Concerto - For Whom the Requiem Plays 6

สถานที่ : ฮอลล์คอนเสิร์ต

เอย์จิ : เธอนี่เป็นคนเดาอะไรเก่งจริงๆ เลยนะ น่ารังเกียจจริง

ผมไม่รู้หรอกว่ามันเป็นความกล้าหรือเพราะเป็นคนตรงๆ กันแน่ เธอถึงได้ถามผู้สอบสวนว่า "นี่กำลังสอบสวนผมอยู่เหรอ?"

แต่ผมว่าเธอได้ช่วยผมจากปัญหาล่ะ

อีกไม่นานอคเนิสร์ตกำลังจะเริ่มแล้ว เธอช่วยให้พวกเราไม่หลุดประเด็นโดยการโยงกลับเข้ามาที่ประเด็นหลักที่พวกเรามาในวันนี้


มาดาระ : มันคือการตรงไปตรงมา! มันคือทางที่ดีที่สุดเพราะว่ามันจะสร้างความเสียหายน้อยที่สุดสำหรับผู้อื่น! เห็นด้วยมั้ย เอย์จิซัง?


เอย์จิ : "เอย์จิซัง" งั้นเหรอ นอกจากเธอจะมีความสามาถรมากกว่าคนอื่นแล้ว เธอยังยกยอให้คนอื่นดูเป็นคนสูงส่งกว่าอีกต่างหาก เธอไม่คิดว่าที่ทำอยู่มันดูช่างเสียดสีเกินไปหน่อยเหรอ?


มาดาระ : ด่าแบบสุภาพได้เจ็บสุดๆ เลย! ฉันเถียงไม่ได้เลยล่ะ

มนุษย์เราทุกคนมักจะมีความต้องการที่จะควบคุมเจ้าพวกที่อยู่สูงกว่าตัวเองกันอยู่แล้ว

มันก็เหมือนกับการที่คนเราชอบใช้สมาร์ทโฟนแล้วคอมพิวเตอร์เพราะว่ามันมีการกักเก็บความทรงจำเอาไว้ได้มากกว่าที่มนุษย์ทำยังไงล่ะ แถมยังมีฟังก์ชันมากกว่ามนุษย์ด้วย

ฉันแค่อยากให้คนที่อยู่รอบตัวฉันแข็งแรงและมีความสุขเท่าที่จะทำได้ ถ้าเกิดฉันเข้าหาคนด้วยท่าทีแบบปกติล่ะก็ จบไม่สวยแน่ๆ


เอย์จิ : แปลว่านายเป็นห่วงทุกคนจริงๆ สินะ อ่อนโยนจริงๆ มิเคจิมะคุง เธฮนี่เป็นคนอ่อนโยนที่ฉันอยากจะเอาชนะมากที่สุดเลย


เคย์โตะ : นี่ ฉันเดาได้เลยว่าพวกนายไม่เข้ากันสุดๆ แน่ๆ แต่ว่าอย่าทะเลาะกันนะ... ตอนนี้พวกเราอยู่ในที่สาธารณะ ทำตัวดีๆ หน่อย


เอย์จิ : มิเคจิมะคุงเริ่มก่อนนะ


เคย์โตะ : สำหรับฉัน ฉันว่ามิเคจิมะเหมือนกับผู้ใหญ่ที่ต้องมาจัดการกับเด็กเอาแต่ใจมากกว่า

...ยังไงก็เถอะ มิเคจิมะ ตอบคำถามมาซะดีๆ

ทำไมนายถึงได้มาอยู่ในที่นั่งของผู้ชมแบบนี้ มีอะไรจะมาพูดกับพวกเรารึเปล่า?

นายบอกว่าที่มาอยู่ที่นี่เพราะว่ามีสองเหตุผล แต่พวกเรายังไม่ได้ยินเหตุผลที่สองเลยนะ


มาดาระ : ในบางครั้ง การพูดน้อยก็ทำให้อะไรๆ ดีกว่านะ ปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดมักจะใกล้เคียงกับจินตนาการเสมอ

แต่ฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากตอบคำถามในสิ่งที่ฉันถาม นั่นคือวิธีที่ฉันใช้ชีวิต! น่ารำคาญจริงๆ♪

มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกที่จะเก็บเป็นความลับ-- ยังำงฉันก็ไม่ได้มีเวลามากซะด้วย

ฉันจะพูดแบบนี้แล้วกัน ฉันอยากให้พวกในมาอยู่ในสถานะของ "แขก" ในวันนี้ นั่คือสิ่งที่ฉํนตั้งใจจะมาบอกพวกนายเท่านั้นแหละ

อย่าเคลื่อนไหวอะไรไม่เข้าท่าเด็ดขาด ฉันแค่อยากให้พวกนายสนุกไปกับมัน แล้วก็คิด "อา นี่มันเป็นประสบการณ์ที่ดีจริงๆ" รู้สึกพอใจ แล้วก็กลับบ้านไปซะ

ถ้าเกิดพวกนายทำตัวไมาเหมาะสมกับการเป็นแขกล่ะก็ ฉันจะจัดการพวกนายซะ ในฐานะของสตาฟ

ฉันจะทำให้พวกนายกลับไปทันที แล้วก็คืนพวกเครื่องดื่มที่ฉันยกมาให้เมื่อกี้ด้วยเช่นกัน


เอย์จิ : เธอบอกว่าให้ผมคืน แต่ว่า... ผมดื่มหมดไปแล้วนะ?


มาดาระ : ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันก็แค่ต่อยท้องให้นายอ้วกคืนออกมายังไงล่ะ!


เอย์จิ : นั่นมันน่ากลัวชะมัด เธอได้ยินมั้ย เคย์โตะ? ไม่ใช่ว่าแบบนั้นมันเข้าขั้นอาชญากรเลยเหรอ์


เคย์โตะ : ฉันจะจำเอาไว้ อนาคตมันคงมีประโยชน์แน่ๆ

...แล้วก็เรื่องนั้นนายไม่ต้องบอกพวกเราก็ได้นะ เพราะว่าในวันนี้พวกเราตั้งใจว่าจะมาในฐานะของแขกอยู่แล้วล่ะ


มาดาระ : จริงเหรอ? พวกนายสองคนยืนอยู่บนเวทีในฐานะของไอดอลมานานมากแล้วนะ จนไม่รู้ว่าตอนนี้รู้หน้าที่ของตัวเองในฐานะผู้ชมรึเปล่า?

อย่าเข้มเส้นมาเด็ดขาด ถ้าเกิดพวกนายทำล่ะก็ ฉันจะจัดการพวกนายซะ

...แน่ใจนะว่าจำเอาไว้แล้ว? อยากให้ฉันพูดซ้ำให้อีกครั้งนึงมั้ยล่ะ?

เลโอซังจะขึ้นเวทีมาด้วยวันนี้ มันคือครั้งแรกที่เขาจะกลับขึ้นมายืนบนสเตจที่เขารักอีกครั้งหลังจากที่ผ่านมานาน

เขาหวาดกลัว และยืนอยู่ได้เพียงแค่ตรงขอบมุม และมีโอกาสที่เขาจะไม่มีวันกลับมาที่โลกนี้อีกแล้ว

อย่าเข้ามาขวางทางเด็ดขาด คนทั่วโลกกำลังรอการกลับมาของเขาอยู่ ถ้าเกิดพวกนายเข้ามาขวางล่ะก็ ไม่สำคัญหรอกว่านายเป็นใคร ฉันจะทำลายพวกนายทิ้งซะ

นั่นคือสิ่งที่ฉันตัดสินใจเอาไว้แล้ว

ฉันเสียชื่อในฐานะของ "ฮีโร่"ตั้งแต่ฉันออกมาจาก Ryuseitai เมื่อนานมาแล้ว แต่ว่า...

เลือดของความยุติธรรมยังคงไหลเวียนอยู่ในตัวของฉัน


เอย์จิ : "เพื่อความปรารถนาของทุกคน"งั้นเหรอ มันคือความยุติธรรมจริงๆ นั่นแหละ ดูเหมือนว่าในมุมมองของเธอจะมีบางอย่างที่เหมือนกับสิ่งที่พวกเราทำ สำหรับการเปลี่ยนแปลงที่พวกเราตั้งใจจะทำ ผมว่าจริงๆ เราอาจจะเข้ากันได้ก็ได้นะ รู้มั้ย


มาดาระ : ฉันคงเห็นด้วยแน่ๆ ถ้าเกิดความเห็นของนายมันไม่บิดเบือดความจริงน่ะนะ

เคย์โตะซังก็ด้วย... รู้สึกเหมือนกันใช่มั้ยว่าสิ่งที่เอย์จิซังแสดงออกมา มันไม่เหมือนกับว่ากำลังทำเพื่อทุกคนอยู่

นั่นแหละ นายมันฮีโร่ตัวปลอม

อย่าสำคคัญตัวผิดสิ ถ้าเกิดมีบางอย่างสร้างปัญหาให้นาย นายจะต้องร้องไห้ขอความช่วยเหลือ นั่นแหละ คือบทบาทที่ถูกต้องของนาย ♪


เอย์จิ : ...นี่เธอกำลังหาเรื่องผมอยู่เหรอ?


เคย์โตะ : เขากำลังยั่วโมโหนายต่างหาก เขาพยายามจะดึงความสนใจของนายมาที่ตัวเอง นายจะได้เลิกยุ่งกับทสึกินากะซะ


เอย์จิ : อ้อ งั้นเหรอ... ครั้งนี้ผมไม่ได้มาเพื่อทสึกินากะคุงอยู่แล้วล่ะนะ


มาดาระ : ฮ่าฮ่าฮ่า! งั้นทำไมนายถึงได้แบกร่างกายอ่อนแอๆ นั่นออกมาไกลๆ ขนาดนี้ล่ะ? ทำไมถึงได้เสี่ยงแบบนี้?

นายเอาแต่พูดโกหกจนฉันไม่รู้แล้วว่าความรู้สึกจริงๆ ของนายมันเป็นยังไงกันแน่ ไม่ใช่รึไง?

เอย์จิซัง นายนี่มันน่าสงสารจริงๆ


เอย์จิ : ...ผมมองเห็นหรอกน่าว่าเธอจะยั่วโมโหผมไปเพื่ออะไร และเธอก็ทำให้ผมโมโหได้จริงๆ ซะด้วย

เธอเริ่มจะดูเหมือนศัตรูของผมมากกว่าเพื่อนซะแล้วล่ะ

ทำให้ทริปนี้ของผมมีค่าขึ้นมาซะแล้วนะเนี่ย

=================================================
บทที่ 6 มาแล้วค่า พิมพ์สดไม่ได้แก้อะไรเลย

ตอนนี้มันเจ้มจ้นจริงๆ อมก

ทีมหม่าม๊าหรือเอย์จิกันดีคะ :3

ชอบบทเวลาจิกกัดกันจังเลย รู้สึกฟีลมันได้มากๆ 555555