Location: Checkmate Stage
อิซึมิ : เฮ้... เจ้าสองคนตรงนั้นน่ะ เลิกคุยกัน แล้วมาเตรียมตัวให้พร้อมได้แล้ว
พวกนายน่าจะเป็นคนที่มาช่วยที่ เลโอคุงบอกใช่มั้ย? แถมยังใส่เครื่องแบบแบบเดียวกั บพวกเราอีกต่างหาก เพราะงั้นถ้าอยู่ฝ่ายเดียวกั บเราล่ะก็ ช่วยรีบๆ มาซ้อมด้วยกันทีจะได้มั้ย?
เอย์จิ : อ๊ะ ขอโทษทีนะ พอดีว่าผมไม่ค่อยได้เข้าร่ วมไลฟ์เท่าไหร่น่ะ... ผมไม่มีประสบการณ์ อะไรมากมายหรอก เพราะงั้นขอบคุณพวกเธอนะ ที่ชวนผมมาด้วยน่ะ
อิซึมิ :โอเครึเปล่า? นายอยู่ ในโรงพยาบาลมานานมากเลยนะ...?
อย่าฝืนตัวเองมากเกินไปล่ะ เพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลแท้ๆ เข้าในมั้ย? มันจะเจ็บตัวเปล่าๆ นะ ถ้าเกิดนายดันล้มระหว่างไลฟ์
รีบถอยไปซะ ถ้าเกิดคิดจะเข้ามาเกะกะ ไอ้ลูกครึ่งป่วย
เอย์จิ : ...ไม่จำเป็นต้องห่วงหรอกน่า
หืม? ตรงนั้นมัน...?
ริทสึ : ...หืม อะไร นายเป็นใครน่ะ?
เอย์จิ : หรือว่าเธอจะเป็นน้องชายของรุ่ นพี่ซาคุมะน่ะ? ผมว่าเหมือนผมเคยเห็ นในเอกสารอยู่ พี่น้องเหรอ..
พวกเธอหน้าตาคล้ายกันเลยนะ ♪
ริทสึ : ไม่เห็นจะเหมือน เจ้าสิ่งมีชีวิตนั่นกับฉันไม่ ได้เกี่ยวข้องอะไรกันทั้งนั้ นแหละ
อาราชิ : เดี๋ยวนะ... รุ่นพี่ซาคุมะ หมายถึงรุ่นพี่ซาคุมะคนนั้นน่ ะเหรอ? ริทสึจัง เขาเป็นพี่ของเธอเหรอ?
เอย์จิ : อย่าบอกนะว่าพวกเธอไม่รู้เรื่ องนี้น่ะ?
แล้วทำไมยังพยายามที่จะเป็นเพื่ อนกับเขาอยู่ล่ะ? ไม่ใช่ว่าเธออยากจะสนิทกับรุ่ นพี่ซาคุมะเลยพยายามตีสนิทผ่ านเขาหรอกเหรอ?
ริทสึ : ……
เอย์จิ : ...โอ๊ย!?
อิซึมิ : เฮ้ คุมะคุง นายจะไล่หมอนั่นก็ได้ แต่อย่าใช้ความรุนแรงแล้วกัน
เอย์จิ : เธอนี่มันแย่จริงๆ แม้แต่พ่อแม่ยังไม่เคยตีผมเลย.. . อย่างน้อยก็อย่ามายุ่งกับหน้าผม เพราะว่าตอนนี้พวกเรายังต้ องไลฟ์อีก ยังไงในตอนนี้ ผมก็ยังเป็นพรรคพวของพวกเธอนะ
ทำร้ายร่างกายพวกพ้องก่อนจะเริ่ มต่อสู้ ไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นแผนที่ดี เลยนะ
ฮึฮึ ซาคุมะ ริทสึคุง สินะ?
ดูเหมือนว่าเธอคงจะไม่ค่อยชอบพี่ บายล่ะสิ แต่ถ้าเกิดเธอไม่พอใจกับการเป็น "น้องชายของซาคุมะ เรย์"... เธอจะเหลืออะไรอีกล่ะ?
ถ้าเกิดเธอไม่อยากจะเป็นเครื่ องมือสำหรับคนอื่น แต่เธอก็อยากจะให้ทุกคนมองว่ าจริงๆ เธอเป็นใครล่ะก็...
เธอจะต้องเอาชนะสิ่งที่ทำให้ เธอเป็นแบบนั้นให้ได้ แล้วก็แสดงให้เห็ นความหมายในฐานะที่เธอเป็นเธอ
แต่ถ้าเธอไม่ทำ เธอก็จะเป็นแค่เด็กเอาแต่ใจ หัวฟัดหัวเหวี่ยงเพียงเพราะว่ าพ่อแม่ของเธอไม่สนใจในตัวเธอ
น่าเกลียดจริงๆ...
ผมพูดเป็นการแก้แค้นที่ถูกเธอต่ อย แต่สำหรับตอนนี้ เธอก็ดูสมควรได้รับความรักอยู่ หรอก
ถ้าเกิดเธอมีอะไรที่มีค่า หรืออะไรบางอย่างที่ต้ องการจะปกป้อง...
เพราะงั้น ก่อนที่พี่ชายของเธอจะขโมยมันไป เธอก็ควรจะปกป้องมันเอาไว้ แล้วก็ทุ่มสุดกำลังเพื่อที่ จะเก็บมันเอาไว้
ถ้าเธอต้องการความช่วยเหลือบ่ ะก็ ผมก็สามารถช่วยได้นะ ผมก็อยากจะรู้ว่ าเธอสนใจอะไรเหมือนกัน ผมรู้สึกนะ ว่าพวกเราจะสามารถเข้ากันได้
มันเหมือนกับว่าจะโดนลบล้างด้ วยแสงสว่างจากคนที่เก่งกาจรอบๆ ตัวเธอ แล้วพวกเราก็ต้องสู้กับทัน ความโกรธ และความผิดหวัง...
พวกเราคล้ายกันนะ ผมคิดว่าเราคงจะเป็นเพื่อนกั นได้
ริทสึ : ฉันไม่อยากได้เพื่อน ปล่อยฉันไว้เถอะ นายมันน่ารำคาญนะ...?
เอย์จิ : น่าอายจริง ผมถูกปฏิเสธเหรอ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก เธอจะใช้ชีวิตอยู่ในเงามืดต่ อไปก็ได้ นั่งห่อไหล่กอดเข่าเอาไว้แบบนั้ นแหละ
นั่งกรีดร้องและร้องไห้ต่ อไปจนกว่าคุณปะป๊ากับหมะม๊ าจะมารับกลับไปเถอะ
เหมือนกับทารกที่ไร้ทางสู้ ตามสบายเถอะ ถ้าเกิดเธอจะใช้ชีวิตอยู่ ในสถานที่ที่ปลอดภัย เล่นไปอย่างไร้เดียงสาในสวนหย่ อมเล็กๆ นั่น
แต่ว่านั่นก็ดูจะไม่ได้แตกต่ างตากศพที่นอนอยู่ในโลงศพเลยไม่ ใช่รึไง?
ริทสึ : ……
ทสึมุกิ : เอ่อ~ เอย์จิคุง อย่าพูดอะไรน่ากลัวๆ แบบนั้นขึ้นมาสุ่มสี่สุ่มห้าสิ
พวกเราเป็นแค่ผู้ช่วยไม่ใช่เหรอ ... ทำตัวให้ดีๆ แล้วก็อย่าไปสร้างปัญหาจะดีกว่ านะ?
เอย์จิ : ผมรู้แล้วน่า ผมหวังว่าเธอจะไม่คอยตำหนิผมทุ กอย่างที่ผมทำหรอกนะ ทสึมุกิ
ยังไงก็เถอะ ทสึกินากะคุงมาขอให้พวกเราช่ วยก็จริง... แต่ว่า ดวงดาวดวงสำคัญหายไปไหนซะแล้วล่ ะ พอจะรู้อะไรมั้ย เซนะคุง?
อิซึมิ : ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันก็ห่วงเขาเหมือนกันนั่นแหละ. .. เขายังไม่ได้ซื้อโทรศัพท์ใหม่ หลังจากทำหายไปด้วยซ้ำ ก็เลยติดต่อเขาไม่ได้
ฉันพยายามจะติดต่อไปที่บ้ านของเขาแล้ว แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้เกิดเรื่ องแบบ "ฉันลืมเรื่องไลฟ์แล้วก็เลยกลั บบ้านไปแล้วล่ะ~" เลย
เจ้าโง่นั่น เขากำลังทำอะไรอยู่ แล้วเขาอยู่ที่ไหนกัน?
ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด พวกเราต้องจัดการ Checkmate ด้วยตัวเอง เทนโชวอิน ทุ่มเทให้เต็มที่ซะล่ะ ตกลงนะ?
เอย์จิ : อะไรกัน...? ผมมาที่นี่ด้วยเพราะว่าผมคิดว่ าผมจะได้จับตามองทสึกินากะคุ งใกล้ๆ บนเวทีเดียวกันแท้ๆ นี่มันไม่เหมือนกับที่ผมคาดหวั งเอาไว้เลย แต่มันก็ไม่เป็นไรหรอก
อะไรๆ ก็ไม่เหมือนที่คิดไว้ล่ะนะ วันนี้ วะงไงก็เถอะ ตอนนี้ผมอยู่บนสเตจแล้ว ผมจะชนะ ผมน่ะ เกลียด เกลียดความำ่ายแพ้เอามากๆ
อิซึมิ : ฉันก็เหมือนกับนายนั่นแหละ ฉันจะไม่มีวันแพ้ใครใน Chess ที่มีแต่เจ้าพวกขี้เกียจ แล้วก็ใช้ชีวิตไปวันๆ...
แต่ดูเหมือนว่านายจะไม่ได้รั บรางวัลทุกครั้งหลั งจากความพยายามหรอก
แต่นายก็จะลงเดิมพันก็ได้นะ ถ้าเกิดนายไม่เชื่อมั่นล่ะก็ นายก็จะทำอะไรไม่ได้
==============================
มีเวลาว่างกลับมาอัพต่อแล้วค่ะ ตอนนี้ก็ผ่านมาได้เกินครึ่งทางแล้ว (นานแล้ว--)
ข่าวร้ายคือ ไม่มีเวลาแปล Lionheart ต่อเลย ขอเวลาหน่อยนะคะ T v T
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น