ผู้แปล : Graciozo
ไทม์ไลน์ : หลังเลิกเรียนวันนั้น
สถานที่ : ห้องเก็บเสียงสำหรับซ้อม
มาโอะ : ไงทุกคน~♪
ขอโทษที่มาสายนะ พอเข้าใกล้ช่วง S1 สภานักเรียนก็วุ่นวายขึ้นมามากเลย ทั้งเรื่องเตรียมพร้อมแล้วก็เก็บกวาด แถมยังมีอื่นๆ อีก
แต่ชัดเจนเลยแหละ ว่าฮาโลวีนปาร์ตี้ที่เป็น S1 น่ะ จะต้องยิ่งใหญ่กว่าเทศกาลทานาบาตะแน่ๆ
สึบารุ : ไม่ต้องห่วงหรอก ดีใจจังที่ได้เห็นหน้านาย! อ๊าาาา ซารี่~.... ฉันไม่ได้เจอนายมานานมากๆ เลย~ ☆
มาโอะ : หวาา?! เดี๋ยวเถอะสึบารุ อย่าเพิ่งเข้ามาใกล้ฉันนะ! เดี๋ยวฉันก็สำลักหรอก...!
สึบารุ : หวาา ขอโทษที ยังไงก็เถอะ ซารี่ ไปเปลี่ยนชุดซ้อมได้แล้ว! อันสุบอกว่าเธอออกแบบไว้เป็นพิเศษสำหรับฮาโลวีนปาร์ตี้เลยนะ!
แล้วเธอก็เอามาพวกเราเป็นคนแรกด้วย~♪
ดีใจที่สุดเลย! ฉันจะใส่เจ้านี่เป็นชุดนอนด้วยไปเลย~☆
มาโอะ : อะฮะฮะ ตื่นเต้นน่าดูเลยนะ ฉันนับถือความร่าเริงของนายจริงๆ สึบารุ
มาโคโตะ : ฮึฮึ อิซาระคุง หรือว่านายจะเหนื่อยเหรอช่วงนี้? ตอนออธัมไลฟ์นายพยายามเต็มที่เลยนี่นา~ ตอนนี้เริ่มจะไม่ไหวแล้วสินะ?
มาโอะ : อืม.... ก็ใช่แหละ แต่ว่าก็มีเรื่องริทสึด้วย--
มาโคโตะ : ฮึฮึ พอพูดขึ้นมาแล้ว วันนี้นายเองก็ให้ริทสึคุงขี่หลังมาเรียนสินะ
หลังของนายไม่ทำงานหนักเกินไปเหรอ แถมยังต้องทำทุกวันอีก? เขากับนายหนักพอๆ กันนะ
มาโอะ : อือ ก็นะ... จริงๆ แล้วพักหลังๆ ริทสึปรับตัวให้ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนแล้วนะ ขนาดฉันไม่ได้เข้าไปดูแลเขา เขาก็ตื่นแล้วก็มาเรียนด้วยตัวเองได้แล้ว
แถมตอนกลางวันยังตื่นอยู่ตลอดอีก... แล้วเขาก็ตั้งใจมาเข้าเรียน แล้วก็ทำงานมากขึ้น เพราะงั้นฉันก็เลยไม่ค่อยได้ยุ่งอะไรกับเขาเท่าไหร่
ฉันคิดว่าเขาคงไม่ต้องการให้ฉันช่วยอีกต่อไปแล้วละมั้ง
แต่ว่าวันนี้เขาเผลอนอนเพลินเกินไปหลังจากที่ไม่ได้เป็นแบบนี้มานาน แล้วฉันก็มารู้ตัวตอนที่กำลังไปโรงเรียน ฉันก็เลยรีบกลับไปรับเขาที่บ้านก่อน
แล้วมากไปกว่านั้น วันนี้เขาดูล่องลอยกว่าปกติ จนพอฉันต้องกลับมาดูแลเขาหลังจากที่ไม่ได้ทำมานาน ก็เลยรู้สึกว่าเหนื่อยนิดหน่อยน่ะ
มาโคโตะ : อะฮะฮะ แต่ก็ ขอบคุณสำหรับความเหน็ดเหนื่อยนะ
โฮคุโตะ : ซาบซึ้งเลยแหละ อิซาระ... แต่ว่านะ จากที่ฉันฟังมา ก็ดูเหมือนว่ากำลังเป็นไปในทางที่ดีนะ ฉันรู้สึกว่าตอนนี้นายไม่จำเป็นต้องดูแลเพื่อนสมัยเด็กของนายทุกเวลาทุกนาทีแล้ว
ถึงมันจะเป็นนิสัยของนาย และพวกเราก็รักนายในแบบนั้นก็เถอะ แต่... นายทุ่มเทตัวเองเพื่อคนอื่นมากเกินไป
สึบารุ : ใช่ โดยเฉพาะอะไรที่เกี่ยวกับรุ่นพี่ริทสึ
มาโอะ : [รุ่นพี่]....? ถึงเขาจะโตกว่าก็เถอะ แต่ว่าเขาเรียนอยู่ปีเดียวกับพวกเรานะ เพราะว่าเขาเรียนซ้ำชั้นน่ะ?
สึบารุ : อ๊าา~ ชิโนน่อนพูดถึงอยู่บ่อยๆ น่ะ เพราะงั้นฉันก็เลยเผลอจำเป็นแบบนั้น เหมือนกับที่ฉันเคยตั้งชื่อเล่นให้กามิซัง แต่ว่าฉันไม่อยากจะเรียกชื่อซ้ำ เลยพยายามจะคิดชื่อดีๆให้ใหม่อย่
มาโอะ : อะไรกันเนี่ย... ทำไมถึงไม่เรียก [ริทสึ] หรือว่า [ริทจัง] อะไรแบบนี้ล่ะ เมื่อก่อนตอนเด็กๆ ฉันเองก็เรียกเขาแบบนั้น
สึบารุ : อืม~ พวกเรายังไม่สนิทกันมากพอที่จะเติม [จัง] น่ะสิ.... แล้วก็พวกเราก็สู้กันมาเยอะด้วย เพราะพวกเราน่ะ เป็นศัตรูกับ Knights นี่นา?
โฮคุโตะ : หืม? ทั้งๆ ที่นายทำตัวเป็นมิตรกับศัตรูมากมายขนาดนั้นเนี่ยนะ?
สึบารุ : ก็นะ~… Knights น่ะ มีหลายคนที่ฉันไม่ได้สนิทด้วยนี่นะ ก็แอบสงสัยนิดๆ เหมือนกันว่าทำไม... แต่ฉันไม่รู้สึกเหมือนเวลาอยู่กับยูนิตอื่นๆ เลย
มาโคโตะ : อา... นายสนิทกับคนแบบนารุคามิคุงยากสินะ อาเคโฮชิคุง?
มาโอะ : อะฮะฮะ เมื่อไม่นานมานี้ ได้ยินมาว่าลีดเดอร์ของ Knights กลับมาแล้วนี่นะ บรรยากาศก็เลยดูเปลี่ยนไปด้วย ถ้าเกิดพวกเราลองพยายามเข้าหาใหม่ ครั้งนี้อาจจะสนิทกันมากขึ้นก็ได้นะ
มาโคโตะ : ลีดเดอร์? อา ก่อนหน้านี้เลยมีเรื่องเอะอะกันยกใหญ่เลยสินะ...
มาโอะ : อืม เพราะว่าสภานักเรียนจะต้องคอยดูไลฟ์ออฟฟิเชียลต่างๆ ฉันเลยได้ดูการแสดงของ Knights บ้างเป็นบางครั้งบางคราว
บรรยากาศของยูนิตนั้นเปลี่ยนไปเลยล่ะ อย่างน้อยจากที่ฉันรู้สึกได้จากการดูพวกเขาน่ะนะ
ในตอนช่วง DDD, Duel หรือ Starmine พวกเขาดูต่างจากพวกเราเอามากๆ แต่ในตอนนี้เขาก็ดูใกล้เคียงกับพวกเรามากขึ้นล่ะ
โฮคุโตะ : เหรอ ถึงแม้ว่าส่วนมากพวกเราจะได้เจอกันในฐานะของศัตรูสินะ พวกเราเริ่มจะเทียบเคียงกันแล้วสิ... หรือว่าเป็นเพราะว่างานของลีดเดอร์คนนั้นกัน?
สึบารุ : อืออ ว่าแต่ใครเป็นลีดเดอร์ของ Knights นะ? ฉันเข้าใจว่าเป็นเจ้าหัวสาหร่ายนั่นมาตลอดเลย
มาโอะ : เปล่าหรอก เขาเป็นแค่ตัวแทนน่ะ ถ้าเกิดฉันจำถูกล่ะก็ ลีดเดอร์คนนั้นน่ะ เป็นลีดเดอร์มาตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วล่ะ
โฮคุโตะ : หืม ในระหว่างปีที่แล้วที่กำลังเต็มไปด้วยความขัดแย้ง Knights น่ะ เปลี่ยนตำแหน่งและสมาชิกไปอยู่ตลอด แล้วดูเหมือนว่าลีดเดอร์จะหายไปจากโรงเรียนด้วย...
ฉันนึกอะไรเกี่ยวกับเขาไม่ออกเลย แต่...
ฉันรู้สึกว่าเขาจะต้องเป็นคนที่น่ากลัว เหมือนกับคมดาบ ที่จะสามารถบาดเราได้ทันทีถ้าเราเข้าไปแตะ
มาโอะ : เหรอ? จากที่ฉันเห็น เขาเป็นคนที่เปล่งประกายและอ่อนโยนมากเลยนะ แถมบางทีเขาก็มาสายจนขึ้นสเตจไม่ทันด้วย เขาเหมือนกับคนที่ทำอะไรตามใจตัวเองเอามากๆ เลยล่ะ
เขาไม่ได้กลับมาที่โรงเรียนนานแล้ว เขาอาจจะยังกลับมาได้ไม่เต็มที่ก็ได้... พูดแล้ว จริงๆ เห็นเขาแล้วนึกถึงสึบารุนิดหน่อยเลยแฮะ
สึบารุ : หือ ฉันเหรอ? ทำไมอ่ะ?
มาโอะ : สีผมล่ะมั้ง... ไม่สิ อาจจะเป็นที่บุคลิก หรือไม่ก็บรรยากาศ
มาโคโตะ : อะฮะฮะ อิซาระคุงนี่พูดถึงเรื่องบรรยากาศของคนตลอดเวลาเลยนะ
มาโอะ : ก็ช่วยไม่ได้นี่นา ก็มันจะรู้สึกได้ต่อเมื่อได้เห็นเขา และเรียนรู้ไปเรื่อยๆ นี่
โฮคุโตะ : หึหึ นี่มันฟังดูน่าสนใจอยู่เหมือนกันนะ ฉันเองก็เริ่มอยากจะสู้กับ Knights อีกซักทีแล้วสิ
มาโอะ : พวกเราไม่มีเวลาขนาดนั้นหรอกนะ~ ตอนนี้งานของพวกเราก็แทบจะล้นมือแล้ว
มาโคโตะ : นั่นสินะ... สำหรับตอนนี้ สิ่งที่สำคัยที่สุดคือทุ่มกับฮาโลวีนปาร์ตี้ให้เต็มที่
=======================
ปากบอกป่วย แต่ดันว่างจนมานั่งแปลซะงั้นค่ะ อ้าว 55555
ชอบเวลามาคุงพูดถึงเลโอ เหมือนเห็นเมนได้รู้จักกัน 555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น