ฮาจิเมะ : เอะเฮะๆ รุ่นพี่นิโตะใช่มั้ยครับ... เครื่องแบบของพวกเรา.... เหมาะกับคุณมากๆ เลยนี่นา?♪
โทโมยะ : อื้ม ไซส์ก็พอดีมากๆ เลยด้วย ขอบคุณพระเจ้า~.... ดูเหมือนว่าชุดเครื่องแบบที่พวกเราสั่งมาเผื่อสำรอง... จะไม่สูญเปล่าแล้วล่ะ
นาซึนะ : ....♪
โทโมยะ : เอ่อ ขอโทษนะครับ... ที่ทำให้คุณเข้ามาพัวพันกับเรื่องแปลกๆ ถ้าเกิดเอ่อ มันมากเกินไปล่ะก็ ไม่ต้องมาเป็นห่วงพวกเราก็ได้นะครับ แค่..
ถ้าเกิดคุณจะขอกลับก่อนก็... ไม่เป็นไรหรอกครับ
คือว่า ใช่แลเว พวกเรากำลังมีปัญหาเลย พวกเราเพิ่งจะเข้ามาที่โรงเรียนนี้ แต่ว่า.....
เพราะว่าผลสอบของพวกเราต่ำกันมากๆ เลย เพราะงั้นการประเมินในครั้งนี้โอกาสผ่านก็น้อย แล้วก็...
ยูนิตอื่นๆ... เหมือนจะผลักพวกเราออกไปได้ทุกเมื่อเลย และข้อสอบที่พวกเราสอบเข้ามาในยูนิตก็ทำพลาดไปเยอะ
บางทีอาจจะมีบ้างที่หนึ่งในพวกเราผ่านข้อสอบเพียงคนเดียว แต่ว่า...
ถ้าเกิดเป็นไปได้ล่ะก็ พวกเราอยากจะผ่านมันไปด้วยกัน เพราะพวกเราพยายามอย่างมากในการสอบเข้ามาในโรงเรียนแห่งนี้ เพราะงั้น...
ผมน่ะ ไม่อยากจะ... โดนแยกออกจากกันน่ะครับ
ถ้าเกิดพวกเราได้เข้าร่วมย฿นิตเดียวกัน พวกเราก็ต้องสูไปด้วยกัน แม้ว่ามันจะมีแต่ไลฟ์ที่กระหายเลือดเต็มไปหมดเป็นเรื่องปกติก็ตาม
จะให้กลายมาเป็นศัตรูของเพื่อนด้วยกัน... คงเป็นไปไม่ได้หรอก
แต่ว่าไม่มียูนิตไหนเลยที่อยากจะรับพวกเราจำนวนมากขนาดนี้เข้าไปดูแล...
ผมเข้าใจความรู้สึกของเขานะครับ แม้ว่าพวกเขาจะรับเจ้าพวกเศษเหลืออย่างพวกผมเข้าไปก็ไม่อยากจะให้เป็นบุญคุณหรอก
แล้วก็ไม่มีอย่างอื่นที่พวกเราพอจะทำได้แล้วด้วย พวกเราก็เลยสร้างยูนิตด้วยตัวเอง แล้วก็... พวกเราก็เลยพยายามจะทำอะไรซักอย่างที่พอจะทำได้ แต่ว่า...
พวกเราไม่รู้ว่าจะต้องทำแบบไหนถึงจะเรียนว่าถูกผิด... แม้แต่งานเอกสารพวกเรายังรู้สึกว่ามันยากเลย
แน่นอนว่ากิจกรรมต่างๆ รวมทั้งการฝึกเองก็ยากสำหรับพวกเราด้วย เพราะว่าพวกเราทุกคนเป็นมือใหม่หมดเลย
พวกเราสามารถขอความช่วยเหลือจากอาจารย์และเหล่ารุ่นพี่ได้ก็จริง แต่ว่า...
มันมีค่าใช้จ่าย แล้วก็เทรนเนอร์ดีๆ ถูกยูนิตอื่นดึงตัวไปจนหมดแล้วด้วย
ในระหว่างที่พวกเราพยายามจะทำทั้งหมดนั่น งบประมาณของพวกเราก็หมด... แล้วก็ไม่สำคัญว่าจะทำอะไร ดูเหมือนว่าพวกมันจะแย่ไปเสียหมด
ก็นะ คุณคงจะเข้าใจเรื่องพวกนี้เป็นอย่างดีใช่มั้ยครับ~?
มิตสึรุ : หืม? เป็นอะไรน่ะ โทโมะจัง? วันนี้ฉันน่ะอารมณ์ดีสุดๆ ไปเลยนะ!♪
โทโมยะ : ทำไมนายยังอารมณ์ดีอยู่ได้เนี่ย? ในขณะที่พวกเรากำลังมีปัญหาอย่างแรงเลย...
ที่ยังร่าเริงได้แบบนี้มันก็ดีอยู่หรอกนะ มิตสึรุ? แต่เพราะว่านายออกไปซื้อชุดเครื่องแบบมา ก็เลบทำให้งบของพวกเราหมดเกลี้ยงเลยนะรู้มั้ย?
สำนึกผิดซะบ้างสิ~? ในตอนนี้พวกเราไม่ได้ต้องการของแบบนี้ซักหน่อย?
ฉันบอกกี่ทีแล้วว่าเราต้องหาของพื้นฐานสำหรับยูนิตก่อน นี่น่ะ มันไม่ควรซื้อสุดๆ เลย!
มิตสึรุ : เอ๋~? แต่ว่ามันถูกมากเลยนะถ้าเกิดเทียบกับราคาตลาดปกติน่ะ!?
รุ่นพี่ของฉันในชมรมกรีฑา... คนที่เรียกว่ารุ่นพี่อาราชิเขาไปขอร้องเพื่อนของเขามาให้พวกเราน่ะ~♪
เอะเฮะ ฉันคิดว่ามันคือข้อตกลงนะ~ ฉันทำแบบนี้มันก็ดีออกไม่ใช่เหรอ? น่ารักออกจะตาย เครื่องแบบพวกนี้น่ะ! แล้วก็ขยับไปมาสะดวกด้วย! เฮะเฮะเฮะ♪
โทโมยะ : ก็ใช่แหละ ที่ว่าเครื่องแบบพวกนี้เป็นของที่คุณภาพดีสุดๆ แต่ว่า...
ที่นี่น่ะ ฝึกไอดอลชายเป็นหลักนะ เพราะงั้นก็เลยไม่ค่อยมีเครื่องแบบสไตล์น่ารักๆ หรอก
มันช่วยพวกเราได้เพราะว่าราคามันถูกก็จริง แต่ว่า... ถ้าเกิดพวกเรามีปัญหากับเครื่องแบบ หรือว่ามีปัญหากับเงินในส่วนของการทำกิจกรรม พวกเราก็ไลฟ์ไม่ได้หรอกนะ รู้มั้ยเนี่ย?
เงินก้อนสุดท้ายนี่ทำให้พวกเราสามารถมาเข้าร่วมดรีมเฟสได้... พวกเราจ่ายเงินทั้งหมดให้กับค่าธรรมเนียมของการแสดงครั้งนี้... ระดับ A1 แต่ว่า...
หลังจากนี้เราจะต้องบริหารเงินกันดีๆ เพื่อให้สามารถทำกิจกรรมต่างๆ ต่อไปได้... อนาคตดำมืดซะเหลือเกิน เห็นมั้ย?
ก็ตามที่ว่าไปล่ะนะ... เอ่อ รุ่นพี่นิโตะใช่มั้ยครับ?
ขอโทษนะครับ ถ้าเกิดจะช่วยแค่ชั่วคราวก็ไม่เป็นอะไรหรอก! ช่วยพวกเราด้วยนคะครับ! พวกเราจนปัญญาแล้วจริงๆ!
โทโมยะ : พวกเรา... จะจ่ายค่าธรรมเนียมทั้งหมดของคุณเอง! เอ่อ พวกเราจะพยายามนะครับ เพราะงั้น! แม้ว่าจะเป็นแค่การแสดงบนเวทีวันนี้ แต่ก็ขอความกรุณาด้วยนะครับ!
ขอโทษที่ผมอาจจะทำอะไรที่ไร้เหตุผลไปหน่อย แม้ว่านี่จะเป็นเหมือนกับครั้งแรกที่พวกเราได้เจอกันด้วยซ้ำ แต่ว่า...
ครั้งนี้ ไลฟ์ระดับ A1... พวกเราตั้งใจว่าจะใช้เพลงทั่วๆ ไปแล้วก็เต้นจากที่เคยเรียนมา อะไรแบบนี้ แล้วก็...
ผมคิดว่ามันคงจะเป็นเพลงที่รุ่นพี่นิโตะรู้จักด้วย เพราะงั้น...
ได้โปรด ช่วยแสดงกับพวกเราด้วยเถอะครับ ถ้าเกิดมีแค่พวกเรา มันคงจะยากที่จะแสดงไปให้ถึงตอนจบได้ เห็นมั้ยล่ะครับ~?
แต่ว่า ในไลฟ์ A1 นี้ พวกเราจะต้องแสดงให้เห็นว่าอย่างน้อยพวกเราก็ทำได้ถึงเกณฑ์ขั้นต่ำ... ไม่งั้นพวกเราจะถูกยุบวง แล้วมันก็จะจบ
A1 เองก็เป็นออฟฟิเชียลดรีมเฟส เพราะงั้นมันก็จะถูกแสดงอยู่ในประวัติของพวกเราเช่นกัน
แต่ถึงแม้ว่าจะไม่ แต่ว่าการแสดงที่พวกเราทำมาจนถึงตอนนี้มันก็แย่เอามากๆ เลยล่ะตรับ... แล้วถ้าเกิดตรงนี้พวกเราทำได้ไม่ดีอีก พวกเราก็จะถูกไล่ออกแล้วครับ
แม้ว่าพวกเราจะพยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้เข้ามาที่ยูเมะโนะซากิแล้ว! แม้ว่านี่จะเพิ่งเดือนเมษายน แม้ว่าชีวิตมัธยมปลายของพวกเราจะเพิ่งเริ่มก็เถอะ!
นาซึนะ : ........
ฮาจิเมะ : เอ่อ รุ่นพี่นิโตะ? ถ้าเกิดเครื่องแบบมัน... เล็กเกินไป บอกผมได้นะครับ~? ผมน่ะ ทำงานเย็บปักถักร้อยเก่ง เพราะงั้นผมจะรีบซ่อมให้เอง ♪
นาซึนะ : ......♪
โทโมยะ : เฮ้ ฮาจิเมะ! ไม่ดูสบายใจเกินไปหน่อยเหรอ ช่วยฉันคุยกับเขาหน่อยสิ!
รุ่นพี่นิโตะน่ะ... เป็นความหวังสุดท้ายของพวกเรา! ถึงฉันจะไม่ค่อยสบายเจ้าเท่าไหร่เพราะเจ้าหน้ากากโรคจิตนั่นเป็นคนแนะนำมาก็เถอะ แต่ว่าในสถานการณ์แบบนี้แล้ว สิ่งที่พวกเราทำได้ก็คือคว้าทุกอย่างที่คว้าได้เอาไว้!
ฮาจิเมะ : แต่ว่านะ โทโมยะคุง... คนคนนี้น่ะ เป็นผู้หญิงใช่มั้ย?
เอ่อ อืม แม้ว่าเธอจะช่วยพวกเรา... แต่ว่าถ้าเกิดโดนจับได้ว่าเป็นผู้หญิง มันจะไม่มีปัญหาเหรอ?
ถึงแม้ว่ามันจะสายไปแล้วที่ผมจะพูดก็เถอะ เพราะว่าตอนนี้พวกเราจับเธอใส่เครื่องแบบไปซะแล้ว
โทโมยะ : อ๊ะ จริงด้วย ที่นี่น่ะ เป็นโรงเรียนสำหรับฝึกไอดอลผู้ชายอยู่แล้วนี่นา~?
แผนกไอดอลน่ะ... ไม่ใช่ว่าเป็นชายล้วนหรอกเหรอ... ถ้าเกิดเธอเป็นผู้หญิงล่ะก็ มันจะไม่หมายความว่าจริงๆ แล้วเธอไม่ได้อยู่แผนกไอดอลเหรอ?
ถ้าแบบนั้นเธอก็ขึ้นสเตจไม่ได้น่ะสิ?
ฮาจิเมะ : ผมก็ไม่รู้ แต่ว่า... A1 น่ะ เป็นออฟฟิเชียลดรีมเฟส แล้วก็ไม่น่าจะให่คนที่ไม่ได้เรียนในแผนกไอดอลขึ้นไปแสดงได้รึเปล่านะ?
==================================
อีกนิดจะจบแล้ว!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น