได้เห็นคุณขำออกเสียง~ ♪
ชู : หืม!? ผมมองไม่ทัน! คาเงฮิระเดินไปมาจนผมไม่ทันได้เห็น! นี่เธอทำอะไรลงไป!
รับผิดชอบมาเดี๋ยวนี้ เจ้าคนไร้ประโยชน์....!
นิโตะ! เมื่อกี้เธอหัวเราะจริงๆ เหรอ? ให้ผมดูบ้างสิ! รอยยิ้มอันงดงามของเธอที่จะชำระล้างโลกที่เน่าเหม็นนี้....♪
นาซึนะ : ......
ชู : อ๊ะ เธอกลับมาทำหน้าแบบเดิมอีกแล้ว! คาเงฮิระ ดูสิ! นี่มันความผิดของเธอ!
ในการไถ่โทษเธอจะต้องไปแจกตั๋วพวกนี้ซะ! ถ้าเกิดแจกไม่หมดล่ะก็อย่ากลับมาเชียว!?
มิกะ : อ๊ะ! ครับ! หวาา~ พวกเราขายตั๋วด้วยตัวเองด้วยเหรอเนี่ย?
ชู : แน่นอนสิ ไม่นานมานี้เริ่มมีจำนวนยูนิตที่จัดไลฟ์มากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว เพราะงั้น....
ผู้ชมน่ะ ไม่ได้มีจำนวนต่างจากเดิมเท่าไหร่หรอก แต่ว่าเพราะเราจะต้องแย่งผู้ชมจากเจ้าพวกนั้นมาให้หมดต่างหากล่ะ
ผู้ชมน่ะ มีเงินจำกัดนะ เพื่อให้พวกเขายอมจ่ายให้กับ Valkyrie พวกเราจะต้องทำให้เขาได้รับสิ่งที่ดีที่สุดอยู่แล้ว
แม้ว่าผมจะไม่ได้อยากทำก็เถอะ แต่เวลาแบบนี้ผมก็ต้องใช้สมองคิดเหมือนกันว่าจะทำอะไรดี
ถ้าให้พูดตามตรงเลย ผมไม่ได้มีความสนใจในเรื่องพสกนี้เลยแม้แต่น้อย ความนิยม หรืออะไรก็ตาม...?
แต่ว่าถ้าเกิดจะให้พวกเขามาดูการแสดงของเจ้าพวกหนูสกปรกพวกนั้น ถ้าจะทำให้ไอดอลของยูเมะโนะซากิโดนมองเป็นแบบนั้น... หรือให้ภาพลักษณ์ของมันกลายเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมรับไม่ได้หรอก....
ไอดอล การแสดง มันคือผลงานทางศิลปะที่ควรได้รับการเคารพให้มากกว่านี้
ให้พวกเราได้เป็นคนที่ทำให้เจ้าพวกนั้นได้สำนึกกันเถอะ เจ้าพวกชนชั้นต่ำในโลกใบนี้ พวกเราควรจะได้เป็นตัวอย่างของไอดอลแห่งยูเมะโนะซากินะ
เจ้าพวกที่คิดว่าคนแบบนั้นเป็นไอดอล....
ให้พวกเราได้จัดการเจ้าพวกโง่นั้นที่กล้ามายืนอยู่บนสเตจเดียวกันกับพวกเรา แล้วได้ระลึกว่าไอดอลคืออะไรดีกว่า! คั่กคั่กคั่กค่า ♪
มิกะ : แน่นอน~ โอชิซัง! พวกเราคือไอดอล และ Valkyrie ก็จะเป็นยูนิตที่แข็งแกร่งที่สุด!
เอาล่ะ เดี๋ยวผมจะเอาตั๋วพวกนี้ไปแจกนะ~♪
นาซึนะ : ....... ♪
มิกะ : หืม? นาซึนะนี่ อยากไปกับผมเหรอ?
ชู : ผมไม่อนุญาต นิโตะ อาา นิโตะ นิโตะ นิโตะ...
ปล่อยงานน่าเบื่อแบบนั้นไว้ให้คาเงฮิระเถอะ เธอควรจะโพสท่าที่สง่างามเพื่อเป็นแรงบันดาลใจในการทำงานให้ผมนะ!
นาซึนะ : ........
ชู : อ๊ะ อะไรกัน! เธอกำลังจะไปไหนน่ะ! ฟังที่ผมพูดสิ นิโตะ!
อะไรนะ ถูกใจคาเงฮิระมากกว่า!? อะไรกัน เพราะว่าของขวัญอันนั้นเหรอ!? ผมสร้างชุดที่วิเศษยิ่งกว่านั้นให้เธอเป็นของขวัญวันเกิดเหมือนกันไม่ใช่เหรอ!?
หืม? อะไรน่ะ นิโตะ? จับมือ... ผมน่ะนะ...?
มิกะ : ไม่ใช่ว่านาซึนะนรี่อยากให้คุณมาด้วยกันเหรอ?
โอชิซัง ถ้าเกิดคุณมัวแต่คิดว่าจะทำชุดยังไงอยู่ตลอดเวลา คุณจะเครียดเอานะ เพราะงั้นออกไปเดินสูดอากาศแจกตั๋วด้วยกันกับพวกเราดีกว่า~ ♪
ชู : อ๊ะ แม้แต่เธอก็คิดจะขัดคำสั่งของผมงั้นเหรอ! แม้ว่าเธอจะเป็นแค่คาเงฮิระ เธอก็ควรจะเข้าใจสถานะตอนนี้สิ! ศิลปินน่ะ ไม่ออกไปเดินเล่นเพื่อเรื่องหยุมหยิมหรอกนะ!
อุหวาาา!? อย่าดึงผมสิ ทั้งคู่เลย!
นาซึนะ : อะฮะฮะ.... ♪
ชู : อ๊ะ เธอหัวเราะแล้ว! ผมเพิ่งเห็น เห็นเมื่อกี้เลย นิโตะ! เธอน่ารักจังเลย นิโตะ! อาา นิโตะ นิโตะ นิโตะ!
ความทะเยอทะยานของผมกลับมาแล้ว! ไอเดียสำหรับการตัดชุดใหม่ มันกำลังเบ่งบานแล้วล่ะ.... ☆
มิกะ : อย่าสิ อย่าเดินกลับห้อง มาด้วยกันเลยนะ~ *ดึง*
ชู : อุหวาา! ผมบอกแล้วไงว่าอย่าดึง! เจ้าตุ๊กตาจอมปัญหา! ชุดของผมจะยืดเอานะ!
อ๊าา ให้ตายเถอะ พวกเธแทั้งคู่ควรจะเคลื่อนไหวตามที่ผมควบคุมเอาไว้เท่านั้นนะ...?
===============================
กลับมาแปลต่อแล้วค่ะ ขอโทษที่หายไปนานนะคะ พอดีว่าติดอะไรหลายๆ เรื่องทั้งงานมหาลัยแล้วก็งานข้างนอกด้วย ฮาาา หายไปตั้งสองเดือน ไม่ได้เทนะคะ แว
